Το πρόγραμμα των μέτρων είναι συμφωνημένο από τους δανειστές και τους εταίρους μας, από τον περασμένο Μάρτιο κι από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία στηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό δεν είναι νέο πακέτο. Αυτό είναι ό,τι συμφωνήθηκε και ψηφίστηκε στο νέο μνημόνιο. Τώρα, απλώς, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Τι δείχνει αυτή η συμπεριφορά; Δείχνει ότι για ακόμη φορά είμαστε αντιμέτωποι, ως χώρα, με το τεράστιο θέμα αναξιοπιστίας που έχει δημιουργήσει το πολιτικό σύστημα με την Ευρώπη. Δηλαδή ότι τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε, κατά καιρούς, δεν τις τηρούμε. Η χώρα μεγαλώνει την αναξιοπιστία της στα μάτια των Ευρωπαίων, είτε των πολιτικών, είτε των λαών και κάθε τόσο προσπαθεί να βρει δικαιολογίες να μην εφαρμόσει τα τελευταία συμφωνηθέντα μέτρα. Όσοι υπέγραψαν την προηγούμενη συμφωνία, τον Μάρτιο, εμφανίζονται σήμερα, ως διαπρύσιοι κήρυκες, ότι η συμφωνία πρέπει να αλλάξει.{{{ moto }}}
Όσον αφορά τους δύο μικρότερους κυβερνητικούςεταίρους, εκεί δυστυχώς, έχουν γίνει τμήμα της ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτονταςμετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης η οποία δεν υπήρχε μέχρι τότε. Κυρίως από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ το οποίο πολιτεύτηκε για εκείνες τις εκλογές με σημαία τη συμφωνία του Μαρτίου και τώρα έχουμε μια στρατηγική σύγχυση, η οποία στρατηγική σύγχυση του ΠΑΣΟΚ πάει να μετατραπεί σε σύγχυση της χώρας. Επαναλαμβάνω, μέσα σ’ ένα κυβερνητικό σχήμα το οποίο συνολικά δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Για τις πολιτικές διεργασίες
Αυτός ο χώρος, που ενδιαφέρει εμένα και πολλούς ακόμα ο οποίος κινείται ανάμεσα στους ανθρώπους που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό σοσιαλισμό και φτάνει έως αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκός δημοκρατικός σοσιαλισμός, έχει σήμερα μια τρομερή πολυδιάσπαση. Κι εμένα και παρά πολλούς άλλους μας ενδιαφέρει να μπορούσαμε να συγκροτήσουμε πρωτοβουλίες διαλόγου για να μπορέσει να αρχίσει να μαζεύεται. Αυτή η πολυδιάσπαση δεν ευνοεί το χώρο, αλλά την Ελλάδα, γιατί όταν ένας τόσο μεγάλος χώρος έχει κρίση στρατηγικής και κρίση προσανατολισμού, όπως αυτή που εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το πληρώνει η χώρα. Ο χώρος αυτός μέσα από την πολυδιάσπασή του πρέπει να βρει διαδικασίες ενοποίησης. Οι διαδικασίες ενοποίησης δεν είναι κάτι αυτόματο. Προϋποθέτει διάλογο, συζήτηση, διάθεση πραγματικής συμβολής στην ενότητά του.{{{ audio1 }}}
Η βασική κρίση στρατηγικής που έχει το ΠΑΣΟΚ, είναι τριπλή. Η μια έχει σχέση με το στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας. Πως θα βγούμε από την κρίση. Η δεύτερη είναι η ταυτότητά του. Δηλαδή τι σημαίνει ευρωπαϊκός δημοκρατικός σοσιαλισμός. Και η τρίτη πως βλέπει τις διαδικασίες ενοποίησης του χώρου. Επειδή υπάρχουν κόμματα, υπάρχουν κινήσεις, υπάρχουν πρόσωπα, υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις που αυτή τη στιγμή είναι ψηφίδες ενός πολυδιασπασμένου πολιτικού χώρου, που οι περισσότεροι από αυτούς θα ήθελαν να ενωθεί, αυτό που ενδιαφέρει εμένα είναι να ξεκινούσε μια διαδικασία τέτοια. Όμως αυτές οι διαδικασίες που αναπτύσσονται τώρα στο ΠΑΣΟΚ για ανασύσταση είναι στην πραγματικότητα κινήσεις αναπαραγωγής μικρών μαγαζιών. Δεν μας ενδιαφέρει εμάς. Και νομίζω δεν ενδιαφέρει και τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων.
