Για την ανάγκη υιοθέτησης μέτρων μακράς πνοής που θα βγάλουν την αμερικανική οικονομία από την στασιμότητα κάνει λόγο σε άρθρο του ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
«Μετά από μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία που κόστισε σχεδόν 1.5 δις. ευρώ, δεν φαίνεται να άλλαξαν πολλα στην αμερικανική πολιτική: ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ακόμη πρόεδρος, οι Ρεπουμπλικάνοι συνεχίζουν να ελέγχουν την Βουλή των Αντιπροσώπων και οι Δημοκρατικοί εξακολουθούν να εχουν την πλειοψηφία στη Γερουσία», σημειώνει. Και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Ωστόσο, είναι επιτακτική η εύρεση συμβιβαστικής λύσης ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του «δημοσιονομικού γκρεμού» (fiscal cliff)που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, δηλαδή μια σειρά από περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και αύξηση της φορολογίας που θα τεθούν αυτόματα σε εφαρμογή τις πρώτες μέρες του 2013, εκτός και αν καταφέρουν τα δυο κόμματα να έρθουν σε συμφωνία στο Κογκρέσο».
Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, οι Αμερικανοί δικαιούνται να ελπίζουν «κατά πρώτο και κύριο λόγο, σε ένα νομοσχέδιο που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας διαμέσου επενδύσεων στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και την τεχνολογία. Το νομοσχέδιο αυτό θα κινητοποιούσε την οικονομία, θα αποκαθιστούσε την ανάπτυξη, θα μείωνε την ανεργία και θα βελτίωνε την δημοσιονομική κατάσταση των ΗΠΑ».
Ταυτόχρονα, απαιτείται μία πρωτοβουλία για την άμβυνση της κοινωνικής ανισότητας. «Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι ένα απείρως δικαιότερο φορολογικό σύστημα που θα εμποδίζει τους πάσης φύσεως κερδοσκόπους να πλουτίζουν στέλνοντας χρήματα σε υπεράκτιους λογαριασμούς στα νησιά Κέιμαν αποφεύγοντας να πληρώσουν το φορολογικό μερίδιο που τους αναλογεί».
Ο γνωστός οικονομολόγος ευελπιστεί και σε ένα οικονομικό σύστημα που θα προσφέρει ευκαιρίες σε όλη την αμερικανική κοινωνία κι όχι μόνο στους λίγους «έχοντες», ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να κινηθεί πιο δραστικά ώστε να αναμορφώσει το παγκόσμιο οικονομικό τοπίο, να ασχοληθεί επιτέλους με τα περιβαλλοντικά ζητήματα και να συνδράμει τις φτωχές χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου.
«Οι Αμερικανοί πρέπει να ελπίζουν για όλα αυτά, παρόλο που δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος ότι τελικά θα επιτευχθούν. Στην πραγματικότητα, θεωρώ πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν, κούτσα στραβά, να τα καταφέρουν, είτε με κάποια προγράμματα εδώ κι εκεί προς άπορους φοιτητές και ιδιοκτήτες ακινήτων, είτε κόβοντας αποσπασματικά τις φορολογικές ελαφρύνσεις που έδωσε ο πρόεδρος Μπους στους πιο πλούσιους πολίτες. Ωστόσο, αμφιβάλω ότι θα γίνει συνολική φορολογική μεταρρύθμιση, ή περικοπές στα αμυντικά προγράμματα ή ότι θα σημειωθεί πρόοδος στο θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη».
Την κατάσταση περιπλέκει η κρίση στην ευρωζώνη. «Με τη κρίση στο ευρώ να συνεχίζεται, τα οικονομικά προβλήματα στις ΗΠΑ δεν φαίνεται να εγγυάται την παγκόσμια ανάπτυξη. Ακόμη χειρότερα, σε μια εποχή που λείπει η ισχυρή αμερικανική ηγεσία, τα παγκόσμια προβλήματα -από την οικονομία μέχρι το περιβάλλον- θα επιδεινώνονται. Ωστόσο, εμείς οι Αμερικανοί πρέπει να είμαστε ευγνώμονες: είναι πάντα καλύτερο να παραμένουμε ακίνητοι από το να κινούματσε σε λάθος κατεύθυνση», καταλήγει ο Στίγκλιτς.
