Πρώην βουλευτές ζητούν εργασία

Μπορεί ο Οτι φον Μπίσμαρκ να έλεγε ότι «τρεις καθηγητές αρκούν για να χαθεί η πατρίδα», αλλά οι καθηγητές που διετέλεσαν είτε υπουργοί είτε βουλευτές διαθέτουν πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων πολιτικών σε περίπτωση που βρεθούν εκτός Βουλής. Πάρτε για παράδειγμα τους πρώην «τσάρους» της Οικονομίας κκ. Γ. Αλογοσκούφη και Ν. Χριστοδουλάκη που διδάσκουν σήμερα σε πανεπιστήμια. Δεν έμειναν χωρίς δουλειά, ούτε βεβαίως έψαξαν για εργασία. Το ίδιο συνέβη και με την κυρία Λούκα Κατσέλη, η οποία επέστρεψε στην έδρα των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με την επισήμανση «όλοι από εδώ ξεκίνησαν. Συνάδελφοί μου καθηγητές είναι και οι κκ. Παπαδήμος, Στουρνάρας, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης, Ράπανος και πολλοί άλλοι» λέει.

Για την κυρία Λούκα Κατσέλη που από τη μία μέρα στην άλλη έχασε τα προνόμια που είχε ως υπουργός και βουλευτής «δεν τρέχει τίποτα, αφού ο μεγάλος βαθμός ανεξαρτησίας που έχει κάποιος στην πολιτική είναι όταν έχεις εναλλακτική λύση. Και εγώ την έχω».

Τι συμβαίνει όμως με άλλους που δεν έχουν εναλλακτική λύση και η ενασχόλησή τους τόσα χρόνια με την πολιτική τους έχει καταστήσει ουσιαστικά ανεπάγγελτους; Ετοιμάζουν βιογραφικά, ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά (κυρίως στο εξωτερικό, όπως λένε, αφού στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζονται τα προσόντα τους) και γράφουν βιβλία. Ο κ. Θ. Πάγκαλος για παράδειγμα ετοιμάζει πυρετωδώς το βιβλίο «Μαζί τα φάγαμε», αφού η ηλικία του δεν του επιτρέπει άλλη εργασία. Ζητεί μάλιστα από τον κόσμο να συνεισφέρει στη συγγραφή του βιβλίου του στέλνοντάς του προσωπικές ιστορίες πελατειακών σχέσεων – κάθε λογής ρουσφέτια, από διορισμούς ως και άδειες για αυθαίρετα.

Ενας άλλος «τσάρος» της Οικονομίας που δεν έτυχε να είναι καθηγητής και να βρει δουλειά σε κάποιο πανεπιστήμιο είναι ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου που το έριξε και αυτός στη συγγραφή: «Παραμένω πολιτικά ενεργός. Δεν εγκαταλείπω την πολιτική, αφού βγήκα τρίτος στην Περιφέρεια Αττικής, αλλά πρέπει κάτι να κάνω για να ζήσω την οικογένειά μου. Δεν έχω την πολυτέλεια να είμαι αργόσχολος ή αργόμισθος, δεν είχα καμία θέση στο Δημόσιο για να επανέλθω γι’ αυτό άρχισα να γράφω βιβλίο για τη διετία που ήμουν υπουργός». Ποιος είναι ο τίτλος του βιβλίου του; «Η κρίση για τα κράτη της Ευρώπης και ο ρόλος της Ελλάδας».

Μολονότι ουδείς γνωρίζει εάν θα συμπεριλάβει στο βιβλίο του και το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή του μνημονίου ή πώς τον αντιμετώπιζαν στο Eurogroup οι ευρωπαίοι συνάδελφοί του, ο κ. Παπακωνσταντίνου ξέρει πολύ καλά ότι η συγγραφή ενός βιβλίου απαιτεί χρόνο και με την κρίση που υπάρχει στον χώρο των εκδόσεων ίσως να μην του αποφέρει αρκετά χρήματα και συνεπώς θα πρέπει να ψάξει για δουλειά. Τι είδους όμως εργασία μπορεί να υπάρξει για έναν πρώην «τσάρο» που τόσο πολύ πολεμήθηκε και μισήθηκε στη χώρα του;

«Ταυτόχρονα με το βιβλίο προσπαθώ να βρω εργασία ως σύμβουλος ή να μετέχω σε think tank στο εξωτερικό». Γιατί όμως στο εξωτερικό; Επειδή για τον κ. Παπακωνσταντίνου εάν ζητήσει εργασία στην Ελλάδα θα εκληφθεί, όπως σημειώνει, ως να «εξαργυρώνω αυτό που εκπροσωπούσα». Ο κ. Παπακωνσταντίνου διατηρεί τη φρουρά του και εξηγεί ότι ο κάθε πρώην υπουργός Οικονομικών δικαιούται να έχει φρουρά για έξι μήνες από την παύση των καθηκόντων του: «Είμαι από τους λίγους που δεν θα πει κανένας ότι δεν δικαιούται φρουρά» μετά τις τόσες απειλές που δέχεται, θα πει.

Βιβλίο γράφει και ο κ. Ευ. Αντώναρος, ο οποίος επίσης έμεινε εκτός Βουλής, και μάλιστα συγγράφει ταυτόχρονα δύο βιβλία. Το ένα με τίτλο «Ο αυτοπροσδιορισμός της Κεντροδεξιάς» και το άλλο τιτλοφορείται «Εμπειρίες πολιτικής». Ο κ. Αντώναρος δεν φαίνεται να έχει το άγχος να βρει δουλειά, δεν ψάχνει όπως δηλώνει και αναφέρει με νόημα ότι «πολιτικοί δεν είναι μόνον οι βουλευτές».

Δεν ψάχνει ακόμα για δουλειά και άλλη μία πρώην υπουργός, πρώην ευρωβουλευτής, πρώην νομάρχης, πρώην επίτροπος, που πέρασε όλη τη ζωή της στην πολιτική, κατά σύμπτωση με προνομιακή μεταχείριση απ’ όλους τους αρχηγούς του ΠαΣοΚ. Πρόκειται για την κυρία Αννα Διαμαντοπούλου για την οποία οι συνεργάτες της διαψεύδουν κατ’ αρχήν ότι προτίθεται να εγκατασταθεί στο εξωτερικό και βεβαιώνουν ότι «ούτε ένας μήνας δεν πέρασε για να ψάξει για εργασία, τώρα συλλογίζεται σκέφτεται, παρακολουθεί τα πράγματα, το έχει ανάγκη». Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο…

Ούτε ο κ. Δ. Ρέππας, πρώην οδοντίατρος, και αυτός μια ζωή σε πρωτοκλασάτες θέσεις στην κυβέρνηση και στο ΠαΣοΚ, ψάχνει για δουλειά. Αλλωστε έχει τόσα χρόνια να πιάσει τον τροχό και ίσως να μην μπορεί και ο ίδιος να ασκήσει ξανά το επάγγελμα του οδοντιάτρου: «Εχω εξηνταρίσει, έχω αποκοπεί από την οδοντιατρική, πάω τώρα να πάρω σύνταξη» λέει για να τονίσει όμως ότι παραμένει φανατικά στην πολιτική: «Αναμένω τις διαδικασίες ανασύνταξης στο κόμμα για να εμπλακώ και πάλι, για να υπερασπιστούμε τις προοπτικές αναγέννησης του ΠαΣοΚ. Εκείνο που λέω είναι ότι δεν πρέπει να γίνεται κουβέντα για αλλαγή ονόματος, συμβόλων κτλ. Δεν υπάρχουν σήμερα δεξιοί και αριστεροί, αλλά δεξιές και αριστερές πολιτικές».