Έμειναν στην ιστορία ως άγριοι, βάρβαροι «τρομοκράτες», χάρη στην συστηματική δαιμονοποίηση τους από τα βρετανικά ΜΜΕ. Να όμως που τώρα, έστω και μετά την παρέλευση μισού και πλέον αιώνα από την έκρηξη του εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος των Μάου Μάου στην Κένυα, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως οι δικές της αποικιοκρατικές δυνάμεις ήταν αυτές που προέβησαν σε απάνθρωπα βασανιστήρια, στην απέλπιδα προσπάθεια τους να καταστείλουν την εξέγερση.
Το κίνημα των Μάου Μάου γεννήθηκε στην Κένυα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, όταν μέλη της φυλής Κικούγιου, αλλά και των φυλών Έμπου και Μερού αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κατά χιλιάδες στο Ναϊρόμπι και άλλες πόλεις, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, επειδή τα πατρογονικά τους εδάφη απαλλοτριώθηκαν και μετατράπηκαν σε φυτείες από τους Βρετανούς εποίκους.
Έτσι, οι Μάου Μάου άρχισαν να εξεγείρονται το 1952 εναντίον των λευκών αποικιοκρατών και των ντόπιων συμμάχων τους: ο πόλεμος κράτησε μέχρι το 1960, αλλά οι Βρετανοί συνέτριψαν στρατιωτικά αυτές τις πρώτες απελευθερωτικές προσπάθειες. Συνολικά, καταγράφηκαν πάνω από 50.000 θύματα, ενώ περισσότερα από 100.000 μέλη του κινήματος εξορίστηκαν ή φυλακίστηκαν. Στο άλλο μέτωπο, των Βρετανών, ο αριθμός των νεκρών ανήλθε μόλις σε 115 – ένα ακόμη δείγμα του ποιοι ήταν οι αληθινοί «τρομοκράτες».
Παρά τις στρατιωτικές ήττες και την άγρια καταστολή, όμως, οι Βρετανοί δεν μπορούσαν πια να κρατηθούν στις υπερπόντιες κτήσεις τους, και το 1963 η Κένυα γιόρτασε την ανεξαρτησία της. Έτσι, για τους ντόπιους, οι Μάου Μάου αποτέλεσαν αναπόσπαστο στοιχείο του αφρικανικού εθνικισμού καθώς συνετέλεσαν στην απαλλαγή από την καταπίεση του βρετανικού ζυγού. Τα μέλη του κινήματος αναγνωρίζονται σήμερα ως ήρωες της ανεξαρτησίας και από το 2010 τιμώνται κάθε χρόνο, στις 20 Οκτωβρίου, με εορτασμούς σε όλη τη χώρα.
Οι δυτικοί, ωστόσο, δεν αναγνώρισαν ποτέ τη φυλή ως σύμβολο εθνικής απελευθέρωσης καθώς οι Μάου Μάου παρουσιάστηκαν ως «ανθρωποφάγοι», κατηγορούμενοι μεταξύ άλλων για κανιβαλισμό, μαύρη μαγεία και αιματηρές τελετές μύησης των νεοσύλλεκτων.
Ώσπου, κατά τη διάρκεια ακρόασης του δικαστηρίου στην υπόθεση τριών ηλικιωμένων Κενυατών που κατέθεσαν πρόσφατα αγωγή εναντίον της βρετανικής κυβέρνησης για την καταβολή αποζημίωσης για τα βασανιστήρια που υπέστησαν εκείνη την περίοδο, ο επίτιμος νομικός σύμβουλος της Βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας παραδέχτηκε επίσημα ότι πολίτες υπέστησαν βασανιστήρια και κακομεταχείριση στα χέρια της αποικιοκρατικής δύναμης, ενώ απευθύνθηκε προσωπικά και σε έναν από τους επιζώντες Μάου Μάου.
Η υπόθεση έφτασε στις δικαστικές αίθουσες το 2011 όταν βρετανός δικαστής έκρινε ότι η υπόθεση των τριών Κενυατών επιζώντων μπορούσε να εξεταστεί περαιτέρω, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος τόνισε πως δεν εντόπισε συστηματική χρήση βίας εναντίον Κενυατών ούτε πως, αν υπήρξε, η βρετανική κυβέρνηση ήταν υπεύθυνη για ό,τι συνέβη. Η υπόθεση έφερε ακόμη στο προσκήνιο και 8.000 «μυστικά» αρχεία που μέχρι πρότινος το Υπουργείο Εξωτερικών ισχυριζόταν ότι έχει «χάσει», και τα οποία μεταβιβάστηκαν στην Μεγάλη Βρετανία μετά το 1963.
