Ουσιαστικά είναι οι πιο κρίσιμες συναντήσεις Έλληνα πολιτικού τα τελευταία δύο χρόνια. Η Ευρώπη έχει πλέον de facto αυτό που επιδίωκε. Ευρύτερη πολιτική συναίνεση από την Ελλάδα για να πεισθούν απόλυτα ότι θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα δημοσιοοικονομικής εξυγίανσης.
Τώρα πρέπει να κοιτάξει και την αντίθετη πλευρά και να διακανονίσει μια καλύτερη συμφωνία ώστε να μπορέσει και η Ελλάδα από την πλευρά της να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αν δεν υποχωρήσει τώρα η Ευρώπη και δεν σκεφτεί ένα σχέδιο επιμήκυνσης της εφαρμογής και επαναδιαπραγμάτευσης ορισμένων από τους όρους που δεν βγαίνουν όπως φαίνεται, τότε η Ελλάδα μοιραία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στους δυσχερείς όρους που της έχουν επιβληθεί.
Αν και υπάρχουν βαριά λάθη από πλευράς των Ελληνικών κυβερνήσεων, κυρίως για ασυνέπεια εφαρμογής της περικοπής των σπαταλών, τώρα δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό και η Ελλάδα χρειάζεται μιας νέας στήριξης. Αν η Γερμανία δεν δεχθεί και δεν αποδεχθεί το κακό του πράγματος τότε ο Σεπτέμβριος δεν θα είναι άσχημος μόνο για την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη και τη Γερμανία. Και κυρίως για τη Γερμανία, αφού ένα ντόμινο της Ιταλίας και της Ισπανίας θα έφερνε τα πάνω κάτω και φυσικά πρώτα στη δική της κραταιά οικονομία. Διότι όπως λέει και η σοφή παροιμία, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα… περίμενε τη φωτιά και στο δικό σου…
Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι Γερμανοί είναι ότι χρησιμοποιούν τη αλληλεγγύη της ΕΕ κατά το δοκούν. Στην κοινή αγορά προτεραιότητα πρέπει να έχουν τα δικά τους προϊόντα και οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται από τους ίδιους. Αυτό όμως θα τους οδηγήσει κάποια μέρα σε άσχημη κατάσταση χωρίς καν να το καταλάβουν…
