Συζήτηση με θέμα την ελληνική κρίση οργανώθηκε στο London School of Economics την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου. Θέμα της συζήτησης ήταν ποιο θα πρέπει να είναι το μακροπρόθεσμο «όραμα» για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία και τι εμποδίζει την εξέλιξη προς αυτό και ποιοι τρόποι υπάρχουν για να αρθούν τα εμπόδια.
Έγιναν παρεμβάσεις από ένα πάνελ τεσσάρων ομιλητών το οποίο συντόνισε ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο London School of Economics (LSE) Δημήτρης Βαγιανός και στη συνέχεια έγιναν ερωτήσεις προς τους ομιλητές.
Το δεύτερο μέρος της συζήτησης, το οποίο συντόνισε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών και δημόσιας πολιτικής στο LSE Νικήτας Κωνσταντινίδης, είχε ως θέμα το πώς οι Έλληνες του εξωτερικού θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επίλυση της κρίσης.
H εκδήλωση έγινε υπό την αιγίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου (Hellenic Observatory) του LSE.
Ο πρώτος ομιλητής στο πάνελ ήταν ο καθηγητής νομικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Παύλος Ελευθεριάδης, ο οποίος τόνισε ότι η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να συνοψιστεί στην επικράτηση ενός κυνικού συστήματος «αρπακτικού παρασιτισμού» που κατασπατάλησε και ιδιοποιήθηκε τους κρατικούς πόρους από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 έως το ξέσπασμα της κρίσης.
«Η ίδια η κρίση οφείλεται στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προσαρμοστεί στους κανόνες της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ και τους κανόνες του ευρώ», επεσήμανε.
Σύμφωνα με τον ίδιο η λύση πρέπει να συνδυάζει οικονομικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικές. «Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να ξαναγίνει μια ανοικτή και δίκαιη κοινωνία με την ειλικρινή διεθνοποίησή της οικονομίας της. Το ευρωπαϊκό όραμα της δημοκρατικής ισότητας συνδυάζει τον δυναμισμό της ευνομούμενης αγοράς με την κοινωνική προστασία των αδυνάτων. Η φιλοσοφία αυτή είναι η σημερινή εξέλιξη των παλιών ιδεωδών της ελληνικής επανάστασης και του πρώτου ελληνικού κράτους. Το όραμα της νέας Ελλάδας είναι ακριβώς το ίδιο με το όραμα της παλιάς», τόνισε.
Ο δεύτερος ομιλητής ήταν ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος μίλησε για την πράξη της πολιτικής σε αντιδιαστολή με την πολιτική ιδεολογία. Έκανε το διαχωρισμό μεταξύ πολιτικής θέσεων και αρχών, πολιτικής τεχνικών και λύσεων και τέλος πελατειακής πολιτικής.
«Ενώ καμία πολιτική πράξη δεν είναι αμιγής, αλλά εμπεριέχει κομμάτια και από τις τρεις αυτές λογικές, το κυρίαρχο παράδειγμα στην Ελλάδα είναι ο αρνητισμός, μια πολιτική αντι-μνημονιακή, αντι-γερμανική, αντι-μεταναστευτική. Το όχι είναι πιο εύκολο από το ναι, καθώς οι βαθμοί ελευθερίας αυξάνουν» επισήμανε και πρόσθεσε ότι «από την άλλη, η πελατειακή λογική δεν επιτρέπει καμία ρήξη με τους θεσμούς που την αναπαράγουν και ως εκ τούτου καμία πρόοδο».
Για να αρχίσει η έξοδος από την κρίση, σύμφωνα με τον ίδιο «πρέπει να υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση, την οποία μπορεί να επιφέρει μόνο ένας πολιτικός φορέας. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να παραχθεί ένα όραμα από την αρχή, ένα απλό και πειστικό κοινό όραμα, κατανοητό στον ευρύ κόσμο», συμπλήρωσε.
Ο τρίτος ομιλητής ήταν ο σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα οργάνωσης και διαχείρισης πληροφοριών, Γιώργος Προκοπάκης, ο οποίος θεωρεί ότι η έξοδος από την κρίση έχει τρία στάδια.
Το πρώτο είναι η βραχυπρόθεσμη διαχείριση, με βασικό στόχο να διασφαλιστεί η παραμονή στο ευρώ. Σε αυτό το στάδιο υπάρχει συναίνεση από την κοινωνία και σημαντικό μέρος των πολιτικών δυνάμεων.
Το δεύτερο στάδιο είναι η πραγματοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα βελτιώσουν τη λειτουργία του κράτους και τον ανταγωνισμό στις αγορές. Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται στήριξη από την κοινωνία καθώς οι αλλαγές συμφέρουν μεν το σύνολο αλλά πλήττουν τα συμφέροντα επιμέρους ομάδων.
Το τρίτο στάδιο είναι η ανάπτυξη. Αυτό είναι πιο μακροπρόθεσμο και συνέπεια των προηγουμένων.
Οπως τόνισε «η ανάπτυξη θα έρθει κυρίως από την μικρή επιχειρηματικότητα, η οποία θα πρέπει όμως να στραφεί σε εξαγώγιμα προϊόντα. Η κρίση έχει ήδη οδηγήσει στην απώλεια 1,2 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, η επαναδημιουργία των οποίων θα απαιτήσει χρόνο. Για να υπάρξει οποιαδήποτε πρόοδος στη χώρα χρειάζονται τουλάχιστον έξι μήνες ηρεμίας», εκτίμησε.
Ο τέταρτος ομιλητής ήταν ο οικονομικός αναλυτής Ανδρέας Κούτρας, ο οποίος τόνισε ότι μέρος της κοινωνίας δεν έχει κατανοήσει ή αρνείται να πιστέψει την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην ίδια την κοινωνία, στην προσωπική μας συμπεριφορά.
«Η Ελλάδα αποτυγχάνει γιατί δεν υπάρχει στόχος και όραμα» ανέφερε και επισήμανε ότι «ο εκβιασμός και ο εκφοβισμός δεν είναι όραμα. Οι πολίτες αρνούνται να δεχθούν την εφαρμογή σκληρών μέτρων από ανθρώπους και κόμματα που για χρόνια ήταν μέρος και συντηρούσαν την φαυλότητα. Καινούργιες και όχι ανακυκλωμένες πολιτικές δυνάμεις είναι όραμα».
Σύμφωνα με τον ίδιο «η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια εσωστρεφή και μονοδιάστατη χώρα πού εξοστρακίζει κάθε είδους διαφορετικότητας. Οτιδήποτε δεν συνάδει με τα πρότυπα ενός κακόβουλου λαϊκιστικού Εθνικισμού και μιας αναχρονιστικής Ελληνορθόδοξης κουλτούρας συνθλίβεται ως αντεθνικό. Η ανοχή στην διαφορετικότητα και ο σεβασμός είναι όραμα. Το όραμα μιας φιλελεύθερης, ανοικτής και ανεκτικής κοινωνίας βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρέπει να δημιουργήσουμε κοινωνικό και πολιτιστικό κεφάλαιο. Ο οικονομικός πλούτος θα έρθει ως συνέπεια. Πατριώτης είναι αυτός που παράγει μέλλον και όχι μόνο ο προσκολλημένος στο παρελθόν», τόνισε.
Το δεύτερο μέρος της συνάντησης ήταν κατά βάση οργανωτικό, καθώς εξετάσθηκαν η προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων δικτύων και πρωτοβουλιών που έχουν αναπτυχθεί στο εξωτερικό, η δημιουργία μίας κοινής πλατφόρμας συνεννόησης, διαλόγου και προβληματισμού για ζητήματα ελληνικής δημόσιας πολιτικής, και η συσπείρωση του πλούσιου κι εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού που βρίσκεται στην Αγγλία για το κοινό καλό της χώρας.
Μίλησαν οι κ.κ. Κωνσταντινίδης εκ μέρους του Greek Public Policy Forum, Βαγιανός εκ μέρους των Greek Economists for Reform, και ο καθηγητής της έδρας Sir Donald Gordon Chair για την Καινοτομία και την Επιχειρηματικότητα στο London Business School Μιχάλης Ιακωβίδης εκ μέρους του Redesign Greece.
