Ρόλινγκ Στόουνς και Ελλάδα, μια σχέση αγάπης – μίσους

Το 2012 κλείνουν 50 χρόνια από τότε που οι Ρόλινγκ Στόουνς δημιουργήθηκαν αλλά και έδωσαν την πρώτη συναυλία τους στο περίφημο Marquee Club του Λονδίνου στις 12 Ιουλίου 1962. Την ίδια ημέρα, 50 χρόνια αργότερα, εκδόθηκε ένα λεύκωμα-θησαυρός όχι μόνο για τα εκατομμύρια των φανατικών θαυμαστών τους σε ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και για όλους όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την εξέλιξη της ροκ μουσικής από τις εκδόσεις Thames & Hudson. Η σύλληψη ανήκει στο ίδιο το συγκρότημα, τα κείμενα είναι δικά του και θεωρείται ως το μόνο επίσημο λεύκωμα του συγκροτήματος. Ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό – περισσότερες από 1.100 φωτογραφίες -, πόστερ, κάρτες και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς αναδεικνύονται μέσα από τις 352 πολυτελείς σελίδες του.

Το εν λόγω λεύκωμα μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε για λίγο την αξιοπερίεργη σχέση που ανέκαθεν οι Ρόλινγκ Στόουνς είχαν με τη χώρα μας. Παραλίγο τρεις, αλλά μόνο μία ολοκληρωμένη συναυλία των Ρόλινγκ Στόουνς έχει γίνει στην Ελλάδα. Το είχε η μοίρα μας, παρά τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν, να μη χαρούμε πολλές φορές επί σκηνής το μεγαλύτερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη. Ελπίζει μόνον κανείς πως αν πραγματοποιηθεί οσονούπω η περιβόητη αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους θα έχουμε την τύχη να τους απολαύσουμε και εμείς.

Από την αρχή πάντως φαινόταν ότι το ζήτημα συναυλία των Στόουνς στη χώρα μας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν η πρώτη εμφάνισή τους στο γήπεδο του Παναθηναϊκού έγινε τέσσερις μόλις ημέρες πριν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και ενώ άρχισε κανονικά δεν τελείωσε ποτέ.

Ηταν 22 Μαρτίου του 1967 όταν κυκλοφόρησε το 77ο τεύχος του μουσικού περιοδικού «Μοντέρνοι Ρυθμοί» με την είδηση-βόμβα: «Δεν είναι ούτε πρωταπριλιάτικο ψέμα ούτε διαφημιστικό κόλπο. Οι Ρόλινγκ Στόουνς έρχονται». Η συμφωνία είχε κλείσει προ οκταημέρου μεταξύ του δημοσιογράφου και ατζέντη Νίκου Μαστοράκη και του μάνατζερ του συγκροτήματος Ντέιβιντ Απς. Το συγκρότημα εμφανίζεται αισίως διατεθειμένο να κλείσει στην Αθήνα την αυλαία της ευρωπαϊκής περιοδείας του (που άνοιξε στις 26 Μαρτίου στην Ολλανδία). Στις 5.30 το απόγευμα της 14ης Μαρτίου ο Απς μουρμουρίζει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου: «Nick, it’s ΟΚ for the Stones».

Ως χώρος διεξαγωγής επιλέχθηκε το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και τα εισιτήρια κόστιζαν από 60 ως 120 δραχμές, αρκετά «αλμυρά» για τον νεαρόκοσμο της εποχής. Υπήρχαν και λίγα εισιτήρια των 500 δραχμών, ακριβώς μπροστά από την εξέδρα. Οι αφίσες που κυκλοφόρησαν ανέφεραν ότι «το ρεσιτάλ είναι υπό την αιγίδα του δημάρχου Αθηναίων κ. Γεωργίου Πλυτά και οι εισπράξεις του θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό». Ανάμεσα στους εγχώριους καλλιτέχνες που καλούνται να διανθίσουν το κορυφαίο ροκ γεγονός είναι οι Γουί Φάιβ, οι Εμ Τζι Σι και οι Αϊντολς.

Μέσα σε ένα κλίμα ψυχροπολεμικό, με τους συνταγματάρχες να ετοιμάζονται ήδη να ανοίξουν μία από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας γύρω στις 7 το βράδυ, στις εξέδρες της Λεωφόρου βρίσκονταν γύρω στα 8.000 άτομα ενώ το γήπεδο ήταν ζωσμένο από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Οι αστυνομικές δυνάμεις σε επιφυλακή περίμεναν το πρώτο λάθος λίκνισμα του Τζάγκερ. Και εκείνος δεν θα τις απογοητεύσει. Τραγούδια όπως τα «Lady Jane», «19th Nervous Breakdown» έχουν ζεστάνει ήδη το κοινό. Ακούγονται οι πρώτες νότες του «Ruby Tuesday» μισή ώρα μετά και ο Τζάγκερ έχει τη φαεινή ιδέα να πλησιάσει την κερκίδα ραίνοντας τους αλαλάζοντες νεαρούς με κόκκινα γαρίφαλα.

Η πράξη θεωρήθηκε επαναστατική από την Αστυνομία και το ξύλο έγινε ξάφνου ο πρωταγωνιστής με το συγκρότημα να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμη τι συμβαίνει. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου, με διαταγή της Αστυνομίας, κατέβασαν τον γενικό και η συναυλία τερματίστηκε άδοξα μέσα σε πυκνό σκοτάδι. Τα μέλη των Rolling Stones φυγαδεύτηκαν στο ξενοδοχείο, μη μπορώντας να καταλάβουν τι συνέβη. Αγανακτισμένοι θεατές συγκρούστηκαν με την Αστυνομία και συγκρότησαν διαδήλωση, η οποία κατέληξε μπροστά από το «Χίλτον» με το γνωστό σύνθημα: «Τσιλιχρήστο (σ.σ.: ο τότε διευθυντής της Αστυνομίας), παραιτήσου!».

Είκοσι εννιά χρόνια αργότερα, η δεύτερη συναυλία των Rolling Stones, στις 16 Σεπτεμβρίου 1998, επρόκειτο να είναι ένας θρίαμβος. Πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους που ακολούθησε το άλμπουμ «Bridges To Babylon» και χαρακτηρίστηκε από τη διάθεση του συγκροτήματος να επικοινωνήσει περισσότερο με το κοινό του, παίζοντας ταυτόχρονα σε στάδια και σε μικρά κλαμπ ή, και αυτό το διαπιστώσαμε και στην Αθήνα, παίζοντας για περίπου μισή ώρα στο κέντρο των σταδίων σε μικρότερη σκηνή χωρίς τα εντυπωσιακά σκηνικά και φωτισμούς, στο ίδιο σχεδόν επίπεδο με τους θεατές. Τι και αν ο Τζάγκερ με την παρέα του θα μπορούσαν να είναι παππούδες του μεγαλύτερου μέρους του κοινού που έσπευσε να τους απολαύσει στο Ολυμπιακό Στάδιο; Οι μεγάλες επιτυχίες τους, ο επαγγελματισμός του γκρουπ και κυρίως η αγάπη του κοινού αλλά και η ανακούφιση ότι επιτέλους τους έβλεπε υπό κανονικές συνθήκες σε ελληνικό έδαφος ήταν στοιχεία αρκετά για να ικανοποιήσουν και τον πιο δύσκολο θεατή.