Χθες, με διαφορά λίγων ωρών τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διέψευσαν ρητά γερμανικό δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο το ΔΝΤ είχε, υποτίθεται, αποφασίσει, να μη συμμετέχει σε περαιτέρω χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος.
Την ίδια όμως ώρα που από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον έρχονταν αυτές οι διαψεύσεις, τα «γερμανικά παιγνίδια» συνεχίζονταν καθώς από το Βερολίνο έρχονταν άλλες απειλητικές διαρροές και δηλώσεις: με τις πρώτες, η καγκελαρία έστελνε το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει νέο «πακέτο» για την Ελλάδα – κάτι που θα σήμαινε ακόμα και η έννοια της επιμήκυνσης -, ενώ ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε ζητούσε από τη χώρα μας να «διπλασιάσει τις προσπάθειές της» αν επιθυμεί να «διασωθεί»… Λίγες ώρες πριν ο Γερμανός αντικαγκελάριος Ρέσλερ είχε δηλώσει ότι το ευρώ δεν κινδυνεύει πλέον από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας…
Κι όλα αυτά, συνέβαιναν πότε; Όταν, την ίδια στιγμή, τα χρηματιστήρια κατέρρεαν διεθνώς λόγω της πίεσης στην Ισπανία και η Μαδρίτη έβλεπε το κόστος δανεισμού της να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο παρά τη «διάσωση» των τραπεζών της, ενώ το ευρώ έφτανε στα χαμηλά διετίας έναντι του δολαρίου.
Μέσα στην βέβαιη ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή, ίσως και ακόμα ευρύτερη τραγωδία που εγκυμονούν όλα αυτά τα γερμανικά παιγνίδια, υπάρχει, ευτυχώς, πλέον και κάτι καλό: ότι το Βερολίνο δεν μπορεί -ίσως και δεν θέλει- πια να κρυφτεί σε διάφορα παραμύθια περί διάσωσης και αλληλεγγύης. Όλα αυτά, τελειώσανε.
Τώρα, όσο πλησιάζουμε στην «τελική φάση», τα πράγματα γίνονται πλέον όλο και πιο απροκάλυπτα. Γι’ αυτό και η ελληνική κυβέρνηση, οφείλει πλέον να δει κατάματα να αντιμετωπίσει με άλλους όρους αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που συνειδητά και συστηματικά γεννά η γερμανική πολιτική και που οδηγεί την Ελλάδα – και όχι μόνον – με μαθηματική ακρίβεια κατευθείαν στο γκρεμό.
Χρειάζεται τόλμη, απαιτείται πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα, αλλά όποιος δεν θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό του γνωρίζει καλά ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
