Δημοκρατία είπατε; Φυσικά. Αφθονη. Στα λόγια, τα γραπτά και τα καφενεία. Οπουδήποτε αλλού μια King Size Ζούγκλα!
Με αφορμή τους κανίβαλους που όρμησαν σαν άγρια θηρία να κατασπαράξουν ηθοποιούς και θεατές της θεατρικής παράστασης «Corpus Christi». Και με αφορμή τα όσα λεκτικά ακολούθησαν σε διάφορα τηλεοπτικά παραθύρια. Οπού όλοι πλην «Χρυσής Αυγής» επικαλούνταν το επιχείρημα της Δημοκρατίας και της διαφορετικότητας. Γι’ αυτό λοιπόν. Με συγχωρείτε αγαπητοί μου αλλά μοιάζετε με τον Δον Κιχώτη που ονειρεύεται μια Δουλτσινέα. Μα ποια Δημοκρατία; Έχω τίτλο: Μην τον είδατε τον Παναή!
Ουδεμία Δημοκρατία σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις. Ουδεμία Δημοκρατία στα λαθρομεταναστευτικά σκλαβοπάζαρα της Πορνείας. Ουδεμία ακόμα και στο βρομόξυλο που πέφτει από τον σύζυγο στην σύζυγο και το παιδί εντός της τάχα μου οικογενειακής εστίας. Ουδεμία στις μαζικές απολύσεις. Ουδεμία ακόμα και στις πιο αθώες, εξωτερικά συναλλαγές. Όπως ας πούμε να αγοράζει ο φτωχός ληγμένα τρόφιμα με κίνδυνο να δηλητηριαστεί ακόμα και να τα κακαρώσει. Ουδεμία Δημοκρατία στην Σχολική εκπαίδευση, οπού τα παιδιά των μεροκαματιάρηδων συνωστίζονται κάτω από τρύπιες παγωμένες στέγες. Ενώ των εχόντων διαβιούν σε κολέγια και σε πολυτελή σχολεία. Ουδεμία Δημοκρατία ακόμα και στην εκλογική αναμέτρηση. Οπου το 1/3 ίσως και το 1/4 του συνόλου των ψήφων βγάζει κυβέρνηση.
Άφθονα τα παραδείγματα όχι μόνο παραβιάσεων, εκτροπών και στρεβλών εφαρμογών Ισονομίας και Δημοκρατίας. Αλλά και καραμπινάτων περιπτώσεων που οδηγούν σε ανθρωπιστική τραγωδία. Ας πούμε. Αν η τετράδα Παπακωνσταντίνου – Καπελέρης – Βενιζέλος – Διώτης, είχε στοιχειωδώς διαχειριστεί, προς όφελος του Δημόσιου ταμείου, την λίστα της Λαγκάρντ ίσως τώρα από τα εκατό και μόνο εκατομμύρια που θα είχαμε εισπράξει, να ανακουφίζονταν φαρμακευτικά εκατοντάδες ανήμποροι της τρίτης ηλικίας. Με απλά λόγια και χωρίς να υποβαθμίσω τους τραμπουκισμούς των διαταραγμένων της «Χρυσής Αυγής» ένα έχω να πω. Μπροστά στα έργα και τον βίο των τριών κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας, η έφοδος στο θέατρο μοιάζει με περιστατικό από ταινία βίας. Έτσι ακριβώς. Φανταστείτε ότι τρεις περίπου χιλιάδες κατέληξαν στην αυτοκτονία. Και υπολογίστε τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας που σαν τα τετράποδα αναζητούν τροφή μέσα στα σκουπίδια.
Επομένως. Μόνο ο νόμος του ισχυρού. Παντού. Στην Πολιτική, την Οικονομία και την καθημερινή ζωή. Επομένως αφήστε τα επιχειρήματα και την ακατάπαυστη μπουρδολογία. Κάθε παραβάτης στοιχειωδών κανόνων ισονομίας προκαλεί αντανακλαστικά βίας. Που πάει να πει. Η βία φέρνει βία. Αλλά και χωρίς την βία θα καταντήσεις στα δόντια των καρχαριών μια απλή οδοντογλυφίδα
Ξέρετε τι ονειρεύομαι, Να ήμουν λέει ο Κλιντ Ιστγουντ και όποιο ρεμάλι θα τολμούσε να πειράξει έστω και μια τρίχα από ανυπεράσπιστο πολίτη να έβγαζα τα κουμπούρια λέγοντας του «ρε αλήτη αν το ξανατολμήσεις θα σου ανοίξω περισσότερες κουμπότρυπες απ’ όσες έχει το βρόμικο πουκάμισό σου».Εν ολίγοις: Kill me? Kill you!
