Στο στήλη του στο «Βήμα της Κυριακής»(18.11.12) ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης δικαιολογεί απολύτως τον τρόπο με τον οποίο μικρή ομάδα προσώπων που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου παρεμπόδισαν, με την άσκηση βίας, την είσοδο αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ στο κτίριο της ΤτΕ το απόγευμα της Τετάρτης 14.11.
Είχε προηγηθεί θριαμβευτικό πρωτοσέλιδο (15.11.12) της εφημερίδας «Δημοκρατία» που ενθουσιάστηκε με το συμβάν και σχόλιο υπέρ των διαμαρτυρομένων, της κας Έλλης Τριαντάφυλλου στην εφημερίδα «Καθημερινή» (16.11.12).
Θεμέλιο της ανάλυσης του κ. Πρετεντέρη (ο οποίος δίνει κάθε βράδυ τον τόνο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού και εκφράζεται μέσα από δυο εφημερίδες με μεγάλη ιστορική διαδρομή) είναι η διαπίστωση ότι το PSI του περασμένου Μαρτίου «κατέστρεψε» τους διαμαρτυρόμενους, με ευθύνη (όχι της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και των κομμάτων που την στήριζαν και τελικά της Βουλής που ψήφισε το σχετικό νόμο, αλλά) του τότε Υπουργού των Οικονομικών και σημερινού Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ως εκ τούτου αυτοί δικαιούνται να στρέφονται εναντίον του.
Αυτός ο τρόπος δημοσιογραφικής προσέγγισης είναι απόλυτος και απλουστευτικός. Αποσιωπά όσα στοιχεία δυσκολεύουν τις συνεπαγωγές του, χρησιμοποιεί ακραίους όρους και φτάνει με χαρακτηριστική ευκολία στο συμπέρασμα του. Όμως στο μεταξύ έχει παραπλανήσει τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται τα δεδομένα και έχει αδικήσει την αλήθεια. Πρόκειται για την συνταγή της δημαγωγίας που φτάνει πλέον να δικαιολογεί πράξεις βίας.
Ας αρχίσουμε από τα γεγονότα που αποσιωπά ή διαστρέφει η δημοσιογραφική παρουσίαση. Η ελληνική Κυβέρνηση (με Πρωθυπουργό τον κ. Λ.Παπαδήμο και την στήριξη τότε τριών κομμάτων: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), όπως είχε κατ’ επανάληψη ανακοινωθεί δημόσια από εμένα ως Υπουργό Οικονομικών, επεδίωξε, με διάφορους τρόπους να εξαιρέσει από την υπαγωγή στο PSI τα φυσικά πρόσωπα που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και ιδίως αυτά που ως αποταμιευτές τα είχαν προμηθευτεί, χωρίς να κερδοσκοπούν, στην δευτερογενή αγορά. Τα ομόλογα που κατείχε αυτή η κατηγορία φυσικών προσώπων ήσαν, ούτως ή άλλως, πολύ μικρής ονομαστικής αξίας σε σχέση με το συνολικό όγκο των 210 δισ. ευρώ που ήταν η ονομαστική αξία των ομολόγων που υπήχθησαν στο PSI με απόφαση της αυξημένης πλειοψηφίας των ομολογιούχων μέσω των ρητρών συλλογικής δράσης (CACs).
Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν μέχρι τελευταία στιγμή, τόσο τα κράτη-μέλη της Eυρωζώνης, μέσω του Προέδρου και των μελών του Eurogroup, όσο και το ΔΝΤ, έθεσαν με άκαμπτο και κατηγορηματικό τρόπο ως όρο για την στήριξη και χρηματοδότηση του PSI, να μην εξαιρεθεί κανένα φυσικό πρόσωπο. Είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες φυσικών προσώπων -πολιτών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι κατείχαν ελληνικά ομόλογα, προς τις κυβερνήσεις τους, με αποτέλεσμα να αποκτήσει διεθνείς διαστάσεις το ζήτημα των ομολογιούχων-φυσικών προσώπων. Κατά τον τρόπο, αυτό αποκλείστηκε τότε ρητά και η λύση του συμψηφισμού μελλοντικών φορολογικών υποχρεώσεων των ομολογιούχων, καθώς πολίτες άλλων χωρών δεν έχουν κατά τεκμήριο τέτοιες φορολογικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα.
Το Υπουργικό Συμβούλιο και τα κόμματα που στήριζαν την κυβέρνηση (είχε στο μεταξύ αποχωρήσει ο ΛΑΟΣ) ενημερώθηκαν για τους επιτακτικούς όρους των εταίρων και πιστωτών μας και προέβη σε μια αναγκαστική στάθμιση προκειμένου να διασφαλισθεί η πραγματοποίηση του PSI, χωρίς το οποίο η χώρα δεν θα είχε ούτε δάνειο, ούτε στήριξη, ούτε προοπτική εξόδου από τη κρίση.
Ήταν όμως υποχρέωση και βούλησή μας να βρούμε λύση στο πρόβλημα των αποταμιευτών ομολογιούχων. Λύση ανάλογη με την προστασία των καταθετών στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Αμέσως σχεδόν μετά την ολοκλήρωση του PSI η χώρα εισήλθε σε μακρά προεκλογική περίοδο κατά τη διάρκεια της όποιας τα κόμματα, πλην του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν με ευκολία αόριστες υποσχέσεις στους ομολογιούχους, που είχαν στο μεταξύ συγκροτήσει σωματείο.
Στις δικές μας συναντήσεις με το σωματείο, τους προτείναμε ως ρεαλιστική και άμεση λύση να χρησιμοποιήσουν το ισοδύναμο ρευστού που είχαν λάβει με τη μορφή τίτλων του EFSF προκειμένου να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα ελληνικού δημοσίου νέας έκδοσης, η πληρωμή των οποίων είναι ουσιαστικά διασφαλισμένη από το EFSF. Αυτό θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν ομόλογα πολύ μεγαλύτερης ονομαστικής αξίας και μαζί με τα νέα ομόλογα που είχαν ήδη λάβει να έχουν ένα χαρτοφυλάκιο που σχεδόν κάλυπτε τις απώλειες τους.
Επιπλέον, θα μπορούσε να εξεταστεί μετά την ολοκλήρωση του PSI, με αποτελέσματα καλύτερα των προβλεπόμενων (συμμετοχή 97% αντί 95 %), η θέσπιση φορολογικών απαλλαγών για τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ομόλογα νέας έκδοσης .
Το ζήτημα αυτό μπορεί και πρέπει να τεθεί τώρα που συζητείται και πάλι το πλαίσιο της βιωσιμότητας του χρέους. Εμείς ούτως ή άλλως το είχαμε θέσει στο Eurogroup το Φεβρουάριο, ο δε σημερινός Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ είχε προεκλογικά τοποθετηθεί υπέρ της κάλυψης των ομολογιούχων – φυσικών προσώπων .
Ας θυμίσω και αριθμητικά την πρόταση μας προς τους ομολογιούχους:
Αν ληφθεί υπόψη ότι για κάθε 100 ευρώ ονομαστικής αξίας, ο ομολογιούχος έλαβε 15 ευρώ σε ρευστό και με αυτά τον Απρίλιο-Μάιο μπορούσε να αποκτήσει ομόλογα νέας έκδοσης αξίας παραπάνω από 100 ευρώ και αν προσθέταμε σε αυτά και τα νέα ομόλογα που είχε ήδη λάβει, ονομαστικής αξίας 31.5 ευρώ για κάθε παλιό ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ, βλέπουμε ότι το νέο χαρτοφυλάκιο του κάθε ομολογιούχου θα είχε ονομαστική αξία κοντά στα 140 ευρώ αντί για 100 ευρώ του παλιού του χαρτοφυλακίου. Αυτό, σε συνδυασμό, αν χρειαστεί, με φορολογικές απαλλαγές για τους κατόχους νέων ομολόγων, μπορούσε να καλύψει όλες τις απώλειες.
Τους προτάθηκε μάλιστα να είναι σε άμεση επαφή με τον ΟΔΔΗΧ ώστε αυτός, σε συνεργασία με μια μεγάλη τράπεζα, να τους βοηθήσει στην πραγματοποίηση των σχετικών χειρισμών. Οργανώθηκαν για το σκοπό αυτό πολλές συναντήσεις τους με τη διοίκηση του ΟΔΔΗΧ.
Αντί όμως να ακολουθήσουν την πρότασή μας, προτίμησαν την οδό της προσφυγής στο ΣτΕ αμφισβητώντας τη νομιμότητα του PSI, πράγμα που πολύ θα ήθελαν οι απανταχού της γης κερδοσκόποι.
Ενδεχομένως πείστηκαν από προεκλογικές υποσχέσεις που όμως δεν τις έδωσε το ΠΑΣΟΚ.
Ενδεχομένως παρασυρθήκαν από κάποιους που χρησιμοποιούν τους ομολογιούχους ως μοχλό δημιουργίας «αντιμνημονιακων» εντυπώσεων.
Ενδεχομένως κάποιοι που κερδοσκοπούσαν με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από απλούς, μικρούς αποταμιευτές που έτυχε να έχουν ομόλογα και όχι καταθέσεις και αδικηθήκαν.
Όταν συνεπώς εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, έχουμε κάνει αυτή την προσπάθεια να βρούμε πρακτική λύση και έχουμε μιλήσει εξαρχής με τόσο υπεύθυνο τρόπο στους ομολογιούχους, θεωρούμε αδικαιολόγητο και παράδοξο να οργανώνονται τέτοια γεγονότα σε βάρος μας. Όχι από το σωματείο των ομολογιούχων, όπως αμέσως μας διευκρίνισε η διοίκηση του.
Ο καθένας μπορεί τώρα να συγκρίνει την παρουσίαση των γεγονότων που έκανα με τις δημοσιογραφικές προσεγγίσεις που ανέφερα στην αρχή. Τα γεγονότα είναι όμως γνωστά. Έχουν όλα ανακοινωθεί. Έχουν παρουσιαστεί στη Βουλή. Άρα όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί στο ζήτημα, το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να ανατρέξει στα γεγονότα, να τα μάθει ή να τα θυμηθεί ο ίδιος πριν αποφανθεί δημόσια.
Μόνη μου ελπίδα είναι ότι στη χώρα μας ο ορθός λόγος θα αντέξει, παρά τις πολιτικές, κοινωνικές και δημοσιογραφικές πιέσεις που υφίσταται. Ο ορθός λόγος είναι η βάση και της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, αλλά και της οικονομικής ανάκαμψης και της κοινωνικής συνοχής. –
