Τι θα γινόταν αν το χρήμα με το οποίο συναλλασσόμαστε έπαυε να είναι υπό τον έλεγχο κυβερνήσεων και τραπεζών; Αν κανένας δεν γνώριζε ποιος πλήρωσε ποιον και κανένας δεν κρατούσε προμήθεια από κάθε μας κίνηση; Στα αφτιά θυμάτων της «δικτατορίας των τραπεζών» ακούγεται σαν όνειρο. Και είναι ήδη πραγματικότητα για όποιον έχει ψάξει το «ψηφιακό χρήμα» στο Internet. Αλλά είναι εφιάλτης για την κρατούσα δομή του καπιταλιστικού συστήματος… Δεν σας νοιάζει; Ισως. Αλλά… τι θα λέγατε αν αυτή η όαση ελευθερίας γίνει ο παράδεισος όσων σας έκλεβαν τόσα χρόνια; Τα ερωτήματα είναι πολλά. Ερωτήματα απαντήσιμα, όπως το πώς είναι δυνατόν να είναι αξιόπιστο ένα τέτοιο χρήμα, και ερωτήματα δυσεπίλυτα, όπως το αν είναι νόμιμο και τι αλλαγές θα φέρει στον κόσμο μας αν επικρατήσει. Για όλα αυτά ψάξαμε να βρούμε την άκρη – ή, μάλλον, την αρχή. Και οφείλουμε αυτή τη διαφωτιστική μας αναζήτηση σε μια εντελώς αναπάντεχη αφορμή, σχετική με τις αμερικανικές εκλογές!

Λογικά οι όπου Γης προεδρικές εκλογές αφήνουν παγερά αδιάφορα τα επιστημονικά ένθετα. Ομως ένα e-mail – σταλμένο ανώνυμα στις 4 Σεπτεμβρίου 2012 στο «ανοιχτό ταχυδρομείο» PasteBin – άλλαξε και αυτό το δεδομένο. Οπως μπορείτε να διαβάσετε οι αγγλομαθείς στη δικτυακή διεύθυνση https://pastebin.com/1j1yzQ9S, κάποιοι επιτήδειοι ενημέρωσαν την παγκοσμίως γνωστή εταιρεία οικονομικοτεχνικών υπηρεσιών PricewaterhouseCoopers LLP ότι διείσδυσαν στα γραφεία της στο προάστιο Franklin της πόλης Nashville του Τενεσί, στις 25 του παρελθόντος Αυγούστου, και απέσπασαν αντίγραφα των φορολογικών δηλώσεων του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου Μιτ Ρόμνεϊ και της συμβίας του, Αν Ρόμνεϊ.

Οπως πιθανόν ήδη έχετε πληροφορηθεί από τις πολιτικές στήλες, ο πολυεκατομμυριούχος και πιστός της Εκκλησίας των Μορμόνων Μιτ Ρόμνεϊ αρνείται πεισματικά να δημοσιεύσει τις προ του 2010 φορολογικές του δηλώσεις, διότι αυτό – λέει – θα απεκάλυπτε το ύψος των ετήσιων εισφορών του προς την Εκκλησία-Κράτος της Πολιτείας Γιούτα, πράγμα που κρίνει μη θεάρεστον. Η μόνη περαιτέρω πληροφορία που έδωσε το ζεύγος σχετικά προήλθε από τη συνέντευξή τους στο Parade Magazine της 26ης Αυγούστου, όπου η σύζυγος Αν δήλωσε: «Οταν ο Μιτ κι εγώ δίνουμε αυτή την επιταγή, πραγματικά με πιάνουν τα κλάματα». Το βαθύ νόημα αυτής της δήλωσης… το αφήνουμε στην κρίση σας.
Ομως γιατί να μας ενδιαφέρει αυτή η φορο-μορμονο-ευαισθησία; Διαβάζοντας τη συνέχεια της επιστολής, βλέπουμε ότι οι προαναφερθέντες «επιτήδειοι» εκβιάζουν την PricewaterhouseCoopers να τους καταβάλει 1 εκατ. δολάρια ως τις 28 Σεπτεμβρίου, διαφορετικά τα υποκλαπέντα φορολογικά αρχεία θα βγουν στη φόρα, προς τέρψιν πολλών πλην του ζεύγους Ρόμνεϊ. Το θρησκευτικο-οικονομικό λοιπόν θέμα αποκτά αμέσως έντονο αστυνομικό ενδιαφέρον και εξόχως πολιτικό. Πάλι, άσχετο μ’ εμάς. Ωσπου, στην παράγραφο της καταβολής των λύτρων, διαβάζουμε τον τρόπο καταβολής τους: «Μετατρέψτε 1 εκατ. δολάρια σε Bitcoins (ψάξτε το στο Google αν χρειάζεστε μάθημα για το τι είναι τα Bitcoins), χρησιμοποιώντας τα διάφορα ανταλλακτήρια που υπάρχουν διεθνώς για να τα αγοράσετε».
Bitcoins… Νομίσματα ψηφιακά… Τόμπολα! Το θέμα λοιπόν ήταν και τεχνολογικό, οπότε το ψάξαμε αρμοδίως. Και από τότε… ξετυλίξαμε ένα κουβάρι που θα μας πάει πολύ μακριά. Παρακολουθήστε μας.

Εν αρχή ήσαν οι… Κυβερνοαλήτες
Είκοσι χρόνια πριν, το Διαδίκτυο μόλις δραπέτευε από την κλειστή κοινωνία των επιστημόνων που συνεργάζονταν με τη ΓΓΕΤ του αμερικανικού Πενταγώνου – τη γνωστή ως DARPA – και ξεκινούσε την «πορεία του προς τον λαό». Εκείνη τη χρονιά, το 1992, ο συνταξιούχος φυσικός της κατασκευάστριας μικροεπεξεργαστών Intel, Timothy May, κάλεσε μια παρέα φίλων στο σπίτι του, λίγο έξω από τη Santa Cruz της Καλιφόρνιας. Σκόπευε να συζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης αυτού που πίστευε ότι απειλούσε να πνίξει το νεογέννητο Διαδίκτυο στην κούνια του.
Η απειλή είχε να κάνει με τον έλεγχο της διακινούμενης στο Διαδίκτυο πληροφορίας. Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια «τεχνοφρικιά» όπως ο Whitfield Diffie και ο Phil Zimmermann είχαν δημιουργήσει κρυπτογραφικά κλειδιά που θωράκιζαν τα ψηφιακά μηνύματα από όποιο αδιάκριτο και απρόσκλητο μάτι επιχειρούσε να τα διαβάσει. Αυτό δεν άρεσε διόλου στις μυστικές υπηρεσίες και διάφορες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο είχαν αρχίσει να προαναγγέλλουν περιορισμό της πρόσβασης σε κρυπτογραφικά πρωτόκολλα.
Ομως η μάζωξη της Santa Cruz έβαλε στόχο ζωής να ανατρέψει μια τέτοια επικράτηση του Μεγάλου Αδελφού. «Ακριβώς όπως η τυπογραφία μείωσε την εξουσία των μεσαιωνικών συντεχνιών και άλλαξε τη δομή εξουσίας της κοινωνίας», είπε στους συνοδοιπόρους του ο May, «έτσι και οι κρυπτολογικές μέθοδοι θα αλλάξουν συθέμελα τη φύση της παρέμβασης του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεων στις οικονομικές συναλλαγές». Στο τέλος της συνάντησης, οι παρευρισκόμενοι είχαν συμφωνήσει στο όνομα της κίνησής τους και στον στόχο της: θα λέγονταν Cyberpunks (Κυβερνοαλήτες) και θα υπερασπίζονταν το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων στον ανατέλλοντα ψηφιακό κόσμο.
Αυτό που αρχικά ξεκίνησε ως αντίδραση σε αυτούς που ήθελαν να γνωρίζουν τι λες στο Διαδίκτυο, τι επιλέγεις, τι αγοράζεις και με ποιον συναλλάσσεσαι, εξελίχθηκε στη συνέχεια σε μια αναρχική θεώρηση, που έλεγε πως ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από τον Μεγάλο Αδελφό είναι να δομήσεις ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα έξω από το δικό του. Τις ιδέες αυτές ενστερνίστηκαν και βάλθηκαν να τις κάνουν πράξη ο Wei Dai το 1998 (τη χρονιά που πήρε το πτυχίο Πληροφορικής Επιστήμης από το Πανεπιστήμιο Washington) και ο επίσης απόφοιτος Πληροφορικής Nick Szabo. Τα πρωτόκολλα που συνέταξαν – ονόματι b-money ο πρώτος και bit-gold ο δεύτερος – επιχειρούσαν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα «πώς γεννάς ψηφιακό χρήμα;». Εδωσαν καλές ιδέες, αλλά όχι μια λειτουργική και συνολική απάντηση. Για κάτι τέτοιο, χρειάστηκε να περάσουν άλλα δέκα χρόνια.

Το παιδί του Νακαμότο
Την 1η Νοεμβρίου του 2008 ένας άγνωστος που δήλωνε Ιάπωνας και υπέγραφε ως Satoshi Nakamoto υπέβαλε στην κοινότητα των Cyberpunks την πρόταση ενός συστήματος δημιουργίας, διαχείρισης και διακίνησης ψηφιακού χρήματος υπό τον τίτλο «Βitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System» και… εξαφανίστηκε. Η πρότασή του ήταν τόσο καλοδουλεμένη που κατέληξε στην υλοποίηση ενός λειτουργικού συναλλακτικού συστήματος στο Διαδίκτυο, ακόμη και χωρίς τη φροντίδα του πατρός.
Ο πιο απλός τρόπος να καταλάβουμε τον μηχανισμό του Bitcoin είναι να φανταστούμε το Διαδίκτυο σαν ένα τραπέζι όπου παίζουν Monopoly: Οι παίκτες είναι συνδεδεμένοι χρήστες που ξεκινούν με ένα αρχικό απόθεμα ψηφιακών χρημάτων. Από τη στιγμή που κάποιος από αυτούς εκδηλώσει την πρόθεση να πληρώσει έναν συμπαίκτη του για οποιονδήποτε λόγο (αγορά αντικειμένου ή υπηρεσίας), μια πολύπλοκη διαδικασία κρυπτογράφησης αρχίζει να εκτυλίσσεται στους υπολογιστές χρηστών-παικτών που έχουν δεχθεί αυτόν τον ρόλο. Οι συγκεκριμένοι εργολάβοι κρυπτογράφησης αποκαλούνται miners, κατ’ αντιστοιχία προς τους χρυσωρύχους που παρείχαν παραδοσιακά την πρώτη ύλη για τα χρυσά νομίσματα. Και ο τίτλος τους είναι αντιπροσωπευτικός, καθ’ όσον για την κάθε επιτυχή κρυπτογραφική εργασία των υπολογιστών τους ανταμείβονται με έως και 50 νέα ψηφιακά νομίσματα.

Ψηφιακά ανταλλακτήρια και βιβλιάρια
Ετσι με κάθε νέα συναλλαγή επιτυγχάνονται ταυτόχρονα τρία τουλάχιστον πράγματα: η συναλλαγή επιτελείται εκτός του γνωστού τραπεζικού συστήματος, διασφαλίζεται με ισχυρότατη κρυπτογράφηση και αυξάνει το συνολικό απόθεμα ψηφιακού χρήματος, με δημιουργία του από την εργασία που παρέχουν στο σύστημα οι συμμετέχοντες. Δεν πρέπει να μας διαφύγουν όμως και κάποια άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά: Οι συναλλασσόμενοι προστατεύονται με ανωνυμία, αλλά όλες οι συναλλαγές είναι διαφανείς και καταγράφονται σε ένα «ψηφιακό βιβλιάριο» που είναι ορατό από όλους. Επίσης, επειδή οι Cyberpunks δεν θα ήθελαν με τίποτε να αναπαραγάγουν το πληθωριστικό χρήμα για το οποίο κατηγορούν τις τράπεζες, έχουν θέσει ένα όριο στα διαθέσιμα Bitcoins, που είναι τα 21 εκατομμύρια ψηφιακά νομίσματα. Ως αντιστάθμισμα, η «εξόρυξη μέσω κρυπτογράφησης» νέων Bitcoins γίνεται συν τω χρόνω όλο και πιο χρονοβόρα, οπότε η αξία του κάθε ψηφιακού νομίσματος θα μεγαλώνει. Ηδη ένα Bitcoin ανταλλάσσεται με περίπου 10 ευρώ.
Για τη μετατροπή των Bitcoins σε χρήμα του πραγματικού κόσμου, υπάρχει το διαδικτυακό αντίστοιχο των «ανταλλακτηρίων συναλλάγματος». Αν δηλαδή σας πλήρωσε κάποιος με Bitcoins, μπορείτε να τα καταθέσετε σε ιστότοπους όπως ο mtgox.com, ο cryptoxchange.com, ο campbx.com, ο intersango.com ή ο bitmarket.eu και να παραλάβετε χρήμα του πραγματικού κόσμου. Για την αυτόματη σύνδεση λογαριασμού σας σε ένα τέτοιο ανταλλακτήριο με πραγματικό τραπεζικό σας λογαριασμό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ενδιάμεσους όπως ο dwolla.com ή ο BitInstant.com/. Αν είστε έμπορος με ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, μπορείτε να κάνετε αυτόματη μετατροπή των Bitcoins σε χρήμα μέσω υπηρεσιών όπως το Paysius.com και το Bit-pay.com/.

Ουτοπία ή δυστοπία;
Η εμφάνιση αυτού του εναλλακτικού χρήματος, χωρίς κεντρική εκδότρια αρχή να το ελέγχει και χωρίς μεσάζοντες τραπεζίτες ή τοκογλύφους να κερδοσκοπούν με αυτό, συνδέθηκε με πολλά όνειρα, πολλών ανθρώπων. Στην αρχή ήταν τα όνειρα όσων ήθελαν να συναλλάσσονται ελεύθερα, χωρίς επόπτες. Επειτα προστέθηκαν εκείνοι που δεν ήθελαν πια να πληρώνουν τα υψηλά ποσοστά που ζητούσαν οι πιστωτικές κάρτες στις διαδικτυακές τους αγοραπωλησίες. Και, με το γιγάντωμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τον τελευταίο χρόνο, προστέθηκαν και όσοι δεν ανέχονται τα χρηματιστηριακά παιχνίδια με τις ισοτιμίες νομισμάτων ή το τύπωμα πληθωριστικού χρήματος χωρίς αντίκρισμα στα αποθέματα σε χρυσό. Ακόμη και ως αντίδραση στα «λάθη του συστήματος» ή και ως «μοναδική ελπίδα να το γκρεμίσουμε», νέοι προσήλυτοι εντάσσονται καθημερινά στις γραμμές του.
Στη ζυγαριά υπέρ του Bitcoin προστέθηκαν πρόσφατα και κινήσεις όπως η εμφάνιση τερματικών ATM που το μετατρέπουν αυτόματα σε πραγματικό χρήμα (βλ. https://bitcoinatm.com/) ή η προσπάθεια για την έκδοση σχετικής χρεωστικής κάρτας (https://arstechnica.com/business/2012/08/bitcoin-company-says-debit-cards-coming-in-two-months/). Είναι λοιπόν το Bitcoin το «χρήμα του 21ου αιώνα»; Πολλοί νέοι πανεπιστημιακοί υιοθετούν αυτή τη θέση – και θα ακούσει πολλούς τέτοιους όποιος παρακολουθήσει στις 5-16 Σεπτεμβρίου το σχετικό συνέδριο στο Λονδίνο (βλ. https://bitcoin2012.com/). Γι’ αυτούς είναι απλά θέμα μαθηματικών και τα μαθηματικά είναι αυτά που πραγματικά κυβερνούν το Bitcoin. Ομως για πολλούς άλλους προέχουν άλλα «μαθηματικά».

Ο παράδεισος του μαύρου χρήματος
Πάρτε για παράδειγμα τους απανταχού φοροφυγάδες, οικονομικούς απατεώνες ή χρηματισθέντες διασπαθιστές του δημοσίου χρήματος (κοινώς… λαμόγια): Η ύπαρξη ενός συστήματος συναλλαγών που εγγυάται την ανωνυμία και τον μη έλεγχο «πόθεν έσχες» είναι γι’ αυτούς ένας οικονομικός παράδεισος πολύ πιο ασφαλής και ανέξοδος από τις υπεράκτιες εταιρείες στα νησιά Kayman. Μήπως η εξάπλωση της χρήσης του Bitcoin σε όλα αυτά τα παρασιτικά στρώματα των κοινωνιών οδηγήσει σε κράτη χωρίς φορολογικά έσοδα και χρήματα για κοινωφελείς σκοπούς ή δωρεάν σύστημα υγείας;
Ακόμη χειρότερα, την πτυχή αυτή εκμεταλλεύεται ήδη ο υπόκοσμος που διακινεί ναρκωτικά. Μέσω του δικτύου «από χρήστη σε χρήστη» ονόματι Tor, έχει στηθεί το online εμπορικό κέντρο «μυημένων» Silk Road, στο οποίο αγοράζονται και πωλούνται κυρίως ναρκωτικά, με τις συναλλαγές σε Bitcoins και μηνιαίο τζίρο που αντιστοιχεί σε 2 εκατ. δολάρια. Η ύπαρξη αυτού του δικτύου έδωσε και την αφορμή να εκδηλωθεί η πρώτη επίσημη αντίδραση της κεντρικής εξουσίας στο Bitcoin.
Συγκεκριμένα, από τον Ιούνιο του 2011, δύο γερουσιαστές των ΗΠΑ, ο Charles Schumer και ο Joe Manchin, ζήτησαν εγγράφως από τον γενικό εισαγγελέα και τον επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών (DEA) να αναλάβουν δράση κατά του Silk Road και του Bitcoin. Εκτοτε κυκλοφορούν διάφορες φήμες για το ότι κυοφορείται νομοσχέδιο απαγόρευσης του άναρχου αυτού ψηφιακού χρήματος και κατά καιρούς εμφανίζονται δηλώσεις εκπροσώπων των DEA, FBI και CIA ότι παρακολουθούν προσεκτικά και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εξέλιξη του Bitcoin.
Από εφέτος εμφανίστηκαν και οι πρώτες παράπλευρες απώλειες της εξάπλωσης χρήσης του Bitcoin: Προγράμματα ιών που στόχευαν ειδικά τους χρήστες του στην αρχή και αργότερα επιθέσεις αγνώστων (χάκερ) σε ανταλλακτήρια Bitcoin – με κλοπή μεγάλων ποσών. Να ήταν όντως μέλη του κυβερνο-υποκόσμου ή απλά τρόπος εκδήλωσης του ανωτέρω «ενδιαφέροντος»; Κανένας δεν ξέρει.
Εκείνο που σίγουρα γνωρίζουμε, είτε το Bitcoin είναι ευλογία είτε κατάρα για την κοινωνική εξέλιξη, είναι ότι το «σύστημα» δεν το είχε προβλέψει και δεν έχει αρκετά βέλη στη φαρέτρα του για να το χτυπήσει: Μια μελέτη του νομικού τμήματος του Πανεπιστημίου Temple των ΗΠΑ (βλ. www.dgcmagazine.com/pdf/NerdyMoney.pdf), αποφαίνεται ότι «τα Βitcoins και οι χρήστες τους εμπίπτουν σε μια γκρίζα περιοχή της ομοσπονδιακής και πολιτειακής νομοθεσίας, λόγω της μοναδικής φύσης τους να μην έχουν καμία κεντρική εξουσία και να μην έχουν εκδοθεί από δημόσια οντότητα ελεγχόμενη από επιχειρηματική οντότητα. (…) Ετσι η δομή αυτής της τεχνολογίας αποτρέπει κάθε πραγματικό περιορισμό στην κατά τον νόμο χρήση της».
Οπότε… η συνέχεια του θρίλερ προαλείφεται άκρως ενδιαφέρουσα. Το αμέσως επόμενο επεισόδιο άλλωστε έχει προαναγγελθεί για τις 28 Σεπτεμβρίου: Ακόμη κι αν ο Μιτ Ρόμνεϊ (μέσω της PricewaterhouseCoopers) δεν ενδώσει στον εκβιασμό, ο αλήστου φήμης πορνοεκδότης Λάρι Φλιντ προσφέρει το 1 εκατ. δολάρια για να δημοσιεύσει τις επίμαχες φορολογικές δηλώσεις. Λέτε το Bitcoin να βγάλει πρόεδρο;

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΧΡΗΜΑ ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ
Πώς δουλεύουν τα Bitcoins;
Τα Bitcoins είναι αρχεία υπολογιστή που μπορούν να αποθηκευθούν στον προσωπικό μας υπολογιστή ή στο κινητό μας τηλέφωνο. Για να αποκτήσουμε ηλεκτρονικό πορτοφόλι με Bitcoins «κατεβάζουμε» από τον ιστότοπο www.bitcoin.org ένα δωρεάν πρόγραμμα. Αυτό καταχωρεί στον υπολογιστή μας έναν μυστικό κωδικό, δημιουργεί ένα κρυπτογραφημένο πορτοφόλι (σε αρχείο ονόματι wallet.dat) και μας δίνει μια «Bitcoin address» ως αριθμό λογαριασμού. Κανένας δεν μας ζητεί στοιχεία ταυτότητας και κανένας δεν γνωρίζει ποιοι είμαστε. Οι συναλλαγές μας διασφαλίζονται εφεξής από την «κρυπτογράφηση δημοσίου κλειδιού». Δηλαδή ο λογαριασμός μας θα έχει δύο ψηφιακά κλειδιά – ένα ιδιωτικό και ένα δημόσιο. Χρησιμοποιώντας το ιδιωτικό μας κλειδί και γνωρίζοντας το δημόσιο κλειδί κάποιου άλλου τού στέλνουμε Bitcoins. Αντίστροφα, αν είμαστε εμείς οι παραλήπτες. Κάθε τέτοια συναλλαγή εγγράφεται σε ένα δημόσιο κατάστιχο, που στην πράξη είναι ένα αποκεντρωμένο δίκτυο από χιλιάδες υπολογιστές σαν τον δικό μας (όπως τα δίκτυα από χρήστη-σε χρήστη που ανταλλάσσουν μουσική).
Μολονότι η «κρυπτογράφηση δημοσίου κλειδιού» διασφαλίζει την ιδιωτικότητα των συναλλασσομένων, η συναλλαγή τους χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτου απαιτεί έναν μηχανισμό διασφάλισης ότι δεν έχει γίνει διπλοπληρωμή. Αυτός υλοποιείται από ένα επίσης διεσπαρμένο σε υπολογιστές χρηστών «εξυπηρετητή χρονοσφράγισης» (timestamp server) και μια «αλυσίδα πακέτων» (block chain) που βάζει τις συναλλαγές σε σειρά. Κάθε εκδήλωση συναλλαγής ή δημιουργία νέων Bitcoins καταγράφεται χρονικά και προστίθεται στο αρχείο ως χρονοσφραγίδα και το νέο και επαυξημένο αρχείο ονομάζεται πακέτο (block). O κάθε υπολογιστής που ανήκει στη δικτυακή κοινότητα των Bitcoins λαμβάνει ανά πάσα στιγμή ένα αντίγραφο της «αλυσίδας πακέτων» που διακινούνται. Ετσι η δημιουργία ψευδών πακέτων (κάλπικου ψηφιακού χρήματος) είναι αδύνατη. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι η συναλλαγή δεν μπορεί να ανακληθεί, οπότε αν η πληρωμή μας αφορά αγορά αγαθού δεν μπορούμε να ακυρώσουμε την πληρωμή (πράγμα που μπορούμε να κάνουμε με τις πιστωτικές κάρτες ή το PayPal).
Η διαδικασία πιστοποίησης των συναλλαγών που βρίσκονται στην «αλυσίδα πακέτων» επιτελείται με την επίλυση μαθηματικών αλγορίθμων. Ποιος τους επιλύει; Οι χρήστες που θέλουν να αποκτήσουν ψηφιακό χρήμα χωρίς να πάνε σε ένα ανταλλακτήριο Bitcoins και να δώσουν τα ευρώ τους. Αυτοί «κατεβάζουν» από τον Bitcoin.org το «πρόγραμμα εξόρυξης» (mining program) και αφήνουν στον υπολογιστή τους το… μασούλημα των αλγορίθμων. Αν έχουν ισχυρή γραφική κάρτα, ακόμη καλύτερα, διότι οι συνεπεξεργαστές που έχουν επιταχύνουν τη δουλειά. Ομως, καθώς οι μυούμενοι στα Bitcoins πολλαπλασιάζονται, το έργο της «εξόρυξης» γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Κάποιοι καταφεύγουν στην έννοια της κολεκτίβας, με το να σπάνε τα προς επίλυση σε μικρότερα κομμάτια, να τα δουλεύουν όλοι μαζί και να διαμοιράζονται τα κέρδη. Αλλοι, κυρίως φοιτητές, αρμέγουν την επεξεργαστική ισχύ που τους διαθέτει το υπολογιστικό δίκτυο του πανεπιστημίου τους ή του εργοδότη τους. Πράγμα που βεβαίως… διόλου δεν αρέσει στους τελευταίους.

ΥΓ.: Τη μελέτη του Satoshi Nakamoto που θεμελίωσε το σύστημα των Βitcoins μπορείτε να τη διαβάσετε στο

Για μια πλήρη ενημέρωση σχετικά με το σύστημα των Βitcoins, στα αγγλικά, επισκεφθείτε το https://www.weusecoins.com/.
Για μια λίστα των «online καταστημάτων» που δέχονται Βitcoins, δείτε το https://en.bitcoin.it/wiki/Trade.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ