Απορία πρώτη: Είναι ο Νόμος – Πλαίσιο το μεγαλύτερο πρόβλημα της παιδείας σήμερα;
Απορία δεύτερη: Είναι ο τρόπος εκλογής πρυτάνεων, αντιπρυτάνεων, κοσμητόρων και προέδρων τμημάτων το μεγαλύτερο άγχος των ελληνικών οικογενειών;
Απορία τρίτη: Έχουν στο παρελθόν υπάρξει νομοθετήματα των οποίων κάποιες διατάξεις διορθώθηκαν, τροποποιήθηκαν ή ακόμη και δεν εφαρμόστηκαν ή είναι η πρώτη φορά που εγείρονται αντιρρήσεις;
Πέρυσι πολλές σχολικές επιτροπές δεν είχαν πετρέλαιο και αναλώσιμα για να ολοκληρώσουν τη χρονιά, ενώ παιδιά έφταναν στα σχολεία χωρίς να έχουν φάει πρωινό. Εφέτος η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας πέφτει σε νομοθετικές… τρύπες, καθώς η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το ΠαΣοΚ στα σχολεία έμεινε στη μέση, το περίφημο νομοσχέδιο του Νέου Λυκείου δεν ψηφίστηκε ποτέ. Στο δημοτικό ξεκίνησαν τα πιλοτικά προγράμματα των νέων δημοτικών σχολείων με αναμορφωμένο πρόγραμμα, στο γυμνάσιο δεν έγινε καμία αλλαγή από όσες είχαν προγραμματιστεί για ενιαίο τρόπο διδασκαλίας και προγράμματα σπουδών, στην Α’ τάξη Λυκείου προχώρησε το νέο πρόγραμμα, αλλά στην Β’ και την Γ’ Λυκείου παραμένει το παλαιό…
Μήπως κάπου εδώ χάνουμε τον στόχο μας; Μήπως ενδιαφέρεται κανείς σ’ αυτόν τον τόπο, πλην ίσως παλαιών διοικήσεων στο υπουργείο Παιδείας ή νυν διοικήσεων στα πανεπιστήμια, εάν ο υφυπουργός Παιδείας κ. Θ. Παπαθεοδώρου και πρώην πρύτανης θα αναλάβει στην ευθύνη του την αρμοδιότητα των σχολείων ή των ΑΕΙ και αν αυτό είναι «μήνυμα» για το αν θα ανατραπεί ο νόμος για τα πανεπιστήμια; Οπως καταλαβαίνω εγώ, ένας υφυπουργός για θέματα παιδείας έχει ορισθεί, οπότε είναι πιθανόν να έχει άποψη για όλα. Όπως άποψη δικαιούται να έχει ο νέος υπουργός κ. Κ. Αρβανιτόπουλος, στον οποίο δόθηκε η «λαϊκή εντολή» να λύσει το θέμα. Εάν δεν υπήρχε εδώ μια διάθεση αλλαγής πλεύσης, δεν θα είχε αλλάξει και η ηγεσία του υπουργείου και της χώρας συνολικά, να υποθέσω.
