on air

Για άλλα σε προδιαθέτει το όνομά του, για κάτι πιο μεγάλο από αυτό που τελικά βλέπεις: Ακούς Μποράν Αγά, φαντάζεσαι τον άντρακλα που μπαίνει μπροστά για να προστατέψει την οικογένειά του και βλέπεις το ζαβό κολεγιόπαιδο με τον φραπουτσίνο στο χέρι, το αντράκι το (σχεδόν) αμούστακο που όσο κι αν προσπαθεί να κάνει τον άγριο γνωρίζεις ότι με ένα τράβηγμα του αφτιού και με μισή ώρα τιμωρίας (όρθιος, στο ένα πόδι, στη γωνία) θα το επαναφέρεις στην τάξη.

Δεν είναι όμως ο μόνος από τα… λοβοτομημένα αρσενικά της «Σιλά», του τουρκικού σίριαλ του Mega, που ρεζιλεύει τα παντελόνια που φοράει: Είναι και ο καρπαζοεισπράκτορας κουνιάδος του και ο κλάψας πεθερός του που παραλύει όποτε καλείται να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα. Είναι ακόμη και ο δήθεν άγριος εξάδελφος, που όσο κι αν προσπαθεί παραμένει ανίκανος να επιβληθεί στην πρωτευουσιάνα.

Αυτό, τη στιγμή που οι γυναίκες παίρνουν (υπογείως) την κατάσταση στα χέρια τους και αναδεικνύονται απόλυτες νικήτριες του παιχνιδιού – στο οποίο βάζουν συχνά οι ίδιες τους όρους. Με όπλο τους δακρυγόνους αδένες τους. Κλαίγοντας, δηλαδή, όσο δεν έχει κλάψει ηθοποιός σε σίριαλ. Με πρώτη τη μητέρα της Σιλά, την οποία περίπου έναν μήνα αφότου ξεκίνησε να προβάλλεται η σειρά δεν έχουμε δει με στεγνό μάτι. Από δίπλα η Σιλά (με την αδιάβροχη μάσκαρα) αυτοπροσώπως, αλλά και η κουνιάδα της, η βλάχα, με τη λουλουδάτη μαντίλα, και το δουλάκι από το χωριό… Στα τελευταία επεισόδια άρχισε να σπαράζει με μεγαλύτερη συχνότητα από όση μας είχε συνηθίσει και η σκύλα πεθερά της Σιλά.

Ετσι, μέσα από ποταμούς δακρύων, άπασες οι κυρίες της σειράς, από τις απονήρευτες, χαμηλοβλεπούσες επαρχιώτισσες ως τις ξεπεταγμένες κοπέλες της Ιστικλάλ, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους: χειραγωγούν εντέχνως (και… ατέχνως) τους άνδρες τους, σε ένα σίριαλ που αποθεώνει την πιο δεσποτική, αντιπαθητική και φτηνή εκδοχή (μητριαρχικής) οικογένειας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε σαπουνόπερα. Οπου το αρσενικό είναι η κολόνα του σπιτιού ως τη στιγμή που η συμβία του θα διαφωνήσει μαζί του – τότε τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος. Οπου ο padre padrone στην ώρα τη δύσκολη ή θα λακίσει ή θα θυσιάσει τους εξαρτωμένους από εκείνον. Οπου η γυναίκα του, η οποία (δήθεν) ζει για να τον υπηρετεί και για να τον υπακούει, είναι εκείνη που πάντα θα υπερισχύει προβάλλοντας την αδυναμία της. Αλλά και που με ευκολία που σοκάρει θα θυσιάσει ακόμη και τα παιδιά της στο όνομα της συνοχής ή και της τιμής της οικογένειάς της.

Αυτή είναι η «Σιλά», η αναχρονιστική παρωδία που σύμφωνα με τα νούμερα το κοινό παρακολουθεί μετά μανίας. Και εγώ μαζί. Είμαστε στα καλά μας;