Αντώνης Σαμαράς
Τενίστας και ντράμερ
«Ακούω ότι ο γιος σου ο Αντώνης πηγαίνει καλά όχι μόνο στα θετικά μαθήματα, αλλά και στα θεωρητικά. Χαίρομαι γιατί αν συνεχίσει έτσι θα γίνει δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Χρειαζόμαστε γιατρούς με ευρυμάθεια και ευρεία θεώρηση του κόσμου». Ο καρδιολόγος Κωνσταντίνος Σαμαράς άκουγε γεμάτος περηφάνια στη Βοστώνη τα λόγια του φίλου του και διάσημου συναδέλφου του, Πολ Ντάντλεϊ Γουάιτ – γιατρού, μεταξύ άλλων, του Αλμπερτ Αϊνστάιν και του προέδρου των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ – για τον μικρότερο γιο του, Αντώνη. Λίγες ημέρες αργότερα τα πάντα θα ανατρέπονταν.
«Πατέρα, δεν θα γίνω γιατρός. Αποφάσισα να γίνω οικονομολόγος» του δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς. «Να κάνεις, παιδί μου, ό,τι σε γεμίζει» του απάντησε εκείνος, χωρίς δισταγμό. Ο σημερινός Πρωθυπουργός της Ελλάδας, επηρεασμένος από τον λόγο του περίφημου οικονομολόγου Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, θα άλλαζε την πορεία της ζωής του. Δεν είχε καμία σημασία που στον «Θησαυρό», σχολικό λεύκωμα του Κολλεγίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε, κάτω από το σκίτσο που του αφιέρωσαν οι συμμαθητές του υπήρχε η λέξη «medicine» (ιατρική).
Το ψηλό παιδί
Ο Αντώνης Σαμαράς ως μαθητής παρακολούθησε τις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και έπειτα έδωσε εξετάσεις, όπως γινόταν τότε, για να φοιτήσει στην Δ΄ Δημοτικού του Κολλεγίου Αθηνών. Ηταν ιδιαίτερα δημοφιλής και σύντομα θα γινόταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της τάξης του.
«Ηταν ένα από τα πιο ψηλά παιδιά» θυμάται ο αρχιτέκτονας Νίκος Ρουσέας, συμμαθητής και φίλος μέχρι σήμερα του Αντώνη Σαμαρά. «Ο Αντώνης ήταν ευχάριστος, αγαπητός. Καλός μαθητής, αλλά όχι σπασίκλας. Δεν θυμάμαι να είχε τσακωθεί ποτέ με κανέναν. Συνήθως έβγαινε πρόεδρος της τάξης μας. Και αν δεν ήταν εκείνος πρόεδρος, θα ήταν ο Νίκος Μπίστης ή ο Αρίστος Δοξιάδης, επίσης συμμαθητές μας. Ο Αντώνης ήταν και είναι πλακατζής. Δέχεται την πλάκα και κάνει αστεία με αυτό το αυθόρμητο γέλιο του. Ηταν η ψυχή της παρέας. Μάλιστα είχε διαφορετικούς φίλους: άλλες παρέες για θέματα λογοτεχνίας, άλλες παρέες για τη μουσική, άλλες παρέες για τις εξόδους». Ηταν μέλος του μαθητικού συμβουλίου, της εκλεγμένης με θεσμικό ρόλο «μαθητικής κυβέρνησης» του Κολλεγίου Αθηνών.
Εκτός όμως από δραστήριος μαθητής, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν και καλός αθλητής. Στον κήπο του σπιτιού της οικογένειας στην Κηφισιά, όπου πέρασε πολλά καλοκαίρια, υπήρχαν μονόζυγο, σφαίρα, δίσκος και άλλα όργανα. Εκεί εξασκούνταν μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Αλέξανδρο, με τον οποίο μοιράζονταν και την αγάπη για το ποδόσφαιρο – χωρίς, όμως, να μοιράζονται και την υποστήριξη της ίδιας ομάδας! Πήγαιναν σε αγώνες ποδοσφαίρου – αλλά σε διαφορετικά γήπεδα. «Ο Αντώνης είχε πολύπλευρες αθλητικές επιδόσεις. Ετρεχε 200 μέτρα μετ’ εμποδίων, ενώ ήταν και εξαιρετικός τενίστας» επιβεβαιώνει στο ΒΗmagazino ο ιατρός Σάββας Σουρμελής, συμμαθητής και φίλος του Αντώνη Σαμαρά μέχρι σήμερα. «Θυμάμαι στα “Δέλτεια”, τους αθλητικούς αγώνες του σχολείου, πρωταγωνιστούσε. Ψηλός, όμορφος, αθλητικός, ήταν λογικό να έχει και πολλές επιτυχίες στα κορίτσια».
Το ροκ και ο Μπιθικώτσης
Ο Πρωθυπουργός, παιδί της δεκαετίας του ’60, μεγάλωσε με Beatles και γνώριζε απέξω τους στίχους των τραγουδιών τους. Αλλωστε ήταν ένας πολύ καλός ντράμερ, θυμάται ο Νίκος Ρουσέας, που, μαζί με άλλους τρεις συμμαθητές τους, τον Κωστή Πηλαβάκη, τον Γιάννη Λύρα και τον Πέτρο Νικολαΐδη, είχαν δημιουργήσει ένα μικρό συγκρότημα. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη δύναμη και τη δεξιοτεχνία με την οποία έπαιξε ντραμς ο Αντώνης σε μια σχολική εκδρομή μας στον Εβρο» σημειώνει στο ΒΗmagazino ο Σάββας Σουρμελής. «Ηταν εντυπωσιακός».
Ομως πέρα από το ροκ, τον έφηβο Αντώνη Σαμαρά συγκινούσαν ακόμη τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα τραγούδια. Μάλιστα μαζί με τον αγαπημένο του φιλόλογο, Βασίλη Μοσκόβη, είχε πρωτοπάει σε ηλικία 14 ετών στο νυχτερινό κέντρο στο όποιο τραγουδούσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
«Τον αγαπούσαν οι καθηγητές τον Αντώνη» αναφέρει στο ΒΗmagazino o Νίκος Ρουσέας και συμπληρώνει: «Θυμάμαι ότι, για να γιορτάσουμε την αποφοίτησή μας, πήγαμε με τους δασκάλους μας στον Παπαϊωάννου, στον Τσιτσάνη και στον Χρηστάκη. Επίσης μαζευόμασταν συχνά στο σπίτι του καθηγητή μας Βασίλη Μοσκόβη στα Σεπόλια και κάναμε πολύωρες συζητήσεις».
Φυσικά, ο νεαρός Αντώνης Σαμαράς, δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα, δεν θα μπορούσε να μην αγαπά με πάθος τη λογοτεχνία. Προερχόμενος από τις ιστορικές οικογένειες Μπενάκη, Δέλτα, Ζάννα από την πλευρά της μητέρας του, με ιδιαίτερα δημοκρατικές καταβολές, γιος του Κωνσταντίνου Σαμαρά, κορυφαίου καρδιολόγου της Αθήνας, μπορούσε να συντρώγει με τον Ευάγγελο Παπανούτσο ή να επισκέπτεται τον Κωνσταντίνο Τσάτσο στο σπίτι του στην οδό Κυδαθηναίων.
«Ο Αντώνης είχε σίγουρα επίγνωση της καταγωγής του, αλλά δεν περιαυτολογούσε» αναφέρει ο Νίκος Ρουσέας και συμπληρώνει: «Το πατρικό του σπίτι, στην οδό Μουρούζη, ήταν ανοιχτό για τους φίλους του. Οι γονείς του ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι. Μια αρχοντική, αστική οικογένεια που σε έκανε να αισθάνεσαι άνετα. Και εκεί ένιωθες την αύρα ενός Μπενάκη ή μιας Πηνελόπης Δέλτα. Θυμάμαι πως κάποτε μας είχε καλέσει η γιαγιά του Αντώνη, η Βιργινία Ζάννα, για φαγητό στο σπίτι της στην Κηφισιά. Ημασταν παιδιά, γελούσαμε και καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια να φανούμε σοβαροί».
Στον Αντώνη Σαμαρά, όμως, έσμιγαν – και σμίγουν – οι καταβολές από την ιστορική οικογένεια της μητέρας του με κάποιες άλλες σημαντικές, αλλά διαφορετικές καταβολές – από την πλευρά του πατέρα του. Ο Κωνσταντίνος Σαμαράς – παιδί επαρχιακής μεσσηνιακής πολύτεκνης οικογένειας – ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος: αυτοδημιούργητος, επιστήμονας με διεθνές κύρος και σπουδαίο κοινωνικό έργο. Τα καλοκαίρια ο Αντώνης πήγαινε μαζί με την οικογένειά του στην Πύλο. Εκεί έκανε πολλές στενές φιλίες που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τους συμμαθητές του, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας άνθρωπος που δεν ξεχνά τις φιλίες του. «Γενικά, όταν οι άνθρωποι ασχολούνται με την πολιτική, θεωρώ ότι σκληραίνουν εκ των πραγμάτων» αναφέρει ο Σάββας Σουρμελής στο ΒΗmagazino. «Αυτό δεν νομίζω ότι έχει συμβεί με τον Αντώνη. Το έχει αποδείξει στην πράξη. Πέρυσι, λοιπόν, όπως και κάθε χρόνο, βρέθηκα στην Αμερική για να παρακολουθήσω ένα ορθοπεδικό συνέδριο. Κανόνισα να συναντηθώ με συμμαθητές μας που διαμένουν εκεί. Εκείνες τις ημέρες ο Αντώνης βρισκόταν σε ένα επίσημο ταξίδι στην Ευρώπη. Χωρίς να το πω στους άλλους, του έστειλα ένα μήνυμα στο κινητό του. Δεν πέρασε μισή ώρα και το τηλέφωνο χτύπησε. Στην οθόνη αναβόσβηνε το όνομα Αντώνης Σαμαράς. Μίλησε με όλους μας». Και εξακολουθεί να μιλά μαζί τους και να θυμάται τα σχολικά τους χρόνια. Αν μη τι άλλο, η νοσταλγία χρειάζεται…
Ευάγγελος Βενιζέλος
Το παιδί-θαύμα
«Θα γίνει ένας σπουδαίος δικηγόρος, ένας σπουδαίος πολιτικός». Οι επισκέπτες του δικηγορικού γραφείου του Βασίλη Βενιζέλου δεν μπορούσαν να πάρουν τα μάτια τους από το σοβαρό προσωπάκι του τετράχρονου γιου του Ευάγγελου, τον οποίο έβλεπαν σκυμμένο συνήθως πάνω από μια εφημερίδα, η οποία ήταν μεγαλύτερη από το μπόι του μικρού αναγνώστη της. Ο σημερινός πρόεδρος του ΠαΣοΚ όχι μόνο έμαθε να διαβάζει προτού καν πάει στο νηπιαγωγείο, αλλά κυριολεκτικά «ρουφούσε» τα χρονογραφήματα του Παύλου Παλαιολόγου στο «Βήμα» και της Ελένης Βλάχου στην «Καθημερινή», συζητώντας τις όποιες απορίες του με τον πατέρα του.
Οσοι γνώριζαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν παραξενεύτηκαν όταν πέρασε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης και πρωταγωνιστούσε στα αμφιθέατρα πάντα φρεσκοξυρισμένος, κρατώντας δερμάτινο χαρτοφύλακα και φορώντας καλοσιδερωμένη καμπαρντίνα, κόντρα στη μόδα της εποχής που επέβαλλε μούσι και ατημέλητο στυλ. Εντυπωσίαζε από την πρώτη στιγμή όλους, όπως κέρδισε με το μυαλό του και τον αείμνηστο συνταγματολόγο και μετέπειτα μέντορα του Δημήτρη Τσάτσο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήθελε αποό νωρίς να ξεχωρίζει.
Το σχολείο του Παπανδρέου
«Αγαπούσε ιδιαίτερα το σχολείο» αναφέρει στο ΒΗmagazino ο πατέρας του Ευάγγελου Βενιζέλου, Βασίλης, και συμπληρώνει: «Ηταν αριστούχος σε όλα τα έτη της εκπαίδευσης και σε όλα τα μαθήματα. Θα μπορούσα να πω ότι στα θετικά, Μαθηματικά, Χημεία, Φυσική δεν πήρε ποτέ κάτω από 20. Στα φιλολογικά μπορεί να έφερνε και καμιά φορά 18. Μάλιστα όταν ήταν στο γυμνάσιο, από τα 215 παιδιά της τάξης του, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει εκείνος το σχολείο στον διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας. Βέβαια, όταν έπρεπε να επιλέξει δεν τέθηκε ζήτημα και ακολούθησε το κλασικό τμήμα. Ηταν αποφασισμένος να γίνει νομικός».
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος φοίτησε στο 41ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και στο εξατάξιο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης της οδού Ικτίνου, σε κτίρια τα οποία είχαν κατασκευαστεί την εποχή που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υπουργός Παιδείας. Οι συμμαθητές του κάνουν λόγο για ένα χαρούμενο παιδί που πρωταγωνιστούσε στην τάξη, αλλά και σε όλες τις σχολικές εορτές.
«Θυμάμαι ότι οι εκθέσεις του διαβάζονταν σαν παράδειγμα σε όλη την τάξη» αναφέρει στο ΒΗmagazino ο γιατρός και συμμαθητής του Ευάγγελου Βενιζέλου στα χρόνια του δημοτικού Βασίλης Γιάκος. «Καθόταν για έξι χρόνια στο πίσω θρανίο από εμένα. Η τάξη μας αποτελούνταν από 65 άτομα. Ο Ευάγγελος ξεχώριζε ανάμεσά μας. Για παράδειγμα εμείς μπορεί να χρειαζόμασταν τρεις και τέσσερις φορές να μας εξηγήσει κάτι ο δάσκαλος και εκείνος το αντιλαμβανόταν αμέσως. Ηταν ευγενικός και ιδιαίτερα αγαπητός στους φίλους του. Ενα πραγματικά φωτεινό παιδί».
Πέρα από την αφοσίωση στα σχολικά εγχειρίδια ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν και ένας μανιώδης αναγνώστης. Οπως θυμούνται οι φίλοι του ξόδευε ολόκληρο το χαρτζήλικι του στην αγορά βιβλίων, διαβάζοντας παράλληλα ελληνικό Τύπο στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα του, το οποίο επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά. «Θυμάμαι όταν είχε ήδη περάσει στη Νομική Σχολή ταξίδευε τα καλοκαίρια στη Γαλλία για να προετοιμάσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στις πολιτικές επιστήμες και στα οικονομικά» αναφέρει στο ΒΗmagazino o Βασίλης Βενιζέλος και συμπληρώνει: «Γυρνούσε πίσω με τις διπλάσιες βαλίτσες. Ηταν γεμάτες με δεκάδες, μην πω εκατοντάδες, βιβλία».
Ενας φανατικός ναυτοπρόσκοπος
Εκτός όμως από καλός μαθητής ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ φαίνεται να ήταν και ένα ιδιαίτερα κοινωνικό παιδί που έβαζε πλάτη για τους φίλους του. «Ημασταν συμμαθητές από την Α΄ μέχρι την Γ΄ Γυμνασίου» αναφέρει στο ΒΗmagazino o γιατρός Γιάννης Δατσέρης, στενός φίλος μέχρι σήμερα του Ευάγγελου Βενιζέλου. «Ηταν ζωηρός, όχι βέβαια φωνακλάς, και μετείχε στις πλάκες. Ηταν ένας καλός φίλος, κάτι που μαρτυρά και το γεγονός ότι διατηρεί μέχρι σήμερα στενές επαφές με τους συμμαθητές μας. Είχε φυσικά πάντα το ρητορικό χάρισμα, το χάρισμα της επικοινωνίας συνοδευόμενο από εξαιρετικό χιούμορ. Ηταν και πειραχτήρι. Θυμάμαι κάναμε παρέα στα διαλείμματα, πριν χτυπήσει το κουδούνι, στο σχόλασμα. Εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος, ούτε καν τα Σαββατοκύριακα. Βέβαια ήταν ένας φανατικός ναυτοπρόσκοπος. Από τις συζητήσεις μας, ήδη από τα 12 μας χρόνια, ήταν σαφές πως ο Ευάγγελος θα γινόταν δικηγόρος όπως ο πατέρας του και εγώ γιατρός όπως ο δικός μου».
Τον Σεπτέμβριο του 1974 ο Ευάγγελος Βενιζέλος εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η πολιτική του δράση ξεκινά συμμετέχοντας ενεργά στο φοιτητικό κίνημα. «Με τον Ευάγγελο ξαναβρεθήκαμε στα φοιτητικά μας χρόνια» αναφέρει ο Βασίλης Γιάκος. «Είχα περάσει στην Ιατρική, όμως ως πολιτικοποιημένος νέος παρακολουθούσα τις συνελεύσεις της Νομικής. Αν και δεν ήμασταν στις ίδιες γραμμές, πάντα θυμάμαι ότι περίμενα να ακούσω την άποψη του Ευάγγελου με ενδιαφέρον, όχι μόνο εγώ βέβαια, αλλά και ολόκληρο το αμφιθέατρο. Ηταν τόσο δεινός ρήτορας και τόσο σοβαρός, που θα έλεγα απείχε παρασάγγας από τα ξεσηκωμένα μυαλά της λεγόμενης επαναστατικής νεολαίας, που ήταν τότε στη μόδα. Ηταν μια φωνή της λογικής και της δημοκρατικής Αριστεράς». Η αναγόρευσή του σε διδάκτορα της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης μόλις στα 23 του χρόνια δεν εξέπληξε τελικά κανέναν.
Αλέξης Τσίπρας
Ο βάζελος με το κόκκινο πουλόβερ
«Αν θα ήθελα να ξαναγίνω μαθητής; Οχι. Προτιμώ να ζήσω κάτι καινούργιο. Εξάλλου δεν είναι ό,τι καλύτερο να ξαναδίνεις Πανελλαδικές». Ο Αλέξης Τσίπρας δεν νοσταλγεί το παρελθόν. Κατά τη συζήτησή του με το ΒΗmagazino για τα μαθητικά του χρόνια, δεν έδειξε να του λείπει το παρελθόν. Σήμερα έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την περίφημη σχολική χρονιά ’90-’91, τότε που έφηβος βρέθηκε στους δρόμους, πρωταγωνιστώντας στις μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου για την Παιδεία. Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγαινε παραδοσιακά κόντρα στις κυβερνήσεις.
Φοίτησε στο Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων, στο σχολείο της περιοχής όπου κατοικούσε με την οικογένειά του. Διατηρεί καλές αναμνήσεις από αυτό. «Το έχω ταυτίσει με έντονες και δραστήριες καταστάσεις. Υπήρξε για μένα ένας στέρεος βατήρας πριν από την εκτίναξη προς την ενήλικη ζωή μου. Το σχολείο μου, μάλιστα, θυμάμαι και εξοργίζομαι με την κυρία Διαμαντοπούλου που επί των ημερών της έδειξε τόσο μίσος προς τη δημόσια Παιδεία και την υποβάθμισε χωρίς κανείς να της το έχει ζητήσει» μας λέει.
Ο πρόεδρος του 15μελούς
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές παιδί, τόσο ανάμεσα στους συμμαθητές του όσο και ανάμεσα στους καθηγητές του. Φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού, πήγαινε συχνά στο γήπεδο, έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Εκείνη την περίοδο και σε αυτό το σχολείο γνωρίζει τη συμμαθήτριά του Περιστέρα, την Μπέτυ όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά, με την οποία παραμένουν μαζί, έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά.
Είναι ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν τόσο δημοφιλής, που κατάφερε ήδη από τη Β΄ Λυκείου να αναδειχθεί πρόεδρος του 15μελούς στο σχολείο του. «Ο Αλέξης ήταν ένας επαναστάτης με αιτία» δηλώνει στο BHmagazino o καθηγητής του, Δημήτρης Γκότσης. «Τον είχα στο μάθημα της Κοινωνιολογίας. Καθόταν πάντα στο τελευταίο θρανίο και ήταν ήσυχος. Για να μιλήσει έπρεπε πρώτα να του απευθύνεις εσύ τον λόγο, να τον ρωτήσεις. Από την απάντησή του καταλάβαινες ότι γνώριζε πολύ περισσότερα από αυτά που άφηνε να εννοηθούν. Δεν έκανε ποτέ επίδειξη γνώσεων».
Στα 16 του ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται μέλος της ΚΝΕ, πηγαίνει για αφισοκόλληση και φαίνεται να ακολουθεί πιστά την κομματική εντολή «πρώτοι στα μαθήματα πρώτοι στον αγώνα». Βέβαια, όπως επισημαίνουν συμμαθητές του, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. «Ο Αλέξης ως μαθητής ήταν όντως επιμελής, αλλά όχι σπασίκλας» λένε στο ΒΗmagazino. «Συμμετείχε σε πρόβες πολιτιστικών εκδηλώσεων προκειμένου να γλιτώνει μάθημα. Ετσι βρέθηκε να απαγγέλλει Ελύτη ή να παίζει στη μαθητική θεατρική παράσταση “Η γυναίκα της Ζάκυνθος”. Επίσης σε κάποια μαθήματα κατασκευών με ξύλο που συμμετείχε, οι περισσότεροι κάναμε ομοιώματα γεφυρών ή κτιρίων και εκείνος είχε επιλέξει να φτιάξει ένα τάβλι».
Τα μαντίλια στον λαιμό
Η σχολική χρονιά ’90-’91 είναι καθοριστική για τον έφηβο Αλέξη. Ως πρόεδρος του 15μελούς θα ζητήσει τα κλειδιά του σχολείου και θα μετέχει στο συντονιστικό των καταλήψεων. «Τον Αλέξη Τσίπρα τον συνάντησα πρώτη φορά σε μια συνέλευση κατάληψης» λέει στο ΒΗmagazino ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραμέρος και συμπληρώνει: «Υπήρχαν τότε δύο κατηγορίες μαθητών: αυτοί με το μακρύ μαλλί και τα μαντίλια περασμένα στον λαιμό, στην οποία ανήκε ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και αυτή των μαθητών που ασχολούνταν με τον αθλητισμό παίζοντας ποδόσφαιρο και κυρίως μπάσκετ, στην οποία ανήκα εγώ. Οι κινητοποιήσεις μάς έφεραν κοντά. Θυμάμαι μάλιστα ότι ενώ πολλοί επέμεναν να φεύγουμε από τον χώρο του σχολείου και να συζητάμε σε καφετέριες, πίνοντας φραπέ ή μαυροδάφνη, όπως πρόσταζε η μόδα της εποχής, εγώ και ο Αλέξης τούς το αποκλείαμε. Για τις τηλεοπτικές μάλιστα προσκλήσεις είχα προτείνει τον Αλέξη Τσίπρα με την ιστορική φράση Ας πάει αυτός ο βάζελος με το κόκκινο πουλόβερ».
Η εκπομπή «Τετ α τετ με την Αννα» με καλεσμένο τον 17χρονο Αλέξη Τσίπρα σε λίγα λεπτά τελείωνει. Η δημοσιογράφος Αννα Παναγιωταρέα θα πει on air: «Αλέξη, σήμερα είσαι 17 χρόνων, αν μου δώσει ο Θεός χρόνια να ζήσω, θα σε έχω και πάλι κάποια στιγμή απέναντί μου. Εγώ θα είμαι μια απλή δημοσιογράφος και εσύ αρχηγός κόμματος». Ο έφηβος Αλέξης, με μαλλί ροκαμπίλι και σε ήπιο τόνο, ως εκπρόσωπος των μαθητών θα υπερασπιστεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις και θα «κερδίσει» τη δημοσιογράφο, της οποίας η προφητεία βγήκε αληθινή.
Με το τέλος των καταλήψεων ο Αλέξης Τσίπρας είναι αποφασισμένος να περάσει στο Πολυτεχνείο και ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης. Ο ίδιος βέβαια δεν υπήρξε κακός τα προηγούμενα χρόνια ούτε στα φιλολογικά. «Τότε στο σχολείο μαθαίναμε καλά τη γλώσσα. Σήμερα οι νέοι διαθέτουν φτωχό και τηλεοπτικό λεξιλόγιο. Δεν μπορείς να πας μακριά με τόσο λίγες λέξεις. Δεν μπορείς να σκεφτείς» δηλώνει υπογραμμίζοντας ότι τα Μαθηματικά και η Φυσική ταίριαζαν πολύ στον χαρακτήρα του.
Στο ερώτημα αν το σχολείο επηρέασε τις επιλογές του απαντά όχι, συμπληρώνοντας ότι «συνέβαλε όμως στο να τις πραγματοποιήσω. Οι καθηγητές μου με εξόπλισαν με γνώση ικανή να μου ανοίξει την πόρτα του πανεπιστημίου». Πράγματι ο Αλέξης Τσίπρας θα περάσει την πόρτα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πετυχαίνοντας στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Οι συμφοιτητές του πιο πολύ τον θυμούνται να συμμετέχει στις συνελεύσεις στα αμφιθέατρα παρά στα μαθήματα. Δεν ήταν όμως ένας κακός φοιτητής και κατάφερνε να περνά τα μαθήματα, χρησιμοποιώντας καμιά φορά και σκονάκια, όπως έχει παραδεχτεί σε παλαιότερη συνέντευξή του. Μετά το Πολυτεχνείο, ο δρόμος της πολιτικής ήταν ανοιχτός…
* Ευχαριστούμε τους κυρίους Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Βενιζέλο και Αλέξη Τσίπρα για την παραχώρηση των φωτογραφιών από τα προσωπικά τους αρχεία.
