Ο ιστορικός Τόνι Τζαντ μας καλεί να ξανασκεφτούμε από την αρχή τι είναι αυτό που λείπει σε μια ανθρώπινη κοινωνία. Το ερώτημα γι' αυτόν είναι απλό: «Σε ποιες συνθήκες μπορεί και αξίζει να ζουν οι άνθρωποι;». Ο συγγραφέας θα ανακαλέσει και πάλι το «πολιτικό στοιχείο». Χρειαζόμαστε, θα πει, λόγους για να προτιμήσουμε μια πολιτική ή ένα σύνολο πολιτικών. Επιπλέον θα πει ότι αυτό που λείπει είναι μια ηθική αφήγηση: μια εσωτερικά συνεκτική εξήγηση που να προσδίδει στις πράξεις μας μια σκοπιμότητα που τις υπερβαίνει.
Tony Judt Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα Μετάφραση Κώστας Κουρεμένος Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελ. 234, τιμή 19,17 ευρώ
Ο ιστορικός Τόνι Τζαντ μας καλεί να ξανασκεφτούμε από την αρχή τι είναι αυτό που λείπει σε μια ανθρώπινη κοινωνία. Το ερώτημα γι’ αυτόν είναι απλό: «Σε ποιες συνθήκες μπορεί και αξίζει να ζουν οι άνθρωποι;». Ο συγγραφέας θα ανακαλέσει και πάλι το «πολιτικό στοιχείο». Χρειαζόμαστε, θα πει, λόγους για να προτιμήσουμε μια πολιτική ή ένα σύνολο πολιτικών. Επιπλέον θα πει ότι αυτό που λείπει είναι μια ηθική αφήγηση: μια εσωτερικά συνεκτική εξήγηση που να προσδίδει στις πράξεις μας μια σκοπιμότητα που τις υπερβαίνει.
Ο Τόνι Τζαντ, που έφυγε από μια σπάνια ασθένεια τον Αύγουστο του 2010, σε αυτό το βιβλίο αναστοχάζεται για το «καλό» και το «δίκαιο», αλλά και για το πώς φτάσαμε εδώ, σε μια εποχή κρίσης και αβεβαιότητας, όπου κανένας δρόμος δεν διαφαίνεται να οδηγεί προς την έξοδο. Ο Τζαντ ανησυχεί για την εκκόλαψη μιας νέας γενιάς που δεν έχει οράματα, συμβιβασμένη κυνηγάει την επαγγελματική επιτυχία, για την οποία γνωρίζει ότι αφορά λίγους. Η πολιτική εξοβελίστηκε από το λεξιλόγιο αλλά και τη σκέψη των νέων. Στη δεκαετία του ’80 την πολιτική αντικατέστησε ο ακτιβισμός για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και στην καλύτερη περίπτωση ένα ενδιαφέρον για την κοινωνία των πολιτών και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μετά ήρθαν οι δύο χαμένες δεκαετίες. Στην πρώτη, αυτή του ’90, οι φαντασιώσεις της ευμάρειας και της απεριόριστης προσωπικής ανέλιξης παραμέρισαν κάθε συζήτηση περί πολιτικής απελευθέρωσης, κοινωνικής δικαιοσύνης ή συλλογικής δράσης. Η επόμενη δεκαετία ήταν αυτή της κρίσης, που αποδιάρθρωσε τις κοινωνίες.
Ο Τζαντ προτρέπει να μη διαγράψουμε το παρελθόν, να ξαναθυμηθούμε τα επιτεύγματα του 20ού αιώνα και να αντισταθούμε στη φούρια να ξηλώσουμε όσα μας έμαθε. Οι εγωιστικές δεκαετίες, όπως λέει, είναι πια πίσω μας, χρειαζόμαστε σκοπούς για τη ζωή μας, όχι ανέφικτους ή ουτοπικούς αλλά συγκεκριμένους και πρακτικούς.
Rosamund Lupton Στις στάχτες Μετάφραση Ουρανία Τουτουντζή Εκδόσεις Διόπτρα, 2012, σελ. 579, τιμή 18 ευρώ
Ενα φρικτό έγκλημα συμβαίνει μια τέλεια ημέρα. Ξαφνικά ένα σχολείο τυλίγεται στις φλόγες. Η Γκρέις βλέπει από μακριά τον καπνό και σοκάρεται καθώς ξέρει ότι η κόρη της βρίσκεται ακόμη μέσα στο κτίριο. Δίχως να το σκεφτεί δεύτερη φορά ορμά, με κίνδυνο και της δικής της ζωής, στο φλεγόμενο σχολείο για να απεγκλωβίσει το παιδί της. Τίποτε όμως δεν μπορεί να αποτρέψει την τραγωδία. Μετά την καταστροφή οι αστυνομικές αρχές διεξάγουν έρευνες, αλλά αδυνατούν να βρουν την άκρη του νήματος στην υπόθεση. Οταν όλα τα στοιχεία δείχνουν προς τη λάθος κατεύθυνση, η Γκρέις αποφασίζει να εντοπίσει μόνη τον εμπρηστή, δίνοντας μια μάχη ενάντια στον χρόνο. Ενα δυνατό θρίλερ με μπόλικη δράση και προδοσία.
Δημήτρης Οικονόμου Μείνε για λίγο όταν θα έχουν φύγει όλοι Εκδόσεις Μελάνι, 2012, σελ. 400, τιμή 15 ευρώ
Μυθιστόρημα για τη γενιά που χάθηκε στη σκόνη που άφησαν πίσω τους οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Στα τέλη του ’90 ο νεαρός Νίκος απολύεται από τον στρατό και προσλαμβάνεται σε μεγάλη εταιρεία. Γρήγορα παρασύρεται από τους ρυθμούς της και συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του: μεταφορά μαύρου χρήματος, εξυπηρέτηση πολιτικών προσώπων, κουκούλωμα εργατικών ατυχημάτων, «στήσιμο» διαγωνισμών. Απομονώνεται από φίλους και παρέες. Ακολουθεί η κατάθλιψη. Αναπολεί τις φοιτητικές παρέες του, τη Χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών στον 4ο όροφο της Πανεπιστημιακής Λέσχης στην Ιπποκράτους, τον πρώτο του έρωτα, τα τραγούδια τους, τις συναυλίες τους, τα ταξίδια, τις εξορμήσεις στη φύση, τις αναζητήσεις τους.
Αλέξανδρος Νίκας Κάθε 29 του Φλεβάρη Εκδόσεις Μίνωας, 2012, σελ. 378, τιμή 15 ευρώ
Ενα βιβλίο – ταξίδι, σε μια εποχή που τα ταξίδια θεωρούνται πολυτέλεια. Η παραστατική περιγραφή της ερωτικής ιστορίας, η χρήση απλών λέξεων, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, όλα ενώνονται αρμονικά για να δημιουργήσουν μια νοερή κινηματογραφική ταινία. Η αχρωμάτιστη αναφορά στα πολιτικά δρώμενα της εποχής, βοηθά στην αντικειμενική πληροφόρηση, κάτι που στην πραγματική ζωή επισκιάζεται από τον υποκειμενισμό και την παραποίηση των γεγονότων. Eνα τέλος ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ρομαντικό, που ισορροπεί ανάμεσα στην ωμή αλήθεια της ζωής και τη δύναμη της αγάπης.
Το βιβλίο είναι απτή απόδειξη ότι η απλότητα και η περιγραφή των γεγονότων ως έχουν, μπορούν να περάσουν αποτελεσματικότερα την ουσία, σε σχέση με την απρόσιτη και «ελιτίστικη» υπερ-ανάλυση του περιεχομένου. Περιγράφει την αθωότητα του εφηβικού συναισθήματος χωρίς περιπλοκές, αφήνοντας τον αναγνώστη να αναβιώσει συγκινήσεις, που δεν χωρούν στην πιεστική πραγματικότητα της ενήλικης ζωής. Ένα βιβλίο – υπενθύμιση ότι όλοι μπορούμε να βρούμε τρόπο και χρόνο για τις επιθυμίες μας.
