«Από τότε που ο Μποτιτσέλι ζωγράφισε την Αφροδίτη του να πλέει πάνω σε μια μαργαριταρένια αχιβάδα, δεν ξανάδε κανείς τη θεά του έρωτα να γεννιέται μέσα από τους αφρούς των κυμάτων». Με αυτή τη φράση ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Ροζέ Βαντίμ αρχίζει την αυτοβιογραφία του «Από το ένα αστέρι στο άλλο» (εκδόσεις Ηράκλειτος) που αφορά τους τρεις μεγάλους έρωτες της ζωής του: τη Ζαν Μορό, την Τζέιν Φόντα και κυρίως την Μπριζίτ Μπαρντό, για την οποία άλλωστε είναι γραμμένη η φράση. Για τον Βαντίμ η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι έμελλε να δώσει τη θέση της στην Μπαρντό – κάτι που έγινε στο Φεστιβάλ των Καννών του 1953.
Είναι 12 Μαΐου, γύρω στις 11.30 το πρωί. Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Εντερπράιζ» βρίσκεται αγκυροβολημένο στο λιμάνι των Καννών. Ξαφνικά, 2.000 αμερικανοί ναύτες αντικρίζουν τη γοργόνα, μια θεά της θάλασσας, να αναδύεται από τα νερά της γαλλικής Ριβιέρας. Είναι η Μπριζίτ Μπαρντό. Τα σφυρίγματα και τα χειροκροτήματα των ναυτών ακούγονται ως τα σκαλοπάτια του Μεγάρου του Φεστιβάλ στη λεωφόρο Κρουαζέτ. Τρέχουν όλοι στην αριστερή πλευρά του πλοίου σπρώχνοντας για να φθάσουν στην κουπαστή, ώστε να βλέπουν καλύτερα.
«Θα αναποδογυρίσουν το αεροπλανοφόρο» φωνάζει η Μπαρντό έχοντας ανέβει στο κρις κραφτ που την παραλαμβάνει παρόντος του Βαντίμ – είναι δημοσιογράφος του «Paris Match» και προσπαθεί να βρει τρόπο ώστε να εισχωρήσει στον κινηματογράφο.
«Είδαν πρώτα τα μακριά μαλλιά που έπλεαν στην επιφάνεια του νερού σαν πλοκάμια και ύστερα το πρόσωπο, όπου κυλούσαν σταγόνες που λαμπύριζαν στον ήλιο σαν να ‘ταν διαμάντια» γράφει ο Βαντίμ στο βιβλίο του. «Τα αθώα και συνάμα φιλήδονα χείλη, τα μάτια με το τέλειο οβάλ σχήμα, η λεπτεπίλεπτη μύτη, τα γεμάτα μάγουλα που θύμιζαν ακόμα μικρό κοριτσάκι, όλα ήταν φτιαγμένα για να γελούν και να χαίρονται. Λαιμός κρίνου, λεπτοί ώμοι, πλούσια στήθη, μέση τόσο λεπτή που ένας άνδρας μπορούσε να την κλείσει στις δυο παλάμες του και τορνευτός πισινός, προκλητικός αλλά και τρυφερός, που θα τον ζήλευαν ακόμη και η Αφροδίτη και ο Αδωνις, τέλεια σχηματισμένες περιφέρειες, μακριοί και σφιχτοί μηροί, υπέροχες γάμπες και τονισμένα κουντεπιέ που φανέρωναν χορεύτρια».
Η πρώτη και η «καλύτερη»
Τι θα μπορούσαν να σκιαγραφούν λόγια όπως τα παραπάνω αν όχι την απόλυτη μούσα ενός καλλιτέχνη; Αυτό υπήρξε η Μπριζίτ Μπαρντό για τον Ροζέ Βαντίμ, ο οποίος βέβαια σε όλη του τη ζωή περιστοιχιζόταν από μούσες – απλώς η Μπαρντό ήταν η πρώτη και η πιο χαρακτηριστική. Ο Βαντίμ παντρεύτηκε πέντε φορές και με τις δύο από τις συζύγους του έκανε τις πιο διάσημες ταινίες του. Με την Μπαρντό παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 1952 (λίγους μήνες πριν από το παραπάνω περιστατικό) και χώρισαν τον Δεκέμβριο του 1957. Με την Τζέιν Φόντα ήταν παντρεμένος από το 1965 ως το 1973. Η Μπαρντό ήταν η πρωταγωνίστρια του «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», η Φόντα ήταν η «Μπαρμπαρέλα»
Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας Ουκρανών (από την πλευρά του πατέρα του), ο Βλαντίμιρ Ιγκόρεβιτς Πλεμιάμινκοφ γεννήθηκε το 1928 στο Παρίσι, όπου και πέθανε 72 χρόνια αργότερα (το Ροζέ προστέθηκε αναγκαστικά, γιατί σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία το παιδί που γεννιέται σε γαλλικό έδαφος πρέπει να πάρει γαλλικό όνομα ούτως ώστε να αποκτήσει τη γαλλική υπηκοότητα). Λόγω του διπλωμάτη πατέρα του, ο Βαντίμ πέρασε τα παιδικά χρόνια του στην Αίγυπτο και στην Τουρκία και επέστρεψε στη Γαλλία όταν οι γονείς του χώρισαν. Στα 19, έχοντας εγκαταλείψει το παράξενο επώνυμό του αλλά και τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες, αναζητούσε τρόπους για να γίνει ηθοποιός, οπότε και γνώρισε τον σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ, που έγινε ο «προστάτης» του.
Με την Μπαρντό ο Βαντίμ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή τον Μάιο του 1949, ενώ έκανε babysitting στον γιο του Ντανιέλ Ζελίν και της Ντανιέλ Ντελόρμ. Φτιάχνοντας ένα χάρτινο αεροπλανάκι στο παιδί, ο Βαντίμ πρόσεξε με την άκρη του ματιού του το κορίτσι στη φωτογραφία της σελίδας του περιοδικού «Elle» που είχε κόψει. Ηταν η Μπαρντό.
Η ιστορία της φωτογράφισης στο «Elle» έχει ως εξής: η Ελέν Λαζαρέφ, τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού, αναζητούσε ένα φρέσκο πρόσωπο για να εικονογραφήσει ένα θέμα πάνω στη σύγχρονη Γαλλίδα. Παιδί μεγαλοαστικής οικογένειας, η Μπαρντό προοριζόταν από τους γονείς της για έναν καλό γάμο (με τραπεζίτη, βιομήχανο ή υπουργό), αλλά η μητέρα της είχε δεχτεί να γίνει η φωτογράφιση επειδή ήταν φίλη τής Λαζαρέφ.
Αποφασισμένος να κυνηγήσει μια καριέρα ηθοποιού για την Μπριζίτ (αλλά και να εξυπηρετήσει και τα δικά του συμφέροντα), ο Ροζέ Βαντίμ μπήκε σφήνα στη ζωή των Μπαρντό. Η σχέση τους χαρακτηριζόταν από φλογερό πάθος, ενώ ο γάμος ήταν επιθυμία και των δύο. Οταν παντρεύτηκαν εκείνη ήταν μόλις 16 ετών και ο Βαντίμ 22. Ομως ο πατέρας τής Μπαρντό εναντιώθηκε σε αυτόν, έφθασε μάλιστα στο σημείο να απειλήσει με όπλο τον Βαντίμ προκειμένου να μην παντρευτεί την κόρη του. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου ο Βαντίμ προωθούσε την Μπαρντό όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτό επέστρεψε πάνω του σαν μπούμερανγκ: όσο το αστέρι της Μπε-Μπε γιγαντωνόταν τόσο ο γάμος της έφθινε, ως τον χωρισμό τους τον Δεκέμβριο του 1957.
Ο Ροζέ Βαντίμ σκηνοθέτησε την Μπριζίτ Μπαρντό σε αρκετές ταινίες, με πρώτη το σκηνοθετικό ντεμπούτο του «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» (1956) που παρ’ ότι δεν έγινε αμέσως επιτυχία μετέτρεψε την Μπαρντό από στάρλετ σε σταρ. Η σκηνή όπου χορεύει ξυπόλυτη έχει μείνει κλασική σε αυτό το μελόδραμα με θέμα ένα νυμφίδιο που προκαλεί μέθη σε όλα τα αρσενικά που το περιτριγυρίζουν. Ανάμεσά τους ο Κουρτ Γιούργκενς και ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν στον οποίο η Μπαρντό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων «κόλλησε» με στόχο να τον παντρευτεί. Ωστόσο ο Τρεντινιάν, που ήταν ήδη παντρεμένος, φρόντισε να προστατεύσει την καριέρα και τη ζωή του αποφεύγοντας να δεσμευτεί μαζί της.
Το 1958, έναν χρόνο μετά τον χωρισμό του Βαντίμ με την Μπαρντό, προβλήθηκε η ταινία τους «Ξεκίνησα 17 χρονών». Την ίδια χρονιά ο Βαντίμ παντρεύτηκε τη δεύτερη γυναίκα του, δανέζα ηθοποιό Ανέτ Στρόιμπεργκ. Η συνεργασία του με την Μπαρντό συνεχίστηκε με τις ταινίες «Με το χαλινάρι στον λαιμό» (1961) και «Η ανάπαυση του πολεμιστή» (1962).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
