Στο «Δουβλίνο II» και στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που φρόντισε να ασφαλίσει τα σύνορα των χωρών του Βορρά, αφήνοντας τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ελλάδα να αντιμετωπίσουν τα ολοένα αυξανόμενα κύματα μεταναστών, αποδίδει το αμερικανικό περιοδικό New Yorker το μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρας μας.
Με τίτλο «Η άλλη ελληνική κρίση», το άρθρο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το «μποτιλιάρισμα» των μεταναστών που παρατηρείται στη χώρα μας «οφείλεται σε έναν σχεδιασμό της ΕΕ, που φαίνεται ότι είναι όσο λανθασμένος είναι και ο σχεδιασμός του ευρώ. Εχει τίτλο «Δουβλίνο 2» και υπεγράφη εν μέσω της οικονομικής ευφορίας που επικρατούσε το 2003. Ορίζει ότι όσοι ζητούν άσυλο στην ΕΕ μπορούν να το κάνουν μόνο στη χώρα εισόδου τους. Η πολιτική αυτή επέτρεψε σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και άλλες χώρες που αποτελούν ελκυστικούς προορισμούς για τους οικονομικούς μετανάστες να φορτώσουν στην Ελλάδα το καθήκον να αστυνομεύει τα σύνορά της και να φροντίζει για τους μετανάστες, καθήκοντα που οι αδύναμες κυβερνήσεις της χώρας δεν μπορούσαν να φέρουν εις πέρας ούτε τις καλές εποχές πριν την οικονομική κρίση».
Οπως σημειώνει ο αρθρογράφος του περιοδικού Στιβ Κολ: «Η ελληνική οικονομική κρίση αντανακλά τη συνενοχή μεταξύ των πεινασμένων για κέρδη βορειοευρωπαίων δανειστών και των απερίσκεπτων δανειοληπτών του Νότου. Ομως το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πιο σκοτεινό. Το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει την ικανότητα ή την επιρροή στην Ευρώπη ώστε να διαχειριστούν σωστά τη θέση της Ελλάδας στο «Δουβλίνο II». Και τι έκανε η Γερμανία για να βοηθήσει; Εχει στείλει αστυνομικούς που αποκαλούνται «σύμβουλοι ταξιδιωτικών εγγράφων» οι οποίοι περιπολούν τα ελληνικά αεροδρόμια και λιμάνια για «ύποπτους ταξιδιώτες». Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει ασφαλίσει τα σύνορά της».
Ο Κολ αναφέρει επίσης ότι η πολιτική αυτή και η αύξηση των μεταναστών στη χώρα μας έχει σαν αποτέλεσμα την άνοδο ακροδεξιών μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή.
«Η επικρατούσα άποψη στην ΕΕ είναι ότι η οικονομική ασφάλεια είναι πιο σημαντική από την ασφάλεια των ανθρώπων. Αγνοεί περιθωριοποιημένες ομάδες όπως παράνομους Αφρικανούς και Ασιάτες μετανάστες. Εξισώνει τις αδυναμίες του ελληνικού κράτους με την ηθική χρεοκοπία. Είναι μια άποψη που ταιριάζει στους δανειστές, όμως στους δρόμους της Αθήνας τίποτα απ όλα αυτά δεν κάνει νόημα».
