Ο τάφος, που χρονολογήθηκε στον 3ο μ. Χ. αιώνα και έχει διαστάσεις 2,40 Χ 2,30 μ. είναι θαλαμοειδής και υπόγειος ενώ η σκεπή του σχημάτιζε καμάρα, η οποία όμως έχει καταρρεύσει – για τον λόγο αυτό έχει τοποθετηθεί ένα πρόχειρο στέγαστρο. Στο εσωτερικό του, υπήρχαν δύο λάρνακες εκ των οποίων η μία περιείχε γυναικεία ταφή, όπως αποδεικνύει το καταπληκτικό πορτρέτο μιας όμορφης νέας γυναίκας, που απεικονίζεται ξαπλωμένη σε κρεβάτι (τη λάρνακα).
Με ανοιχτόχρωμα μάτια, καστανοκόκκινα μαλλιά χτενισμένα ψηλά και σαρκώδη χείλη φέρει χρυσά (ζωγραφισμένα) σκουλαρίκια ενώ το σώμα της είναι καλυμμένο με κόκκινο κλινοσκέπασμα διακοσμημένο με κίτρινες, κυανές και λευκές ταινίες. Η τεχνοτροπία του έργου μάλιστα είναι ιδιαίτερη καθώς εντοπίζεται ανάμεσα στις αρχαίες τεχνικές και τα πορτρέτα Φαγιούμ. Η διακόσμηση όμως του τάφου δεν σταματά εκεί, αφού διάφορα μοτίβα στολίζουν το κάτω μέρος της λάρνακας, τους τοίχους περιτρέχουν γιρλάντες με ταινίες και φιόγκους ενώ ένα παγόνι κυριαρχεί στην μία πλευρά. Μέσα στον τάφο εξάλλου βρέθηκαν οστά, προφανώς από ανακομιδή.
Κατόπιν αυτών και προκειμένου να διασωθεί ο διάκοσμος απαιτήθηκε ειδική μελέτη για την τεκμηρίωση, τη διατήρηση των τοιχογραφιών και τη συντήρηση. Τη μελέτη συνέταξε η κυρία Μελίνα Φωτοπούλου από τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων και έλαβε τη θετική γνωμοδότηση του ΚΑΣ. Οσο για την απόσπαση του τάφου και τη μεταφορά του εκπονείται άλλη μελέτη σε συνεργασία με τον μηχανικό κ. Δημήτρη Κορρέ, ειδικό σε παρόμοια έργα. Να σημειωθεί ότι η λάρνακα δεν έχει ανοιχτεί, όπως ανέφερε όμως ο κ. Μίνως σε μία πρώτη έρευνα, που έγινε με χρήση κάμερας υπερύθρων, η οποία εισχώρησε από μια ρωγμή εντοπίστηκαν θραύσματα αγγείου και χώμα. Η δεύτερη λάρνακα πάντως, που έχει χτιστεί κατά μήκος του ανατολικού τοίχου δεν είναι τόσο καλοδιατηρημένη. Φέρει ωστόσο διάκοσμο από πράσινη γιρλάντα και μοβ λουλούδι.
