Φανταστείτε μια λευκή φωτεινή κουρτίνα ή μια λαμπερή ταπετσαρία να «λούζει» με φως τον χώρο του δωματίου. Οσο μακρινό κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τον Γκιουλ Αμίν από το Πανεπιστήμιο του Λινσέπινγκ, στη Σουηδία, είναι απόλυτα εφικτό.
Στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής του, ο νεαρός απέδειξε ότι λευκές φωτοδίοδοι (LED) από οξείδιο του ψευδαργύρου και αγώγιμο πολυμερές υλικό είναι δυνατόν να ενσωματωθούν ή να εκτυπωθούν απευθείας επάνω σε χαρτί.
«Είναι η πρώτη φορά που κάποιος κατάφερε να αναπτύξει μέρη ηλεκτρονικών και φωτονικών ανόργανων ημιαγωγών απευθείας επάνω σε επιφάνεια χαρτιού με τη βοήθεια χημικών μεθόδων» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης και καθηγητής του Αμίν, δρ Μάγκνους Γουιλάντερ.
Τα ενδιαφέροντα ευρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να φέρουν την επανάσταση στον χώρο του φωτισμού εσωτερικών χώρων, δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «Rapid Research Letters». Παράλληλα, σε ένα δεύτερο άρθρο που παρουσιάζεται στο «Journal of Material Sciences» ο Αμίν αναφέρει μεταξύ άλλων ότι είναι δυνατή η ανάπτυξη νανοράβδων επάνω σε χαρτί, η διάλυσή τους με τη βοήθεια υπερήχων και η συλλογή τους υπό μορφή σκόνης. Η σκόνη αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια για την εκτύπωση νανοράβδων οξειδίου του ψευδαργύρου επάνω σε χαρτί ή πλαστικό σε κανονική πίεση.


Ομπρέλες στα φανάρια του δρόμου

Πόσες φορές δεν έχουμε πέσει θύματα μιας ξαφνικής νεροποντής περπατώντας στον δρόμο, με αποτέλεσμα να ψάχνουμε αγωνιωδώς για να βρούμε «καταφύγιο» κάτω από κάποια επιφάνεια;

Το σκηνικό αυτό θα μπορούσε να ανήκει στο παρελθόν, χάρη στη Lampbrella, την καινοτόμο επινόηση του ρώσου σχεδιαστή Μικαΐλ Μπελιάεβ. Πρόκειται για λάμπες δρόμων οι οποίες χαμηλά διαθέτουν ενσωματωμένες… ομπρέλες. Στόχος του 27χρονου σχεδιαστή είναι το αυτόματο άνοιγμά τους με τη βοήθεια αισθητήρων, σε περίπτωση καταιγίδας, ώστε να προσφέρουν στους περαστικούς προσωρινή προστασία από το μπουρίνι. Σύμφωνα με τον Μπελιάεβ, η κάθε ομπρέλα θα έχει διάμετρο δύο μέτρων και θα μπορεί να «φιλοξενήσει» 10-12 άτομα.
«Θεώρησα ιδανική την ενσωμάτωση της ομπρέλας στις λάμπες του δρόμου. Ετσι, όταν αρχίζει να βρέχει οι αισθητήρες θα ενεργοποιούν τον ειδικό ηλεκτρικό μηχανισμό, ο οποίος θα ανοίγει αργά την ομπρέλα. Στο τέλος της καταιγίδας, ένας αισθητήρας κίνησης 360 μοιρών θα «βλέπει» αν υπάρχει κάποιος από κάτω. Αν η ομπρέλα παραμείνει άδεια για δύο λεπτά, τότε ο μηχανισμός θα ενεργοποιείται εκ νέου και η ομπρέλα θα κλείνει» εξηγεί ο ευφάνταστος σχεδιαστής.
«Ατλαντας» εσωτερικών χώρων

Ονομάζεται IndoorAtlas και αποτελεί ένα πρωτοποριακό σύστημα πλοήγησης σε εσωτερικούς χώρους μέσω κινητού τηλεφώνου, το οποίο ανέπτυξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ούλου, στη Φινλανδία. Πρόκειται για έναν εύχρηστο «άτλαντα» ο οποίος εκμεταλλευόμενος το μαγνητικό πεδίο της Γης λειτουργεί σαν GPS εσωτερικών χώρων.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πυξίδες συνήθως δεν λειτουργούν στο εσωτερικό κτιρίων, καθώς τα μεταλλικά μέρη των αρχιτεκτονικών κατασκευών προκαλούν παρεμβολές στο μαγνητικό πεδίο της Γης με αποτέλεσμα να αποσυντονίζονται. Οι αισθητήρες των κινητών ωστόσο ανιχνεύουν επιτυχώς το σήμα αυτό.
Το έξυπνο σύστημα επιτρέπει στους υπευθύνους μεγάλων καταστημάτων, σουπερμάρκετ, εμπορικών κέντρων ή αεροδρομίων να εισάγουν την κάτοψη του κτιρίου στις γεωγραφικές συντεταγμένες στις οποίες αντιστοιχεί αυτό και στη συνέχεια να δημιουργούν εφαρμογές εσωτερικής θεσιθεσίας.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την εύκολη περιήγηση των χρηστών στο εσωτερικό αχανών χώρων.
«Ανθρώπινο» ρομπότ

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πίζας, στην Ιταλία, δημιούργησαν ένα ρομπότ με ανθρώπινες εκφράσεις. Ο λόγος για τη FACE (Facial Automation for Conveying Emotions), μια ρομποτική γυναίκα, η οποία μάλιστα έχει δανειστεί τα χαρακτηριστικά του προσώπου της συζύγου ενός εκ των ερευνητών.

Υστερα από 30 χρόνια μελέτης οι ιταλοί ειδικοί προχώρησαν στην κατασκευή ενός ρομπότ το οποίο με τη βοήθεια 32 μικροκινητήρων καταφέρνει να αντιγράψει με επιτυχία δεκάδες από τις εκφράσεις ενός γυναικείου προσώπου.
Πίσω από την επιτυχία των εκφράσεων της FACE κρύβεται το λογισμικό HEFES (Hybrid Engine for Facial Expressions Synthesis), το οποίο είναι σχεδιασμένο ώστε να μιμείται τις ανθρώπινες συναισθηματικές αντιδράσεις.
Μετά την ολοκλήρωση του ρομπότ οι επιστήμονες, σε συνεργασία με ψυχολόγους, προχώρησαν σε δοκιμές των εκφράσεών του σε πέντε αυτιστικά και 15 μη αυτιστικά παιδιά. Παρατήρησαν λοιπόν ότι και οι δύο ομάδες παιδιών μπορούσαν να διακρίνουν επιτυχώς εκφράσεις που σχετίζονταν με τη χαρά, τη λύπη και τον θυμό, ενώ εμφάνισαν μεγαλύτερη δυσκολία στις περιπτώσεις του φόβου, της αηδίας και της έκπληξης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ