Παρανομούν τα ΑΕΙ; Ενίοτε, όπως μας λέει ο ΟΣΔΕΛ (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Εργων του Λόγου), παρανομούν και χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Γι’ αυτό ακριβώς και ο Οργανισμός έχει κάνει αγωγή στο Πανεπιστήμιο Πειραιά κατηγορώντας το ότι επιδίδεται σε παράνομες φωτοτυπήσεις βιβλίων. Ως γνωστόν, κάθε γραπτό κείμενο επέχει δικαιωμάτων, κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιεί χωρίς να αποζημιώνει τον συγγραφέα του. Ο νόμος 2121/1993 αναγνωρίζει στους δημιουργούς το αποκλειστικό και απόλυτο περιουσιακό δικαίωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την εκμίσθωση και τον δημόσιο δανεισμό των έργων τους. Κατά συνέπεια, οι βιβλιοθήκες ή τα ιδρύματα που δανείζουν στο κοινό βιβλία ή άλλο προστατευόμενο υλικό θα πρέπει να ζητήσουν προηγουμένως άδεια για τη δραστηριότητά τους αυτή. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα επιδίδονται κατά κόρον στις παράνομες φωτοτυπήσεις, γι’ αυτό και η εξέλιξη της αγωγής κατά του Πανεπιστημίου Πειραιά θα αποτελέσει πρόκριμα για τα υπόλοιπα. Ο ΟΣΔΕΛ έχει στείλει ήδη επιστολή στο υπουργείο Παιδείας και αναμένει απάντηση. Στη χώρα μας, παρ’ ότι ο νόμος είναι σαφής, ως σήμερα δεν έχει εφαρμοστεί και κινδυνεύουμε να τιμωρηθούμε.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου η χρηματοδότηση για την άδεια δανεισμού και εκμίσθωσης δικαιωμάτων προς χρήση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων προέρχεται από κρατικά κονδύλια. Τα ΑΕΙ θα μπορούσαν να συνάψουν συμφωνία αδειοδότησης με τον ΟΣΔΕΛ, σε πολύ προσιτές τιμές, ώστε και αυτά να κάνουν νομότυπα τις φωτοτυπήσεις και να αποδίδονται στους συγγραφείς και εκδότες τα νόμιμα δικαιώματα. Σημειωτέον ότι στην Αγγλία τα έσοδα στον χώρο της εκπαίδευσης από την αδειοδότηση αναπαραγωγής ξεπερνούν τα 36 εκατ. ευρώ, στη Γαλλία τα 25 εκατ., στην Ιρλανδία το 1 εκατ., ενώ στην Ελλάδα φθάνουν μετά βίας τα 52.000 ευρώ. Το ίδιο ζήτημα νομιμοποίησης υπάρχει και για τον δημόσιο δανεισμό από βιβλιοθήκες. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπάρχει μια χρέωση για να δανειστείς την οποία καλύπτει το κράτος. Ο ΟΣΔΕΛ προτείνει ως ικανοποιητική βάση για την επίλυση του ζητήματος τη δημιουργία ενός συστήματος με χρέωση ανά δανεισμό, της τάξεως των 0,20 ευρώ, η οποία, με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία δανεισμών που υπάρχουν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, θα καταλήξει σε ένα κατά κεφαλήν έσοδο 0,06 ευρώ. Ποσό εξαιρετικά χαμηλό, δεδομένων όμως των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητικό. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα διασφαλίσει τα νόμιμα και δίκαια συμφέροντα όλων των ελλήνων πνευματικών δημιουργών και εκδοτών έργων του λόγου, τα οποία πλήττονται επί πολλά έτη από την κλοπή των έργων του λόγου από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
