Μπορεί η περίφημη Σφίγγα της Γκίζας να βρίσκεται σήμερα στην έρημο, κινδυνεύει όμως από τα υπόγεια ύδατα, όσον κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο. Ο λόγος είναι ότι η στάθμη των υδάτων ειδικά στην περιοχή κάτω από τους ναούς της Κοιλάδας και φυσικά τη Σφίγγα ανέβηκε τελευταία, λόγω της κατασκευής ενός νέου αποχετευτικού δικτύου στο γειτονικό χωριό Ναζλέτ αλ – Σεμάν αλλά και των νέων αρδευτικών μεθόδων, που χρησιμοποιήθηκαν για τις καλλιέργειες της κοντινής περιοχής Χαντέκ αλ – Αχράμ.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος μάλιστα η υπηρεσία αρχαιοτήτων της Γκίζας εγκατέστησε πριν από ένα μήνα κάτω από την Σφίγγα, ένα νέο σύστημα άντλησης των υδάτων με 18 αντλίες, οι οποίες μπορεί να αντλούν έως 26.000 κ. μ. μέτρα νερού την ημέρα. Δεδομένου όμως, ότι σύμφωνα με έκθεση του αιγυπτιακού υπουργείου Αρχαιοτήτων τα μηχανήματα θα αντλούν 9,6 εκατομμύρια κ. μ. νερού το χρόνο σε βάθος 100 μέτρων κάτω από τη Σφίγγα, τότε μπορεί να δημιουργηθεί άλλο πρόβλημα, όπως δηλώνει ο καθηγητής υδρολογίας Καμάλ Οντά του Πανεπιστημίου της Διώρυγας του Σουέζ. Διότι, αν αντληθεί μεγάλη ποσότητα νερού, τότε το έδαφος κάτω από τη Σφίγγα κινδυνεύει από καθιζήσεις με συνέπεια την κατάρρευση της ίδιας αλλά και των μεγάλων πυραμίδων της Γκίζας.
Την ίδια γνώμη έχουν και άλλοι περιβαλλοντολόγοι και υδρολόγοι της Αιγύπτου, αν και ο Αλί Ελ – Ασφάρ, διευθυντής αρχαιοτήτων του οροπεδίου της Γκίζας το αμφισβητεί. Κατά τον ίδιο οι αντλίες _ κόστους 22 εκατ. λιρών Αιγύπτου με χρηματοδότηση από την αμερικανική USAID _ οι αντλίες θα σταματήσουν αυτόματα μόλις η στάθμη των υπογείων υδάτων φτάσει τα 15,5 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Ετσι, όπως πιστεύει, η Σφίγγα, οι πυραμίδες και οι ναοί της Κοιλάδας είναι απολύτως ασφαλείς, καθώς η στάθμη των υδάτων κάτω από τα μνημεία έχουν φτάσει ξανά τα 4,6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Το ίδιο πρεσβεύει και ο υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου Μοχάμεντ Ιμπραχίμ λέγοντας ότι στην αρχαιότητα ο Νείλος είχε φτάσει ως το οροπέδιο, όπου μάλιστα είχε κατασκευαστεί λιμάνι για τη μεταφορά των ογκόλιθων για τις πυραμίδες με ποταμόπλοια, αφού τα λατομεία του Ασουάν και της Τόρα βρίσκονταν μακριά.
