Μια οβίδα μόλις έσκασε στην είσοδο. Μια μικρή ομάδα γιατρών τρέχει να φέρει μέσα τους τραυματίες, κάτω από ένα καταιγισμό από πυροβολισμούς και εκρήξεις. Το νοσοκομείο βρίσκεται σε ένα από τα νότια προάστια, στο Αλέπο, κοντά στην πρώτη γραμμή του πυρός. Οι εργαζόμενοι ζήτησαν από το BBC να μην πει κανένα όνομα, φοβούμενοι αντίποινα από τον κυβερνητικό στρατό. Είναι λογικό: το συγκεκριμένο κτίριο έχει γίνει στόχος 12 φορές. Προφανώς επειδή οι γιατροί δεν περιθάλπουν μόνο αμάχους, αλλά και αντάρτες.
Αυτό που άρχισε σαν κίνημα πολιτικής διαμαρτυρίας στη Συρία έχει γίνει εμφύλιος πόλεμος. Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη. Ακτιβιστές ανεβάζουν τον απολογισμό σε 30.000.Στο Χαλέπι δίνεται τώρα η πιο κρίσιμη, και αιματηρή μάχη.
Τα νοσοκομεία έχουν πλημμυρίσει από τραυματίες. Κάποιοι είναι αντάρτες, που τραυματίστηκαν στη μάχη, αλλά οι περισσότεροι είναι άμαχοι, θύματα βομβαρδισμών από ελικόπτερα και αεροπλάνα.
Με λιγότερους από 10 γιατρούς και ελλείψεις σε ιατρικό εξοπλισμό, το νοσοκομείο δεν μπορεί να περιθάλψει τους 100 τραυματίες που έρχονται κάθε μέρα.
Δεν είναι μόνο ότι πασχίζουν να σώσουν ζωές στην πρώτη γραμμή τους πυρός. Πολλοί γιατροί έχουν συλληφθεί και εκτελεστεί, σύμφωνα με τον δρα Οτμάν, έναν από τους χειρουργούς. «Τα έχουμε χάσει όλα, την χώρα μας, την ειρήνη, χιλιάδες ανθρώπους. Δεν μας μένει τίποτε άλλο να χάσουμε», λέει ο γιατρός στο BBC.
Οι πάνω όροφοι του νοσοκομείου έχουν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς. Εχουν μείνει μόνο δύο χειρουργικά τραπέζια, και με μόνιμο τον φόβο μιας νέας επίθεσης, οι ασθενείς έχουν μεταφερθεί στο ισόγειο.
Κάθε λίγα λεπτά μεταφέρονται και άλλοι τραυματίες, θύματα της ανελέητης εκστρατείας βομβαρδισμών σε μια κοντινή γειτονιά.
Το πένθος είναι πολυτέλεια. Οι νεκροί μεταφέρονται γρήγορα έξω, για να αφήσουν χώρο σε όσους παλεύουν ακόμα για τη ζωή τους. Μερικούς τους έχουν ξαπλώσει στο πεζοδρόμιο, τυλιγμένους σε κουβέρτες. Ανάμεσά τους είναι ένα παιδί επτά ετών.
Λίγοι άνδρες έχουν μαζευτεί γύρω του – αντάρτες και γείτονες. Κάποιοι κλαίνε σιωπηλά. Αλλοι νιώθουν μόνο οργή.
«Ο Μπασάρ αλ-Ασαντ σκοτώνει μικρά παιδιά», φωνάζει ένας για τον πρόεδρο της Συρίας.
Το καθεστώς κατηγορεί τους αντάρτες ότι είναι μέλη της αλ-Κάϊντα. Λέει ότι τους πληρώνουν ξένες κυβερνήσεις.
«Τί έκανε αυτό το παιδί; Είναι τρομοκράτης; Κρατούσε όπλο;» ρωτάει ένας συγγενής.
Στους 18 μήνες της σύγκρουσης, το πιο βαρύ τίμημα το έχουν πληρώσει οι άμαχοι, παγιδευμένοι ανάμεσα στον στρατό και τους αντάρτες.
