Στέκομαι μπροστά στο πλάσμα απορημένη με το κεφάλι γερμένο σαν σκυλάκι αυτοκινήτου που φρέναρε απότομα. Πλάσμα είναι η τηλεόραση, πλάσμα και μάλιστα πιο περίεργο είναι και αυτό που βρίσκεται στην οθόνη της. Παρακολουθώ τον Σουλεϊμάν στον Antenna. Το δελτίο ειδήσεων τελείωσε πριν από λίγο. Η Χούκλη μου είπε ότι γίνονται προσπάθειες για να παραμείνουμε στην Ευρώπη, αλλά έρχεται ο Σουλεϊμάν να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Ενώ εγώ χαζεύω τον Σουλεϊμάν, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι που τον βλέπουν. Χιλιάδες; Ίσως να είναι και εκατομμύρια. Εγώ ήξερα ότι ο Σουλεϊμάν πήρε την οθωμανική αυτοκρατορία από τα Βαλκάνια και την τράβηξε μέχρι την κεντρική Ευρώπη. Η σειρά με έχει πείσει ότι απλώς ο άνθρωπος τα μάζεψε και έφυγε για γλιτώσει από σουλτάνες και παιδιά. Ε, με την ευκαιρία είπε να κάνει και μία εκστρατεία. Δεν ξέρω αν έχουν δείξει επεισόδια με την πολιορκία της Βιέννης. Μπορώ, όμως, να φανταστώ την αγωνία κάποιων ηλικιωμένων κυρίων που θα συνδέουν την πτώση της Βιέννης με την εγκυμοσύνη της σουλτάνας. Είναι από τις περιπτώσεις που σε νοιάζει αν ο Σουλεϊμάν θα ρίξει τους δισταγμούς της σουλτάνας και όχι τα τείχη της Βιέννης.
Ξέρω για ποιο λόγο τα ελληνικά κανάλια άρχισαν να μιλούν τουρκικά. Είναι το φθηνό κόστος για σειρές που εξασφαλίζουν ικανοποιητική τηλεθέαση. Και τώρα καταλαβαίνω για ποιο λόγο αυτές οι σειρές έχουν τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα. Διηγούνται το παραμύθι που θέλουν να ακούν οι άνθρωποι. Μπορεί εσείς να τις σιχαίνεστε, αλλά εσείς δεν είστε αυτό το μεγάλο κομμάτι του λαού που καθορίζει τα ρεύματα στην τηλεόραση και αποφαίνεται, δια της ψήφου του, για την πορεία αυτής της χώρας. Δεν είναι, απλώς, διασκέδαση. Μου φαίνεται ότι είναι κάτι παραπάνω. Είναι πολιτιστική επιλογή. Είναι σαν να κοιταζόμαστε με ένα ηλίθιο χαμόγελο και να παραδεχόμαστε ότι αυτό το trash μας αρέσει, απαντά στις ανάγκες μας για ψυχαγωγία. Επαναλαμβάνω, δεν έχει σημασία που το απορρίπτετε εσείς. Σημασία έχει που το αποδέχεται η πλατιά μάζα, η θάλασσα των ανθρώπων που πότε λέγεται τηλεοπτικό και πότε σοφός λαός.
Βέβαια όλα αυτά έχουν και τα καλά τους-ο Αλλάχ είναι μεγάλος, τουλάχιστον όσο και ο σκηνογράφος του Σουλεϊμάν. Ένα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού μαθαίνει δεύτερη γλώσσα. Γνωρίζει καλύτερα τους γείτονες και διώχνει τους δαίμονες πάνω από το πρόσωπο του μέσου Τούρκου. Ο νταλκάς είναι τούρκικη λέξη. Και είναι βαρύς αν σου φύγει ο άνδρας με τη Μερσέντες ή κάνεις κορίτσι στον σουλτάνο.
