Οτι κάτι αλλάζει στη στάση των ξένων φαίνεται πλέον καθημερινά από τις κατευναστικές δηλώσεις των ευρωπαίων ηγετών.Ούτε απειλές πια, ούτε υποτιμητικές αναφορές, παρά μόνο λόγια συμπονετικά για τα βάρη που σηκώνει ο ελληνικός λαός, συνοδευόμενα ωστόσο από νουθεσίες για όσα πρέπει να κάνουμε ώστε να μην αμφισβητηθεί η θέση μας στην ευρωζώνη.
Τσάι και συμπάθεια αίφνης, γεγονός που όμως βεβαιώνει τη στροφή και τη διάθεση των ευρωπαίων ιθυνόντων μετά το διπλό ταξίδι του κ.Σαμαρά σε Βερολίνο και Παρίσι.
Δεν ξέρουμε αν τους έπεισε ο πρωθυπουργός , αν η μέθοδος Σαμαρά , τα λίγα και απλά λόγια,απέδωσε ή απλώς οι ευρωπαίοι το πήραν απόφαση ότι το ρίσκο μιας ελληνικής εξόδου είναι δυσθεώρητο και ότι κοινή είναι μοίρα μας στην ευρωζώνη.
Οπως και αν έχει η αλλαγή αντιμετώπισης του ελληνικού θέματος και προβλήματος είναι προφανής. Και ποιο το όφελος θα αντιτείνει κάποιος; Δεν είναι αμελητέα και άνευ σημασίας η μεταβολή στάσης.
Το κλίμα βοηθά στην οικονομία , η σταθεροποίηση των συνθηκών, η ηρεμία διευκολύνει, οι οικονομικές αποφάσεις λαμβάνονται ευκολότερα και οι όποιες επιλογές, επενδυτικές και άλλες,βρίσκουν καλύτερη εφαρμογή σε σταθερό περιβάλλον.Και τα πολιτικά πάθη επίσης αμβλύνονται όταν παύουν οι απειλές και εκλείπουν οι υποτιμητικές δηλώσεις.
Ουδείς αμφιβάλλει ότι η απαίτηση των εταίρων για τα μέτρα παραμένει ισχυρή και είναι βέβαιον ότι θα επιμείνουν με ένταση ως την τελευταία ώρα. Όμως έχει σημασία οι προσδοκίες να αλλάξουν και να επιβεβαιωθεί ότι όντως τούτη είναι η τελευταία δόση του μουρουνέλαιου που μας σερβίρεται.
