Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, οδός Πέτρου Ράλλη, ξημερώματα Σαββάτου. Δεκάδες, εκατοντάδες αλλοδαποί συνωστίζονται με την ελπίδα ότι θα είναι ανάμεσα στους 20 ή λιγότερους που θα καταθέσουν αίτηση για άσυλο εκείνη την εβδομάδα. Δεν υπάρχει κανενός είδους τήρηση προτεραιότητας. Οποιος πρόλαβε τον κύριο οίδε.
Η ουρά αρχίζει να σχηματίζεται από τις αρχές κάθε εβδομάδας. Στα μέσα της εβδομάδας συχνά αστυνομικοί εμφανίζονται με κλομπ και δακρυγόνα και τη διαλύουν. Αργά το βράδυ της Παρασκευής κανείς δεν τολμάει να κουνηθεί από τη θέση του ούτε για να πάει στην «τουαλέτα» πίσω από ένα τοίχο, μήπως χάσει τη σειρά του. Στις 6 το πρωί του Σαββάτου,οι 20 «πρώτοι» θα καταθέσουν αίτηση για άσυλο.
«Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσοι επιχειρούν να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες είναι ανυπέρβλητες. Η απάνθρωπη και εξευτελιστική τους μεταχείριση συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου», δήλωσαν την Παρασκευή ΜΚΟ όπως το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, το Αίτημα, η Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών και άλλες.
Οι οργανώσεις αυτές πήγαιναν επί μήνες στην Πέτρου Ράλλη κάθε Παρασκευή βράδυ – ξημερώματα Σαββάτου για να καταγράψουν τι ακριβώς συμβαίνει με τους ανθρώπους που φεύγουν κυνηγημένοι από το Αφγανιστάν, την Αιθιοπία, τη Σομαλία, το Ιράν και τελευταίως από τη Συρία και επιθυμούν να αιτηθούν ασύλου.
Διαπίστωσαν ότι η πρόσβαση στο άσυλο είναι σχεδόν αδύνατη – παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί προστατεύονται από τη διεθνή νομοθεσία, επειδή αν επιστρέψουν στη χώρα τους κινδυνεύει η ζωή τους. Γι’ αυτό οι ΜΚΟ υπέβαλαν καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Ευρωκοινοβούλιο και στον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ζητώντας τους να παρέμβουν.
Το «σύστημα» που επικρατεί στην Πέτρου Ράλλη αφήνει περιθώριο για οποιαδήποτε αυθαιρεσία. Συμμορίες αλλοδαπών ελέγχουν την πρόσβαση στην κορυφή της ουράς, συμπλοκές – καμιά φορά με τραυματίες – ξεσπούν ανάμεσα στους αλλοδαπούς για το ποιος έχει σειρά, επικρατεί ο νόμος του δυνατού. Και όλα αυτά με την ανοχή της αστυνομίας.
Μια από τις φορές που οι εθελοντές των ΜΚΟ ήταν παρόντες οι αλλοδαποί πραγματοποίησαν μια «μίνι εξέγερση» και στις 6 το πρωί προσπάθησαν να μπουκάρουν όλοι μαζί. Εκείνο το Σάββατο η Διεύθυνση Αλλοδαπών δεν έκανε δεκτή καμία αίτηση.
Πριν από δύο χρόνια υπογράφηκε ένα Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει ότι οι ελληνικές Αρχές μεριμνούν για την παραλαβή αιτημάτων ασύλου. Ο νόμος αυτός έχει μείνει στα χαρτιά. Οπως καταγγέλλουν οι ΜΚΟ «η συγκεκριμένη πρακτική στην Πέτρου Ράλλη συνεχίζεται με βάση προφορικές εντολές από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με στόχο να μειωθούν τα αιτήματα ασύλου στην Ελλάδα».
Ο μόνος τρόπος για να υποβάλει ένας αλλοδαπός αίτηση για άσυλο είναι πλέον σε κατάσταση φυλάκισης και κράτησης. Και εκεί όμως οι αστυνομικοί συχνά τον αγνοούν και δεν παραλαμβάνουν την αίτηση.
Ανησυχητικό είναι ότι πρόσφατα οι ελληνικές Αρχές παράτειναν, το διάστημα για το οποίο θα μπορεί να κρατείται – σε απάνθρωπες συνθήκες – ένας αιτών άσυλο να αυξηθεί από τους τρεις στους δώδεκα μήνες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάποιος θα παραμένει στη φυλακή επί έναν χρόνο με την ελπίδα ότι ίσως αναγνωριστεί κάποτε ως πρόσφυγας. Οι ΜΚΟ εκφράζουν την ανησυχία ότι «στο τέλος κανείς δεν θα ζητάει άσυλο» και ότι αυτή φαίνεται να είναι η πρόθεση της ελληνικής πολιτείας.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Νασίμ Λομάνι και του Ρεζά Γκολαμί από το Αφγανιστάν. Ο πρώτος βρίσκεται επί δέκα χρόνια στην Ελλάδα, δεν κατόρθωσε ποτέ να λάβει άσυλο, αλλά τελικά νομιμοποιήθηκε χάρη σε έναν από τους νόμους που στο παρελθόν είχαν νομιμοποιήσει αλλοδαπούς. Ο Γκολαμί έλαβε το καθεστώς πρόσφυγα ύστερα από προσπάθειες επτά ετών.
