Εχει ενδιαφέρον η διατύπωση του υπουργού Προστασίας Πολίτη. Τα τάγματα εφόδου θα συντριβούν. Δηλαδή όταν η Χρυσή Αυγή ή άλλες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις θα κατεβάζουν 200 άτομα να κάνουν σαματά στο δρόμο, ο κ. Δένδιας θα κατεβάζει 100 πάνοπλους ειδικούς φρουρούς. Οι μεν θα κρατούν καδρόνια και θα φορούν κράνη, οι δε θα ρίχνουν δακρυγόνα και θα κραδαίνουν κλομπς. Σε επόμενη φάση, όταν θα κατεβαίνουν 500 με μαύρα μπλουζάκια, το υπουργείο θα στέλνει πυροσβεστικά οχήματα για να τους διαλύει με τις μάνικες, θα τους συλλαμβάνει και θα τους πλακώνει στο ξύλο. Εν ολίγοις: οι αστυνομία θα βαράει τους μελανοχίτωνες, εκείνοι με τη σειράς τους θα μαχαιρώνουν τους αλλοδαπούς, που με τη σειρά τους θα ξυλοκοπούν τις γριές για να τους πάρουν το πορτοφόλι, που με τη σειρά τους θα ψηφίζουν ακροδεξιά επειδή νιώθουν ανασφάλεια όταν πέφτουν πολλές σφαλιάρες.
Δεν περιμένουμε από τον κ. Νίκος Δένδια να αποκτήσει τη μεγάλη ψυχή του Μαχάτμα Γκάντι απλώς να σταθεί μια στιγμή και να σκεφτεί ποια είναι αυτά τα παιδιά που με τόση οργή, με τόσο μίσος επιτίθενται σε άλλους ανθρώπους_ εξαθλιωμένους ανθρώπους. Να εξηγούμαστε: δεν διατεινόμαστε ότι ζούμε ζάχαρη με τα πλήθη μεταναστών ούτε εθελοτυφλούμε σε ζητήματα εγκληματικότητας όμως με τη θέση του ο υπουργός ρίχνει νερό στο μύλο της βίας. Θα μπορούσε να το πάρει αλλιώς, να προσπαθήσει να κατευνάσει τα πνεύματα. Δεν εννοούμε να κάνει αυτοκριτική και να αποδώσει ευθύνες στις πολιτικές της περασμένης δεκαετίας. Αυτό δεν βοηθά στη φάση που βρισκόμαστε. Εκείνο που προέχει είναι να πάει στην πηγή της οργής.
Τι εννοούμε: ο κ. Δένδιας και οι συγκυβερνήτες του είναι εκείνοι που κουρδίζουν τα νέα τάγματα ασφαλείας. Με την πολιτική τους έχουν καταφέρει να φτάσουν την ανεργία των νέων στο 52,7% (πρωτιά στην Ευρώπη). Έχουν κόψει στα παιδιά την όρεξη για οτιδήποτε: γιατί να σπουδάσουν αφού δεν θα έχουν ποτέ αξιοπρεπή μισθό, πώς να κάνουν μια σταθερή σχέση αφού δεν θα μπορέσουν ποτέ να την στεγάσουν. Γιατί να βγουν από το σπίτι αφού δεν έχουν ούτε δίφραγκο για καφέ; Η άκρα δεξιά δίνει ένα νόημα και είναι τζάμπα. Αυτά τα παιδιά εντασσόμενα σε ένα τάγμα ασφαλείας νιώθουν ότι εκτελούν αποστολή, ότι αποκτούν ηρωική υπόσταση. Όταν τρώνε ξύλο από την αστυνομία γίνονται πολύ πιο δυνατοί από όταν ρίχνουν ξύλο μαζί με την αστυνομία.
