Για τις επαφές Σαμαρά με Μέρκελ και Ολάντ{{{ moto }}}
Αναρωτιέμαι από που πηγάζει η αισιοδοξία του κ. πρωθυπουργού και γενικά της κυβέρνησης. Από το ότι έσπασε ο πάγος, όπως κατά κόρον έγραψαν στα ρεπορτάζ τους πολλοί συνάδελφοί σας. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Να σπάσει ο πάγος. Και προσωπικά και στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη γνώμη δεν την ασπάζονται οι πολίτες. Ήδη βέβαια η έννοια της επιμήκυνσης, που ξεκίνησε από δω ο κ Σαμαράς πηγαίνοντας στο Βερολίνο και στο Παρίσι για να τη ζητήσει, που είχε έρθει να υποκαταστήσει ,ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό, την έννοια της επαναδιαπραγμάτευσης και βάση της οποίας είχε εκλεγεί ο κ Σαμαράς, νομίζω ότι και οι πολίτες αισθάνονται, επιεικώς, μιλάω εξαπατημένοι για κάτι το οποίο σταδιακά αποδυναμώθηκε. Κι έγινε τελικά ούτε καν επιμήκυνση, αλλά μια ανάσα. Και σήμερα, όπως φαίνεται από τα ρεπορτάζ, ούτε ανάσα. Γιατί δεν θα πάρουν ούτε οι συνταξιούχοι ανάσα, γιατί απειλούνται ακόμη και οι συντάξεις των 600 ευρώ, ούτε οι μισθωτοί, ούτε οι ασθενείς που δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους η οι χιλιάδες νέοι άνεργοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ενιαία φωνή ή θα συνεχίζετε τις μεταξύ σας διαφοροποιήσεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας, απολύτως, δημοκρατικός πολιτικός χώρος, όπου δεν κυριαρχεί,, όπως γίνεται για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία ή στη ΔΗΜΑΡ, η προσωποπαγής εξουσία ενός αλάνθαστου αρχηγού που η μια μέρα μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση ή για κούρεμα την επομένη.{{{ audio1 }}}
Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες εκφράζονται ελεύθερα χωρίς να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι τους ο πέλεκυς της διαγραφής η των κυρώσεων.
