Προσέξτε τι ακριβώς συνέβη με την φερόμενη ως -έτσι την λένε- λίστα της Λαγκάρντ
Στην αρχή παραλήπτης ο καθ’ύλην αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Που στην συνέχεια την έχασε. Που την έβαλες κυρ Γιώργη; Α δεν θυμάμαι ακριβώς. Ο άνθρωπος πάσχει από επιλεκτικό Αλτσχάιμερ. Στην συνέχεια παραλήπτες οι δύο δικαστικοί. Που την εγκατέλειψαν γιατί λέει είναι προιόν παράνομης υποκλοπής. Και στο τέλος παραλήπτης ο έτερος υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, Που την έχωσε στο συρταρι του γραφείου του. Σα να βάζεις στο κομοδίνο σου, πριν να κοιμηθείς μια λίστα που περιλαμβάνει ονόματα εκτεταμένης φοροκλοπής. Περίφημα!
Και μέχρι στιγμής ουδείς πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Και μέχρι στιγμής κι ενώ εκατομμύρια συμπατριωτών μας θα ζεσταίνονται με τα μαγκάλια και θα τρώνε μπομπότα, ουδείς αρμόδιος δεν έχει εξετάσει και δεν έχει αποφανθεί για το ποιοι εξ αυτών των ονομάτων είναι φοροκλέφτες και ποιοι νόμιμοι και σωστοί!
Κάπως έτσι η λίστα καταλήγει στα χέρια ενός έλληνα δημοσιογράφουυ. Λογικό. Αφού το σύστημα παράλυτο και διαπλεκόμενο, αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή ο δημοσιογραφικός θησαυρός να τυπωθεί και να αποκαλυφθεί. Ασε που κυκλοφορούσε η φήμη ότι όπου να ναι τα δύο χιλιάδες ονόματα θα τα φιλοξενούσε σε κάποια εφημερίδα της Ευρώπης. Λαυράκι πρώτης γραμμής. Και γι ένα επι πλέον λόγο. Για να αποκαλυφθεί το μέγεθος διαπλοκής μιας χώρας ευρωπαικής. Ελληνική ρόμπα δηλαδή
Αποτέλεσμα; Μα φυσκά κανιβαλισμός πρώτης γραμμής, Γιατί τα ονόματα νόμιμων επιχειρηματιών και πολιτών ανακατεύονται με εκείνα των φοροκλεφτών. Ολοι μαζί. Βολικός αχταρμάς δηλαδή. Οπως συμβαίνει σε κάθε γωνιά της επικράτειας της ελληνικής. Ο σωστός στο ίδιο τσουβάλι με τον κοπρίτη. Ο καλός δημόσιος υπάλληλος παρέα με τον αραχτό. Ο εξαιρετικός δάσκαλος στην ίδια μοίρα με τον αγράμματο και τον ρεμπεσκέ. Ετσι εξατμίζεται η ουσία. Ετσι κανιβαλίζεται η αξιοκρατία και η νόμιμη διαδικασία. Ετσι η αξιοκρατία στο απόσπασμα και στην ταφή!
Ετερο αποτέλεσμα; Ο δημοσιογράφος στο σκαμνί. Αντί δηλαδή να δικαστούν με συνοπτικές διαδικασίες οι επίορκοι πολιτικοί, τον λογαριασμό τον πληρώνει εκείνος που ουδεμία ευθύνη φέρει για μια ιστορία που μπορεί για το δημόσιο ταμείο να κόστισε κάμποσα εκατομμύρα ευρώ. Τουτέστιν. Κάνεις την δουλειά σου; Μέσα. Δεν κάνεις την δουλειά σου και από πάνω είσαι ύποπτος συναλλαγής; Εξω!
Τελικό αποτέλεσμα; Οι New York Times αναγορεύουν με εκτετανές δημοσιεύμά τους τον Κώστα Βαξεβάνη σε μέγα δημοσιογράφο-ερευνητή. Η χώρα μετατρέπεται για μια ακόμα φορά σε πτυελοδοχείο Ευρώπης και Αμερικής. Οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Οι δικαστικές αρχές διυλίζουν τον κώνωπα (Βαξεβάνη) και καταπίνουν την Κάμηλο (πολιτικοί). Και το χειρότερο όλων, εγώ ας πούμε που μπορεί να έχω βγάλει νομίμως τα λεφτά μου και να έχω πληρώσει τους φόρους μου, είμαι τώρα το σούργελο της ελληνικής κοινωνίας.
Η στρέβλωση, της στρέβλωσης, ω Ελλάς ενός απέραντου οίκου ανοχής. Τι λέω τώρα; Ακόμα κι εκεί η διαδικασία με συγκεκριμένους κανόνες λειτουργεί. Μπαίνεις, πλένεσαι, το κάνεις, πληρώνεις, φεύγεις. Πατ κιουτ. Εδώ το απόλυτο μπορντέλο της χειρότερης γωνιάς της Αφρικής. Και στα όρθια και με AIDS η διεφθαρμένη πόρνη δηλαδή!
