Αυτά που συνέβησαν το πρωί της Τετάρτης στην Βουλή, δεν τα έχει ξαναζήσει ο πολιτικός κόσμος τουλάχιστον μετά την Μεταπολίτευση.
Τέτοια εικόνα διάλυσης κόμματος, σαν κι αυτή που εμφάνισε το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει εμφανίσει ποτέ ξανά άλλο κόμμα. Τέτοια εικόνα ασυνεννοησίας, δεν έχει εμφανίσει ποτέ κυβέρνηση, με κυβερνητικούς βουλευτές να αποδοκιμάζουν τον υπουργό Οικονομίας.
Μπορεί να είναι πρωτόγνωρο έτσι κι αλλιώς το σκηνικό τριών κομμάτων να συγκυβερνούν, αλλά είναι πραγματικά πρωτοφανές να ψηφίζονται στην Εθνική Αντιπροσωπεία διατάξεις που κρίνουν το μέλλον της χώρας και να μην είναι παρόντες οι δύο από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Πολιτικός αρχηγός δεν λέγεται εκείνος που κρύβεται στις ψηφοφορίες για να καλύψει την συμφωνία του ή την διαφωνία του με το συζητούμενο νομοσχέδιο.
Και σίγουρα πολιτικός αρχηγός δεν λέγεται εκείνος που δεν μπορεί να επιβληθεί στους βουλευτές του ή να τους πείσει να στηρίξουν όσα εκείνος έχει επιλέξει να στηρίξει.
Η Βουλή ψήφιζε προχθές την διάταξη για να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Κι από την ψηφοφορία ενισχυμένη βγήκε μόνο η Ν.Δ. και ο κ. Αντ. Σαμαράς, που απέδειξε ότι διαθέτει μια κοινοβουλευτική ομάδα «μπετόν» και σταθερούς πολιτικούς προσανατολισμούς.
Αντίθετα βγήκαν βαθύτατα εκτεθειμένοι οι κ.κ Βενιζέλος και Κουβέλης, οι οποίοι έτρεξαν να κρυφτούν και απείχαν από την ψηφοφορία, για να μην δουν τους βουλευτές τους να ψηφίζουν άλλοι υπέρ και άλλοι κατά, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την κομματική γραμμή αλλά και τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές μας.
Είναι σαφές ότι οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν χάσει τον έλεγχο του πολιτικού παιχνιδιού και πελαγοδρομούν.
Αλλά αυτό στην παρούσα συγκυρία δεν είναι το σημαντικότερο. Το πιο σημαντικό είναι, ότι αν δεν επανακτήσουν τον έλεγχο των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, τότε τα οικονομικά μέτρα θα κινδυνεύσουν να μην ψηφιστούν την άλλη εβδομάδα και η χώρα θα καταρρεύσει.
Με τέτοια εικόνα κυβέρνησης όπως αυτή της Τετάρτης στην Βουλή, η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί ούτε μια εβδομάδα. Και τότε δεν θα έχουν νόημα ούτε οι δικαιολογίες, ούτε οι αγνές προθέσεις…
