Πολιτικό άρθρο-παρέμβαση του έλληνα σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Γιάνναρη δημοσιεύτηκε στην βρετανική εφημερίδα Guardian με αφορμή την επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα την περασμένη Τρίτη.
Ο κ.Γιάνναρης προσπαθεί να εξηγήσει τις εκφάνσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας που διαφάνηκαν κατά τις διαμαρτυρίες εναντίον της καγκελαρίου, αλλά και τα κακώς κείμενα της Ελλάδας αποδίδοντας τα στην «αδυναμία της να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος της», όπως αναφέρει στον τίτλο του άρθρου του.
«Αυτές τις μέρες, οι θεωρίες συνομωσίας βρίθουν στην Ελλάδα. Λογικά και συνετά άτομα ασπάζονται παράξενες πολιτικές ρητορικές. Οι παλαιές βεβαιότητες της μεσαίας τάξης έχουν υποχωρήσει υπό το βάρος της απαισιοδοξίας, τις ηλιθιότητας και του αυτοακρωτηριασμού. Οσοι βρίσκονταν ήδη στην άκρη του γκρεμού κύλησαν στην αυτοκαταστροφή και στράφηκαν εναντίον των αδυνάτων.», γράφει.
«Το πρόβλημα είναι ότι ως κοινωνία, η Ελλάδα ποτέ δεν έκανε ειρήνη με τον εαυτό της. ούτε και μπήκε σε ειλικρινή διάλογο με τα φαντάσματα του παρελθόντος της. Ποτέ δεν επέβαλε αυταπόδεικτους κώδικες και νόρμες συμπεριφοράς. Δεν υπήρξαν ποτέ τα θεμελιώδη μιας φιλελεύθερης τάξης. Έτσι όταν χτύπησε το οικονομικό τσουνάμι, όλα κατέρρευσαν. Πουθενά δεν είναι πιο εμφανές αυτό από ό,τι στην Ελλάδα. Έλληνες κάτοικοι της «ερήμου της κεντρικής Αθήνας» στρέφονται εναντίον των «μεταναστών» που βρίσκονται στη χώρα εδώ και 20 χρόνια.
Δεύτερης γενιάς παιδιά Αλβανών στρέφουν ως άνεργοι την οργή τους εναντίον συνομηλίκων τους από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές. Τα σφάλματα του εμφυλίου πολέμου επαναλαμβάνονται. Πολιτοφυλακές ακροδεξιών τραμπούκων μάχονται με μετανάστες και συμμορίες αριστεριστών νέων
», γράφει.Δεν αφήνει όμως στο απυρόβλητο και τις επίσημες δομές στη χώρας, υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος της παλαιάς πολιτικής τάξης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. «Σκάνδαλα έρχονται στην επιφάνεια κάθε μέρα και τα ποσά που αναφέρονται, αν είναι αληθή, είναι συγκλονιστικά. Αυτό απλώς εξάπτει περισσότερο τα ήδη πυρετώδη μυαλά μιας κατεστραμμένης μικρής μπουρζουαζίας η οποία στρέφεται με μανία ενάντια στις παλαιές αυθεντίες. Η δικαιοσύνη προχωρά με ρυθμούς σαλιγκαριού και ο όχλος ζητάει αίμα και όλοι είναι ένοχοι έως αποδείξεως του αντιθέτου.», λέει.
Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τον σκηνοθέτη, «αποτελεί πλέον ένα μαζικό εκλογικό κίνημα που προσελκύει την σοσιαλιστική πελατεία που εγκατέλειψε το πλοίο, τους αναξιόπιστους γραφειοκράτες συνδικαλιστές και τους ριζοσπάστες νέους. Υπόσχεται να αντιστρέψει την νεοφιλελεύθερη σφαγή την οποία εκπροσωπεί η φράου Μέρκελ, να σταματήσει τα μέτρα λιτότητας, αλλά και να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γενικά υπόσχεται να δημιουργήσει έναν «γενναίο νέο κόσμο», ακόμη και αν αντιδράμε συστολή όταν καλείται να εξηγήσει πώς θα μοιάζει αυτός ο κόσμος».
Ο άμεσος κίνδυνος για τη χώρα είναι η κοινωνική έκρηξη. Κάποιοι κάνουν λόγο για μεταμοντέρνα Βαϊμάρη. Άλλοι για μια μαύρη τρύπα, σαν το Κοσσυφοπέδιο. «Ο σκοπός της επίσκεψης της Μέρκελ, σε συμβολικό επίπεδο, ήταν να φέρει τη χώρα πίσω σε μια ευρωπαϊκή δεσπόζουσα τάξη και να υποστηρίξει μια ευμετάβλητη και απαξιωμένη πολιτική τάξη. Όμως μπορούν άνθρωποι τόσο βαθιά εμπλεκόμενοι στην πτώση της χώρας να αναλάβουν το ρόλο του σωτήρα της;», διερωτάται.
Και καταλήγει : «Αν οι ευρωπαϊκές και εγχώριες ελίτ δεν αλλάξουν γρήγορα το σχέδιό τους για «αντιμετώπιση» της κρίσης, τότε η ισορροπία θα χαθεί. Και η πολιτική οικονομία της οδύνης θα δείξει τον αληθινό εαυτό της».
