Επεσαν όλοι να φάνε τον κ. Μάκη Βορίδη. Κακώς. Ο άνθρωπος έκανε ένα τεράστιο βήμα στην πολιτική σκέψη του αλλά κανείς δεν το αναγνωρίζει. Αποχουντοποιήθηκε. Γιατί αν είχε κρατήσει τις νεανικές απόψεις του, θα πρότεινε να επαναληφθεί το οικονομικό θαύμα της επταετίας: να διαγραφούν τα δάνεια, όπως διέγραψε ο μέντοράς του αυτά των αγροτών στην Επανάσταση του ’67. Θα πρότεινε επίσης να χαρίσει το κράτος κατοικίες στους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτές οι πράξεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου είναι ορόσημο για κάθε ακροδεξιό που σέβεται τον εαυτό του.

Θα αναρωτηθεί κανείς πού θυμηθήκαμε τον φοίνικα με το στρατιώτη… Μα, οι πολιτικές αυτές είναι ξανά της μόδας. Η Χρυσή Αυγή πρότεινε στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής τη διαγραφή δανείων των αγροτών. Οι παλαιοί σύντροφοι του κ. Βορίδη έχουν ακόμη τα ίδια μυαλά. Να θυμίσουμε για άλλη μία φορά (επειδή το έχουμε ρίξει στους λωτούς) ότι ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε ομογάλακτος του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου, τον διαδέχτηκε μάλιστα στην ηγεσία της νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης. Βλέπουμε λοιπόν να χωρίζουν οι δρόμοι για τους θαυμαστές των Συνταγματαρχών αλλά ουδείς να επικροτεί τη μεταστροφή: ο κ. Βορίδης δεν είναι πια ακροδεξιός, είναι ακροφιλελεύθερος. Έκαμε πρόοδο.

Υπάρχει κάτι συγκινητικά ηθικό στην πρόταση του κ. Μάκη Βορίδη: να αρχίσουν, λέει, οι τράπεζες τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας αν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του στεγαστικού. Κρυστάλλινη σκέψη: δεν είναι δυνατόν κάποιος να δανείζεται και μετά να μην επιστρέφει τα δανεικά. Αφού τα πήρε, πρέπει να τα επιστρέψει. Υπάρχει μια συγκινητική απλότητα στη σκέψη του βουλευτή, είναι σαν να μιλάει για δυο φίλους, όπου ο ένας είναι καλός και βοηθά τον συνάνθρωπο αλλά ο άλλος δεν είναι μπεσαλής. Κάνει λοιπόν δηλώσεις σαν να μην ξέρει τίποτε για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Είναι προφανές ότι ο κ. Βορίδης έχει μια δυσκολία στην εποπτεία της ιστορικής συγκυρίας. Δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο οι δανειολήπτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανειλημμένες υποχρεώσεις. Τι να του πει κανείς; Ποιος θα μπει στον κόπο να συμπτύξει σε απλή και κατανοητή αφήγηση όσα έχουν γίνει την τελευταία τριετία; Ποιος θα του πει για τα τρελά επιτόκια, για τις παράνομες ρήτρες, για την αιφνιδιαστική μείωση των εισοδημάτων, για την ανελέητη φορολόγηση; Αν πάντως κάποιος δικός του άνθρωπος μπει στον κόπο να του εξηγήσει τι γίνεται στην Ελλάδα σήμερα, έχουμε την ελπίδα ότι σε 40 χρόνια θα το κατανοήσει. Είναι λίγο αργός…