Για τις νέες περικοπές στις συντάξεις
Τα πράγματα εξελίχτηκαν τα τελευταία, τέσσερα- πέντε χρόνια, στο τομέα της ασφάλειας κατά ένα τρόπο που οδηγούσε σε λιγότερα έσοδα. Επομένως, έπρεπε να υπάρχει ένας περιορισμός στις δαπάνες. Είναι κι αυτό αποτέλεσμα της κρίσης, η κατάσταση την οποία βιώνουμε. Αλλά δεν ήταν κάτι το οποίο μπορούσε να το προβλέψει κανείς έστω και δύο χρόνια πριν. Πόση θα είναι η ύφεση, πόσο θα είναι η ανεργία, πόσες θα είναι οι απώλειες των ταμείων. Νομίζω ότι τέτοια μέτρα σ ένα βαθμό δηλαδή μειώσεις συντάξεων και μισθών τροφοδοτούν, συνεχώς, την ύφεση. Γι αυτό είχαμε προσπαθήσει και πρέπει να γίνει αυτή η προσπάθεια να αποφεύγουμε μέτρα τα οποία είναι υφεσιακά. Βέβαια στις συντάξεις και στις δαπάνες των ταμείων υπήρχαν περιθώρια για μειώσεις, γιατί υπήρχαν υπερβολές. Προσπαθήσαμε να αποτρέψουμε μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις. Στις συντάξεις οι μειώσεις, μεσοσταθμικά, αγγίζουν το 12%.τα τελευταία τρία χρόνια. Ενώ οι μειώσεις στις μεγάλες συντάξεις αγγίζουν το 30% με 35%. Άρα νομίζω δεν υπάρχουν περιθώρια για παραπέρα μειώσεις συντάξεων. Και πρέπει να εξαντληθεί κάθε μέσο και τρόπος έτσι ώστε να αποφύγουμε παραπέρα μειώσεις. Αυτά τα σενάρια τα οποία βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τις τελευταίες μέρες, πχ το πλαφόν των συντάξεων να είναι στις δύο η δύο διακόσιες χιλιάδες ευρώ είναι σκληρά. Γιατί πρέπει κανείς να δει ότι πίσω από αυτά τα ποσά υπάρχουν κρατήσεις που ρίχνουν το τελικό ποσό για κάποιον που έχει δουλέψει τριάντα πέντε και σαράντα χρόνια κι έχει πληρώσει εισφορές, να φτάνει να παίρνει 1400 – 1500 ευρώ.{{{ moto }}}
Για τα έσοδα
Υπάρχει αποτυχία στα έσοδα. Υπάρχει πρόβλημα. Έχουμε αυξήσει τους φόρους πάρα πολύ, ωστόσο τα έσοδα παραμένουν σταθερά η και μειώνονται. Επομένως, εκεί πρέπει να γίνει κοινή προσπάθεια. Μέχρι το Μάρτιο του 2012 είχαμε καταφέρει να μειώσουμε τις δαπάνες κατά 3,2 δις ευρώ, στα φάρμακα.{{{ audio1 }}}
Για το πλαφόν στα φάρμακα στα 1500 – 2000 ευρώ
Είναι πάρα πολύ σκληρό μέτρο. Γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι ασφαλισμένοι και οι εργαζόμενοι δεν θα χρειαστεί να ξοδέψουν ούτε ένα ευρώ για την περίθαλψή τους. Είναι πολλοί οι εργαζόμενοι οι οποίοι ποτέ μέσα στο χρόνο δεν έχουν δαπανήσει ούτε ένα ευρώ από αυτά που έχουν πληρώσει στα ασφαλιστικά ταμεία Από κει και μετά όμως υπάρχουν περιπτώσεις που θα χρειαστεί και δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ ακόμα και είκοσι χιλιάδες ευρώ πολλές φορές. Υπάρχουν ατυχήματα υπάρχουν χρόνιες παθήσεις δεν μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο πλαφόν.
