Εκατομμύρια παιδιά στην Ινδία εξακολουθούν να υποσιτίζονται παρά τα τεράστια ποσά που δαπανά το κράτος σε προγράμματα για την ανακούφιση της φτώχειας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του βρετανικού BBC, υπολογίζεται ότι ένα στα τέσσερα υποσιτισμένα παιδιά στον κόσμο απαντώνται στην Ινδία . Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ποσοστά παιδικού υποσιτισμού στην ασιατική χώρα ξεπερνούν και αυτά των κρατών της υποσαχάριας Αφρικής.
Παρόλο που υποτίθεται ότι έχουν διοχετευθεί δισεκατομμύρια ρουπίες σε προγράμματα επισιτιστικής ενίσχυσής και προγράμματα υποστήριξης απόρων, η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το πρόβλημα ούτε στο ελάχιστο.
Έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Save The Children», με έδρα τη Βρετανία, υπογραμμίζει ότι η Ινδία βρίσκεται σε χειρότερη θέση ως προς τους δείκτες παιδικής θνησιμότητας ακόμη και από φτωχότερες χώρες, όπως το γειτονικό Μπαγκλαντές.
Δεκάδες χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα ή από ασθένειες που σχετίζονται με τον υποσιτισμό. Όσα καταφέρνουν να επιβιώσουν, γίνονται ευάλωτα σε ασθένειες, ενώ εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν πνευματικά ή κινητικά προβλήματα σε όλη τους τη ζωή, γιατί δεν τρέφονταν αρκετά στα κρίσιμα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Για τους παραπάνω λόγους, στη σύνοδο που διοργανώνει ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, το Σαββατοκύριακο με θέμα τον παιδικό υποσιτισμό παγκοσμίως, το πρόβλημα της Ινδία θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον.
Δεν πρόκειται όμως για καινούριο πρόβλημα. Η Ινδία αναζητά εδώ και χρόνια λύσεις στο πρόβλημα του υποσιτισμού και της φτώχειας- ενώ παράλληλα η αγροτική της παραγωγή έχει γνωρίσει σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια. .
Στα χαρτιά, έχει ήδη στηθεί ένα δίκτυο πολλών δισεκατομμυρίων για την ενίσχυση και την φροντίδα των υποσιτισμένων παιδιών. Η διαφθορά και η κακή οργάνωση όμως πολύ συχνά δεν του επιτρέπουν να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Στην αποκαλούμενη «Ζώνη της Πείνας», στην κεντρική Ινδία, κοντά στα υποσιτισμένα χωριά, έχουν ανοίξει κοινωνικά παντοπωλεία χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση. Κάθε οικογένεια που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας δικαιούται 35 κιλά σιτάρι ή ρύζι το μήνα. Βέβαια συχνά δεν υπάρχουν αρκετές προμήθειες για όλους ή τα τρόφιμα είναι κακής ποιότητας.
Το πρόβλημα επιδεινώνεται και λόγω του αναλφαβητισμού των ινδών γονέων σε ορισμένα χωριά, που αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους στα Κέντρα Διατροφικής Αποκατάστασης καθώς δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση τους.
Φυσικά δεν είναι σίγουρο κατά πόσο οι τοπικές Αρχές διατίθενται να βοηθήσουν τα απομακρυσμένα χωριά, τα οποία αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η ινδική κυβέρνηση προσπαθώντας να βρει μια λύση στο πρόβλημα, τον περασμένο χρόνο εισήγαγε το νομοσχέδιο της Διατροφικής Ασφάλειας που διασφαλίζει το δικαίωμα όλων σε επαρκή τροφή. Το πιο πιθανό όμως είναι να αγνοηθεί εν μέσω του πολιτικού αδιέξοδου που τώρα η χώρα.
Υπεύθυνοι υποστηρίζουν ότι για να λυθεί το πρόβλημα, θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστική εφαρμογή των υπαρχόντων προγραμμάτων και όλοι να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Ινδία παρότι τα τελευταία χρόνια παράγει περισσότερα τρόφιμα από αυτά που χρειάζεται, το μεγαλύτερο μέρος αυτών σαπίζει μέσα σε τεράστιες αποθήκες λόγω κακής οργάνωσης.
