Ηταν ο κ. Κ. Στεφανόπουλος από τους Προέδρους της Δημοκρατίας που είδαν τη δημοτικότητά τους να εκτοξεύεται στο ύψη, κυρίως μετά την επίσκεψη του (τότε) προέδρου των ΗΠΑ κ. Μπιλ Κλίντον στην Ελλάδα και τη θέση που πήρε στην εξέγερση των παπάδων για τις ταυτότητες. Παρά ταύτα χαρακτηρίζει σήμερα τον εαυτό του ως «μοναχικό».
Το βιβλίο «Κωστής Στεφανόπουλος, ένας μοναχικός Πρόεδρος», της δημοσιογράφου κυρίας Νίτσας Λουλέ, αποτελεί ουσιαστικά τη βιογραφία του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, ενός ανθρώπου που σπανίως μιλούσε, «οι οικείοι του με το τσιγκέλι τού έπαιρναν κουβέντα». Κυρίως όμως αναφέρει τα παρασκήνια της ίσως ισχυρότερης πολιτικής σύγκρουσης στο εσωτερικό της Δεξιάς, αυτή με τον κ. Κ. Μητσοτάκη και την επεισοδιακή αποχώρηση του κ. Στεφανόπουλου από τη ΝΔ.
Ο Ηλιού και ο αντικομμουνισμός
Δεξιός από τα γεννοφάσκια του ο Κωστής Στεφανόπουλος και πολέμιος των κομμουνιστών («μετά τον Εμφύλιο ευχόμουν να πεθάνουν όλοι» εξομολογείται), δεν διστάζει να πει ότι από τους πολιτικούς που θαύμαζε ήταν ο παλαίμαχος πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού: «Εξαιρετικός ρήτορας, πέρα από την αρχοντιά του, όλοι τον άκουγαν όταν αγόρευε». Αλλους πολιτικούς που ξεχώριζε ήταν, όπως λέει, «ο Γιώργος Ράλλης από τη δική μας παράταξη και ο Παπαληγούρας. Ο γέρος Παπανδρέου. Μεγάλος ρήτορας. Ο Ανδρέας δεν μου άρεσε καθόλου. Την πρώτη φορά που τον άκουσα είπα «Καμία σχέση με τον πατέρα του». Ο Κύρκος επίσης είχε τον δικό του τρόπο να τα λέει. Δεν τον βαριόσουν…».
Και όμως, αυτός ο σκληρότερος αντικομμουνιστής της Δεξιάς, σ’ ένα ταξίδι του στην Τασκένδη ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ζητεί δημόσια «συγγνώμη» από τους εκεί πολιτικούς πρόσφυγες. Το ίδιο κάνει αργότερα και στην Ουγγαρία, στο χωριό Μπελογιάννης: «Η Αριστερά ανέδειξε πολλούς σπουδαίους ανθρώπους, διανοούμενους, τους οποίους χάσαμε υπό τραγικές συνθήκες. Πληρώσαμε όλοι τα λάθη που κάναμε –γιατί λάθη έγιναν από παντού –και είμαι ευτυχής να διαπιστώνω τώρα ότι αυτά είναι πια ξεπερασμένα».
Το «φακελάκι» του Αθανασιάδη
Ξεχωριστό χώρο στο βιβλίο καταλαμβάνει η σχέση που είχε ο κ. Στεφανόπουλος με τον κ. Κ. Μητσοτάκη, σχέση ψυχρή, εχθρική, που εκδηλώθηκε δημοσίως μετά την παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ από την αρχηγία της ΝΔ. Τότε υποψήφιοι αρχηγοί ήταν οι κκ. Στεφανόπουλος και Μητσοτάκης. Εχασε την ψηφοφορία, έκανε τότε λόγο για ίντριγκες και χτυπήματα κάτω από τη μέση, παραιτήθηκε και ίδρυσε τη ΔΗΑΝΑ. Ιδού πώς αφηγείται ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας την ψηφοφορία για την ανάδειξη νέου αρχηγού:
«Πριν από την εκλογή μάς κάλεσε ο Τσάτσος στο καλοκαιρινό του σπίτι στην Κηφισιά. Ως πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήθελε να μας συμβουλέψει και να του υποσχεθούμε ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα το δεχθούμε και δεν θα δημιουργήσουμε πρόβλημα στο κόμμα. Στο γραφείο μου με είχε επισκεφθεί και ο Αθανασιάδης, που τον σκότωσε η «17η Νοέμβρη», εδώ στη λεωφόρο Κηφισιάς. Μου πρότεινε να μου δώσει ένα χρηματικό ποσό για να αποσυρθώ. Τον παρακάλεσα ευγενικά να φύγει…
Την ώρα της καταμέτρησης ο Μητσοτάκης πήρε τις 11 πρώτες ψήφους. «Τι γίνεται;» τον ρώτησα, «όλους θα τους πάρεις;». «Οχι, εγώ θα πάρω 72 κι εσύ 41″ . Ετσι και έγινε. Ο Καραμανλής ήθελε να βγω εγώ, το γράφει στο βιβλίο του ο Ζομπανάκης, γιατί πίστευε ότι κάποια στιγμή θα μπορούσα να συγκυβερνήσω με τον Παπανδρέου, πράγμα που δεν θα γινόταν ποτέ με τον Μητσοτάκη αρχηγό…».
Ο κ. Κωστής Στεφανόπουλος από την ημέρα που έφυγε από τη ΝΔ δεν ξαναψήφισε Δεξιά. Οσο κι αν αυτό ακούγεται σαν ψέμα, την ψήφο του την έδωσε ακόμη και στην Αριστερά: «Εδώ και χρόνια δεν ανήκω πουθενά. Ψήφισα τον Λεωνίδα στην Ευρωβουλή, τη Δαμανάκη όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού και φυσικά ΠαΣοΚ. Το πρόβλημα είναι τι θα ψηφίσουμε τώρα… Δεν είχα καμία σκέψη να φύγω από τη ΝΔ. Ηταν το κόμμα μου. Ο Μητσοτάκης ήταν ξενόφερτος. Τον έφερε ο Καραμανλής, όπως τον Παύλο Βαρδινογιάννη και τον Θανάση Κανελλόπουλο, για να ενισχυθεί το κόμμα και να πάει εκείνος στην προεδρία…».

Δημοψήφισμα και «βαφτίσια»
Ο Γιωργάκης και το Τσιπράκι
Ο κ. Κ. Στεφανόπουλος αναφέρεται και στο δημοψήφισμα που ζήτησε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου: «Αυτό είναι χειρότερο και από το “βυθίσατε το Χόρα”, που είχε πει ο μπαμπάς του. Εκβιάζει τον λαό και δημιουργεί πρόβλημα με τους συμμάχους στην Ευρώπη. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα. Κάποτε οι άνθρωποι έμεναν στην πολιτική από πατριωτισμό, ενθουσιασμό, αγάπη και προφορά για τη χώρα. Σήμερα μπαίνουν για να πλουτίσουν ή να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα. Εξαιρούνται οι υποψήφιοι του ΚΚ, οι οποίοι επιλέγονται από το κόμμα. Εχουμε και τους απογόνους σαν τον Γιωργάκη, που πιστεύουν ότι είναι τιμή του τόπου να τους έχει πρωθυπουργούς».
Γίνεται αναφορά ακόμη και στον κ. Αλ. Τσίπρα. Οπως αναφέρει η συγγραφέας, τον Ιούνιο του 2011, στην Αίγινα, στο κτήμα του ζεύγους Φλαμπουράρη, το γλέντι καλά κρατεί: «Το “Τσιπράκι”, ο γιος του Αλέξη και της Περιστέρας, γίνεται ενός έτους και παίρνει επίσημα, χωρίς κολυμβήθρα και παπά, το όνομα Παύλος-Φοίβος. Κάποιοι τα χάνουν όταν βλέπουν τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας να περνά το κατώφλι. Και μόνον εκείνος δεν δείχνει να έχει πρόβλημα». Αργότερα θα πει: «Αφού με κάλεσαν, γιατί να μην πάω;..».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ