Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θεωρούνται, πέραν των άλλων, από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αγροτικών προϊόντων και ιδιαιτέρως πρωταγωνιστούν στην παραγωγή βασικών τροφίμων, όπως το καλαμπόκι και η σόγια. Και τα δύο θεωρούνται κρίσιμα στρατηγικά προϊόντα, βασικά της διατροφής ανθρώπων και ζώων.
Η παραγωγή τους μάλιστα ευνοείται στις ΗΠΑ από τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες,οι οποίες και δίδουν συγκριτικό πλεονέκτημα.Η Βόρεια Αμερική άλλωστε εξήγαγε σχεδόν το ένα τρίτο της παραγωγής καλαμποκιού και κανείς δεν μπορούσε να την ανταγωνιστεί σε τιμές και ποσότητες.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ευρώπη είχε σχεδόν εγκαταλείψει τις συγκεκριμένες καλλιέργειες. Έβρισκε άφθονο φθηνό καλαμπόκι και ακόμη περισσότερη σόγια στις ΗΠΑ. Δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί την αμερικάνικη παραγωγή και έτσι εγκατέλειψε την όποια προσπάθεια.
Αίφνης ωστόσο οι συνθήκες άλλαξαν. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν να διαθέτουν το ένα τρίτο της παραγωγής καλαμποκιού για παραγωγή βιοντήζελ και οι αναπτυσσόμενοι Κινέζοι,με τα τεράστια αποθέματα ζήτησης και τις απίθανες ανάγκες σε βασικά τρόφιμα και ζωοτροφές, διεκδίκησαν το απόθεμα σόγιας προσφέροντας υψηλότερες τιμές μέχρι 30%.
Κάπως έτσι η Ευρώπη ξέμεινε από βασικά τρόφιμα, δηλαδή από καλαμπόκι και σόγια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θρέψει τα ζώα της και μεσοπρόθεσμα να αντιμετωπίζει η ίδια πρόβλημα επάρκειας. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλάζει τη γεωργική πολιτική της.Εκεί που αποθάρρυνε χώρες και γεωργούς,τώρα έφθασε στο σημείο να διεκδικεί την αυτάρκειά της σε τρόφιμα.
Η αλλαγή αυτή, η μεγάλη στροφή της Ευρώπης προς τη διεκδίκηση της αυτάρκειας σε τρόφιμα αλλάζει άρδην τις συνθήκες της γεωργικής παραγωγής στην Ελλάδα. Επειδή προφανέστατα αλλάζει τα δεδομένα, τόσο στο επίπεδο της ζήτησης, όσο και των τιμών.
Κατά ευτυχή συγκυρία αυτή η μεγάλη αλλαγή στην Ευρώπη συμπίπτει με την εμφανή πια σε όλους ελληνική στροφή στον πρωτογενή τομέα. Η προ τριετίας ενσκήψασα οικονομική κρίση και η παρεπόμενη πολύ υψηλή ανεργία στα αστικά κέντρα, έστρεψε, σύμφωνα με προσωρινά στοιχεία, περίπου 500.000 Έλληνες στη γεωργία. Επιπλέον σ’ αυτή τη συγκυρία έχει την τύχη να διαθέτει αξιόμαχο, αξιόπιστο και απόλυτα ειδικό υπουργό Γεωργίας.
Ο κ. Θανάσης Τσαυτάρης είναι γεωπόνος – γενετιστής, εξαιρετικός επιστήμονας, κατέχει πλήρως την τεχνολογία τροφίμων και το κυριότερο γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυνατότητες και τα προβλήματα της ελληνική γεωργικής παραγωγής. Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, τη κατάλληλη στιγμή.
Η ελληνική γεωργία λοιπόν μπορεί να αναγεννηθεί διπλά. Να ενισχυθεί σημαντικά από πρόσωπα ανήσυχα και διαθέτοντα παραστάσεις σύγχρονου εμπορίου και να εκμεταλλευθεί την μεγάλη στροφή της Ευρώπης προς τη γεωργική παραγωγή.
Η Ευρώπη θέλει αυτάρκεια και εμείς παραγωγική διέξοδο. Το συμφέρον είναι διπλό και γι’ αυτό απολύτως εκμεταλλεύσιμο.
Αρκεί αυτή τη φορά να κάνουμε τα σωστά, ώστε να εμπνεύσουμε την δημιουργία και παραγωγή νέων διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και να μην πέσουμε στη παγίδα των ενισχύσεων και των επιδοτήσεων.
