Αιρετικός
Η δημόσια παρουσία του είναι κάτι ανάμεσα σε μαϊντανό βιολογικής γεωργίας και καυτερή πιπεριά. Είναι η προσωπικότητα που αντικατέστησε τον Κίμωνα Κουλούρη στα τηλεοπτικά πάνελ ως η επιλογή καλεσμένου που μπορεί να πυροδοτήσει τις θεαματικότητες.
Ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την απόφασή του να πολιτευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, πύκνωσε τις δημόσιες εμφανίσεις του. Χάρη στον εκρηκτικό χαρακτήρα και στο μεσογειακό ταμπεραμέντο του κατάφερε να γίνει ευρύτερα γνωστός, πέρα από το περιορισμένο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας και σε ανθρώπους που ουδέποτε έχουν διασχίσει το κατώφλι βιβλιοπωλείου. Το αποτέλεσμα των ενεργειών του είναι, βέβαια, αμφιλεγόμενο. Τον Τατσόπουλο, όμως, πλέον τον γνωρίζουν οι πάντες.
Ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του ’80. Εμφανίστηκε ως παιδί-θαύμα όταν σε ηλικία 21 ετών γνώρισε σχετική επιτυχία με τους «Ανηλίκους» και καθιερώθηκε αργότερα με «Το παυσίπονο», αλλά και με την «Καρδιά του κτήνους». Θεωρείται ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας της γενιάς του, μολονότι μετά την κυκλοφορία του βιβλίου «Η καλοσύνη των ξένων» το 2006, στο οποίο αφηγείται την προσωπική ιστορία υιοθεσίας του, οι κακεντρεχείς τού απέδωσαν στέρεμα έμπνευσης. Πράγματι, από τότε δεν είδαμε να έρχεται πιο κοντά στο βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ανέκαθεν υπήρξε ενεργός πολίτης. Προτού ακόμη πολιτευτεί, το όνομά του βρισκόταν στην ατζέντα κάθε τηλεοπτικού δημοσιογράφου που με χαρά θα τον φιλοξενούσε στο πάνελ της εκπομπής του για να αναλάβει τον ρόλο του «γκρινιάρη κουλτουριάρη», ενώ και ο ίδιος ασχολήθηκε επιτυχώς με την παρουσίαση τηλεοπτικών εκπομπών.
Πρόκειται, πάντως, για έναν έντιμο άνθρωπο ως προς τις θέσεις του. Το 2010, δεν είχαν περάσει καλά καλά δύο μήνες από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), όταν αποφάσισε να παραιτηθεί, καθώς του ζητήθηκε να προχωρήσει σε περικοπές και απολύσεις. Λέγεται, μάλιστα, ότι δεν μπήκε στον κόπο ούτε τηλεφωνικά να ενημερώσει τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Πέτρο Γερουλάνο, ο οποίος και τον είχε διορίσει. Ετσι κι αλλιώς, οι ψεύτικοι καλοί τρόποι δεν είναι από τις αρετές που τον διακρίνουν.
Εριστικός
«Μπαρμπα-θωμάς δεν είμαι». η πολιτική συζήτηση στο στούντιο της Focus Web TV έχει κορυφωθεί και ο Πέτρος Τατσόπουλος, εν εξάλλω καταστάσει, χτυπά το χέρι του συνομιλητή του, Στέλιου Σταυρίδη, από τη Δράση, στο τραπέζι. Αμέσως μετά πετάει το μικρόφωνό του και αποχωρεί «στολίζοντας» τον πολιτικό αντίπαλό του με διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, που κορυφώθηκαν με ένα «να πας να γ….». Λέγεται ότι η ψυχραιμία αποτελεί πολιτική αρετή. Ο Τατσόπουλος έχει αποδείξει ότι δεν διαθέτει αρκετή.
Γενικώς, φαίνεται να απολαμβάνει τις εντάσεις, τις δημόσιες κόντρες, αλλά και την αθυροστομία του, την οποία εξασκεί και υπερασπίζεται σθεναρά. Μάλιστα, οι δηλώσεις που κάνει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook είναι πάντα αιχμηρές και προκαλούν ποικίλα σχόλια, καθώς αναπαράγονται από τα media. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι διακατέχεται από ένα είδος εθισμού να απαντά και να διαιωνίζει την κόντρα με τους επικριτές του. Με αφορμή, μάλιστα, την προβολή του ντοκυμαντέρ «1821» από τον ΣΚΑΪ είχε δηλώσει: «Με ευχαριστεί να τα διαβάζω: Ενας λέει ότι είμαι “συγγραφέας του κώλου”, άλλος ότι είμαι “αναρχοαριστερός”. Σιγά σιγά στομώνω… και τους κατεβάζω. Μετά κάτι γράφουν που μου φαίνεται εντελώς τρελό και συνεχίζω. Μου έχουν πει και από την παραγωγή να μην ασχολούμαι. Να μην τους βρίζω. Εγώ ρίχνω τα μπινελίκια, γιατί το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι να τους απαντήσω σοβαρά».
Βέβαια, πίσω από αυτή την τάση του πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν κρύβεται τίποτε άλλο πέρα από τη δίψα του να βρίσκεται συνεχώς στη δημοσιότητα. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από αρκετά χρόνια η στήλη «Ηκιστα» του «Βήματος» ανέφερε χαρακτηριστικά για τον συμπαθή πεζογράφο: «Εχει πυκνώσει τις εμφανίσεις όχι μόνο εκτός αλλά και εντός Αθηνών – όπως διαπίστωσαν οι παριστάμενοι στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου της Ζωζώς Σαπουντζάκη».
Η μόνη φορά που φαίνεται να προσπάθησε, πάντως, να δικαιολογήσει τα λεγόμενά του ήταν όταν έκανε στο Facebook ένα μάλλον σαχλό και άκυρo αστείο με τους φίλους του για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Κολοκοτρώνη την εποχή που παρουσίαζε το «1821», προκαλώντας το μένος ακροδεξιών στοιχείων.
Οσοι γνωρίζουν καλά τον εκρηκτικό χαρακτήρα του πιστεύουν ότι και στο μέλλον θα συνεχίζει να παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι, αυτό της πρόκλησης. Και επειδή είναι δύσκολο να προκαλέσεις με συγγραφή βιβλίων, πολλοί λένε ότι προτίμησε την ευκολία της τηλεοπτικής αθυροστομίας. Στο πλαίσιο αυτό αντάλλαξε τη δημιουργικότητα με τη δημοσιότητα. Περαστικά.
