Η επίσκεψη του Γάλλου υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί στην Αθήνα είναι μια σημαντική – συμβολική και πραγματική – κίνηση συμπαράστασης στην Ελλάδα σε μια πάρα πολύ δύσκολη ώρα. Και δεν είναι η πρώτη που είδε, ούτε η τελευταία που μπορεί να περιμένει, η Αθήνα από το Παρίσι.
Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του τόσο ο Φρανσουά Ολάντ όσο και ο Πιέρ Μοσκοβισί, αλλά και άλλοι αξιωματούχοι της γαλλικής κυβέρνησης έχουν στηρίξει έμπρακτα την Ελλάδα και έχουν συμβάλλει στην προσπάθεια της χώρας να ορθοποδήσει μέσα στο χάος. Όχι απλώς δεν απειλούν, δεν εκβιάζουν, δεν προκαλούν, δεν χειραγωγούν τη διεθνή κοινή γνώμη εναντίον της Ελλάδας, αλλά, αντιθέτως, βοηθούν και μάλιστα αποτελεσματικά τη χώρα.
Όταν ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας έφτανε στο σημείο να λέει δημόσια στον ελληνικό λαό ότι κάποιοι του την έχουν «στημένη», έκανε μια κίνηση που λίγοι θα τολμούσαν.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνον επειδή η Γαλλία και η Ελλάδα διατηρούν αδιατάρακτες στο χρόνο βαθιές και ειλικρινείς σχέσεις φιλίας που η κρίση δεν τις αποδυνάμωσε. Συμβαίνει και επειδή η Γαλλία, κοιτίδα της ευρωπαϊκής ιδέας, λειτουργούσε και εξακολουθεί να λειτουργεί ως ευρωπαϊκή δύναμη κι όχι ως χώρα που χρησιμοποιεί την Ευρώπη για την προώθηση μιας ισοπεδωτικής εθνικής της ατζέντας, η οποία, ουσιαστικά, αξιοποιεί την κρίση αντί να την αντιμετωπίζει.
Μετά από μία κρίσιμη περίοδο κατά την οποία το Βερολίνο ήταν ο μόνος πόλος πραγματικής εξουσίας, σήμερα, η Γαλλία του Ολάντ ανακτά ήδη το ρόλο της στην πορεία της κοινής Ευρώπης. Τα σημάδια αυτής της μεταβολής είναι ήδη ορατά, τόσο ως προς την ευρύτερη εικόνα, όσο και ως προς το ελληνικό πρόβλημα.
Η Γαλλία είναι, αυτή τη στιγμή, η πιο κρίσιμη σύμμαχος χώρα της Ελλάδας στην Ευρώπη. Όμως, αυτό είναι κάτι που πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να το αντιληφθεί και να το αξιοποιήσει όταν μιλά με το Παρίσι: η επίσκεψη Μοσκοβισί είναι μία εξαιρετική ευκαιρία να δοθεί στη γαλλική κυβέρνηση η πραγματική και όχι η «συμβατική» εικόνα.
Γι’ αυτό και στους Γάλλους η κυβέρνηση πρέπει να πει την αλήθεια: πρέπει να αφήσει στην άκρη τη ρητορική που, αναγκαστικά, έχει υιοθετηθεί κάτω από τη φοβερή πίεση των Γερμανών και να δώσει την αληθινή εικόνα των πραγμάτων. Σε επίπεδο δημοσιονομικών μεγεθών και προσδοκιών από αυτά – ιδίως τα έσοδα, σε επίπεδο κοινωνικής αποσάθρωσης, σε επίπεδο πολιτικών κινδύνων. Αν θέλουμε να μας βοηθήσουν στην κρίσιμη στιγμή, πρέπει να ξέρουν ακριβώς τι πραγματικά συμβαίνει. Τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει. Αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλειφθούν οι προσπάθειες.
Πρέπει όμως να διαχωριστούν σε εκείνες που πράγματι είναι προσπάθειες με στόχο ένα αποτέλεσμα, από εκείνες που συνιστούν πορεία προς την καταστροφή. Εν όψει εξελίξεων που θα κρίνουν την πορεία αυτού του τόπου, οι Γάλλοι πρέπει να ξέρουν. Η ωραιοποίηση, θα είναι λάθος.
