Η προτεινόμενη κατάργηση του όλων των εκπτώσεων φόρου ή φορολογητέας ύλης από το σύνολο των φορολογουμένων(δηλ. όσων υποβάλλουν δήλωση) δεν θα καταγραφεί στα θετικά της δημοσιονομικής ιστορίας.
Για παράδειγμα, ακόμα και η απαράδεκτη «οροφή» της έκπτωσης του μισθώματος κύριας κατοικίας από τον ενοικιαστή,με το σκεπτικό της σύλληψης του αντίστοιχου εισοδήματος από τον εκμισθωτή, απέκρυπτε «νομίμως» ποσά υποκείμενα σε φορολογία.Η προτεινόμενη κατάργηση της εν λόγω απαλλαγής θα οδηγήσει,ενδεχομένως, σε «συναλλαγή» μεταξύ ιδιοκτητών-ενοικιαστών, με την μέθοδο της «φιλοξενίας» ή της «δωρεάν» παραχώρησης.
Η «ισότητα» μεταξύ των φορολογουμένων, έχοντας υπόψη και την επιδείνωση της σχέσης αμέσων/εμμέσων φόρων, γνωστού όντος του αποτελέσματος στο διαθέσιμο εισόδημα μετά την παρακράτηση «στην πηγή» για τους μισθωτούς, θα αποβεί αντικειμενικά υπέρ όσων δηλώνουν «κατά βούληση» τα εισοδήματά τους. Η «εξαέρωση» των ιδιωτικών δαπανών για υγεία,εκπαίδευση,επισκευές, κ.ά,χωρίς,ωστόσο, να υπάρχει μηχανισμός προσδιορισμού των πραγματικών εισοδημάτων των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στα αντίστοιχα επαγγέλματα,και πάλι εισάγει προκλητικές αδικίες,σε εξοργιστικό βαθμό.
Η κατάργηση των αμοιβών σε νομικούς ως μειωτικό του εισοδήματος, που ήδη ισχύει, προφανώς είναι «τυχαία»,δεδομένης της σχετικής πλειοψηφίας των νομικών στο Κοινοβούλιο. Αυτό που δεν είναι κατανοητό έγκειται στο γεγονός πως,ακόμη και τώρα, εξακολουθούμε να «ψειρίζουμε την μαϊμού» στο πεδίο της γενικής φορολογίας. Μόλις προσφάτως «ανακαλύφθηκε» πως, παρόλη την νομοθετική πρόβλεψη, παροχές σε είδος προς εργαζομένους Δ.Ε.Κ.Ο, με την μέθοδο του μειωμένου τιμολογίου «προσωπικού» εξακολουθούν να διαφεύγουν της φορολογίας.
