Προηγήθηκαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο ψέμα και το φόβο. Εκλογές που προέκυψαν από λάθη έως εγκλήματα πολιτικής. Ο ιστορικός του μέλλοντος άραγε θα θυμηθεί φωνές και κραυγές που απελπισμένα αναζητούσαν την αλήθεια και την ανάδειξή της μπροστά στα μάτια και το νου των πολιτών; Οι ίδιες φωνές έδειχναν και το δρόμο της γενναιότητας αντί του φόβου.
Οι όποιες αστικές πολιτικές δυνάμεις επικαλέσθηκαν τον κίνδυνο του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς γενικότερα. Αυτές οι δυνάμεις όμως έχουν ατιμάσει το αίμα των νεκρών ελλήνων στρατιωτών του ’46-’49 που αντιμετώπισαν τους προπάτορες της δικτατορίας του προλεταριάτου και όχι απλώς της δραχμής. Ας ψάξουν οι νεότεροι στη σύγχρονη ιστορία την υπόθεση εκτέλεσης Χρυσικοπούλου, θα τους «μπήξει» το καρφί της ιστορίας στο μάτι και την ψυχή τους.
Ο δρόμος είναι ένας και δυστυχώς μοναδικός. Η παράταξη των φυσικών σταθερών και της δημιουργίας προκαλείται να τον διαβεί.
-Η Αριστερά με την Δεξιά δεν μπορεί να κάνει κυβέρνηση μακράς πνοής, ειδικού σκοπού ίσως.
-Το χρέος είναι οικονομικό μαθηματικό μέγεθος και είναι γνωστό πως διογκώνεται.
-Η εφαρμογή μέτρων για παραγωγή και δημιουργία είναι γνωστή και δοκιμασμένη.
-Η αδήριτη ανάγκη επιβίωσης των ανήμπορων, για ύπαρξη κοινωνίας εκ των ων ουκ άνευ.
-Οι κανόνες λειτουργίας ενός αποδοτικού κρατικού μηχανισμού προβάλλουν μέσα από τη ρεμούλα και τον εκφυλισμό.
Γιατί ο φόβος και το ψέμα;
Γιατί να αναδεικνύεται ως λύση η διαστροφή της Αριστεράς;
Η εξουσία ως έννοια δεν ήταν ποτέ λάφυρο. Δεν ήταν προϊόν ισορροπιών και συναλλαγών. Την ουσία των πραγμάτων για τους πολίτες πρέπει να υπηρετεί.
Η κυβέρνηση φοβισμένη και μέσα στο ψέμα είναι καταδικασμένη. Ας σηκωθούν επιτέλους με γενναιότητα και ας εμφανίσουν την αλήθεια στους πολίτες, όσο σκληρή και αν είναι. Το εγγύς μέλλον είναι σχεδόν παρόν. Σ’ αυτό η αλήθεια θα καταζητείται, με ό,τι σημαίνει αυτό.
