Το σκάνδαλο της Barclays συνεχίζει να προκαλεί ισχυρές δονήσεις στο τραπεζικό σύστημα της Βρετανίας.
Η παραίτηση του επικεφαλής της τράπεζας, Μάρκους Έιτζις, αποτελεί από μόνη της απόδειξη των διαστάσεων που έχει λάβει η αποκάλυψη ότι μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας χρησιμοποιούσε (παράνομα) ένα βασικό εργαλείο του συστήματος για να αποκομίζει κέρδη.
Ο παραιτηθείς πρόεδρος της δεν είναι άλλωστε ένα τυχαίο πρόσωπο. Είναι ένα από τα πιο επιφανή στελέχη του Σίτι που έχαιρε μέχρι πρότινος της αμέριστης εκτίμησης των τραπεζιτών του Λονδίνου. Υπό τη δική του προεδρία η Barclays είχε αποφύγει την «επονείδιστη» κρατική στήριξη κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, όταν άλλοι τραπεζικοί όμιλοι ζούσαν με δανεικά από το κράτος η απλώς κατέρρεαν.
Ενδεικτικό είναι άλλωστε ότι κανείς δεν είναι μοιάζει καθησυχασμένος στο Λονδίνο, μετά την απομάκρυνση του Έιτζις. Ο εκτελεστικός διευθυντής της τράπεζας Ρόμπερτ Ντάιαμοντ δέχεται ήδη έντονες πιέσεις να ακολουθήσει ομοίως το δρόμο της εξόδου προκειμένου η τράπεζα να βγει «αμόλυντη» από την κρίση ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία της.
Όπως παραδέχεται πλέον η τράπεζα, παρέδιδε ψευδείς αναφορές στις εποπτικές αρχές της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με τα διατραπεζικά επιτόκια. Ο προσδιορισμός των επιτοκίων δανεισμού της διατραπεζικής αγοράς πραγματοποιείται καθημερινά με βάση τις αναφορές που στέλνουν στις αρμόδιες αρχές 20 τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη Βρετανία.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα οφείλουν να κοινοποιούν τα οικονομικά τους στοιχεία προκειμένου να προσδιοριστεί το κόστος δανεισμού τους. Μέσω αυτού του συστήματος η Τραπεζική Αρχή της Βρετανίας (ΒΒΑ) ρυθμίζει σε ημερήσια βάση το διατραπεζικό επιτόκιο Libor.
Το επιτόκιο αυτό επηρεάζει σε πρώτο επίπεδο το δανεισμό των τραπεζών, όμως με βάση αυτό το δείκτη (όπως και το αντίστοιχο επιτόκιο Euribor για τις οικονομίες της ευρωζώνης) προσαρμόζονται και τα δάνεια που δίνονται σε ιδιώτες (νοικοκυριά και επιχειρήσεις). Υπολογίζεται ότι με το επιτόκιο Libor συνδέονται δάνεια και χρηματοπιστωτικοί τίτλοι συνολικής αξίας 800 τρισ. δολαρίων (630 τρισ. ευρώ).
Η τράπεζα καλείται πλέον να καταβάλει 290 εκατ. στερλίνες (362 εκατ. ευρώ) για να θέσει τέλος στις έρευνες που έχουν ξεκινήσει εναντίον της οι ρυθμιστικές αρχές στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι το «κατόρθωμα» των ανθρώπων της Barclays δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Κι αυτό διότι το σκάνδαλο καταδεικνύει πόσο διάτρητο είναι το ισχύον τραπεζικό σύστημα και επαναφέρει στο προσκήνιο την ανάγκη επανεξέτασης του ρυθμιστικού πλαισίου.
