«Κύριε Ραχόι, εγώ είμαι κομμάτι της σιωπηλής πλειοψηφίας που δεν διαδήλωσε στις 25 Σεπτεμβρίου και σας παρακαλώ να μην διαστρεβλώνετε και πολύ περισσότερο να μην χρησιμοποιείτε την σιωπή μου» αναφέρει εκτός άλλων σε ανοιχτή επιστολή του προς τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι ο ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ η οποία αναδημοσεύθηκε στην huffingtonpost.es Ως γνωστόν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας που βρισκόταν στη Νέα Υόρκη κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ευχαρίστησε την σιωπηλή πλειοψηφία των ισπανών που δεν διαδηλώνει.
Την ώρα που ένα «εντυπωσιακό τσουνάμι πολιτών βρυχόταν στην Πλατεία Νεπτούνο, για το δικαίωμα τους να διαφωνούν με τους πολιτικούς που λένε ότι τους εκπροσωπούν», ο Πέδρο Αλμοδόαβρ παραδέχεται ότι εκείνος μόνταρε την ταινία του («Los amantes pasajeros»). Το ότι δεν βρισκόταν στο Νεπτούνο ωστόσο, δεν σημαίνει πως «δεν αγανακτώ με τις επιθέσεις της αστυνομίας, με την υπερβολική αντίδραση της κυβερνητικής εκπροσώπου, με τον χειρισμό των εικόνων από την κρατική τηλεόραση, με την χυδαιότητα των αστυνομικών που αρνήθηκαν να αναγνωριστούν στον σταθμό της Ατοτσα και που εκφόβισαν τους επιβάτες ενώ απαγόρευαν σε κάποιους φωτογράφους να συνεχίσουν την δουλειά τους».
Ο Αλμοδόβαρ επισημαίνει επίσης ότι οι φωνές απ’ αυτό το ρεύμα, περικυκλωμένο και σε κάποιες περιπτώσεις χτυπημένο και ταλαιπωρημένο από τους 1.300 αστυνομικούς στην Πλατεία Νεπτούνο, έχουν φτάσει στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων του κόσμου αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν τον αυτί του Μαριάνο Ραχόι να ιδρώσει, όσο βρισκόταν στη Νέα Υόρκη.
«Ο κόσμος κυριαρχείται πλέον από τις νέες τεχνολογίες και οι περισσότεροι διαδηλωτές κουβαλούν εκτός από τις φωνές και τα πολύ σωστά συνθήματα τους («Κλέβουν, Δέρνουν, Δεν μας Εκπροσωπούν») μια φωτογραφική μηχανή ή ένα απλό κινητό, των οποίων οι εικόνες δεν θα παρουσιαστούν στην κρατική τηλεόραση αλλά μπορεί ο καθένας να της δει σε άλλα ψηφιακά μέσα ή στο youtube» γράφει επίσης ο Αλμοδόβαρ χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την φωτογραφία ενός άνδρα κτυπημένου στο κεφάλι (ένθετη φωτογραφία).
«Ενα χτύπημα τόσο αληθινό απ’ το οποίο τρέχει άφθονο αίμα που στη συνέχεια γλιστράει στα μάγουλα του θύματος και του λερώνει το πουκάμισο. Αίμα κόκκινο, τεκμηριωμένο, που μπορεί να το αφηγηθεί οποιοσδήποτε απ’ αυτούς που βρίσκονται παρόντες στο «συμβάν»».
«Η δική μας ακατέργαστη πραγματικότητα θα έχει πολλαπλούς αφηγητές και οπτικές γωνιες» συνεχίζει ο Αλμοδόβαρ. Και καταλήγει: «Για τους υπεύθυνους της δημόσιας τάξης θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνουν αυτούς τους αφηγητές να σωπάσουν. Δεν θα είναι αρκετό να πυροβολούν με πλαστικές σφαίρες ή να σέρνουν τους διαδηλωτές στην άσφαλτο».
