Μετά την περιπέτεια του κ. Ράπανου η κυβέρνηση συνεργασίας επέλεξε για τη θέση του υπουργού Οικονομικών τον καθηγητή κ. Γιάννη Στουρνάρα. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών συμμετέχει στη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων της χώρας από το 1986. Ξεκίνησε ως σύμβουλος του τότε υφυπουργού κ. Γ. Παπαντωνίου, όταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο Κώστας Σημίτης. Παρακολούθησε από κοντά το τότε πρόγραμμα σταθεροποίησης και αργότερα στα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήλθε σε στενότερη επαφή με τον διεκδικητή της ηγεσίας του ΠαΣοΚ και μέντορα του εκσυγχρονισμού.
Παραμονές των νικηφόρων για το ΠαΣοΚ εκλογών του 1993 ο Γιάννης Στουρνάρας δούλευε συστηματικά σχέδια βιομηχανικής πολιτικής, τα οποία χρησιμοποίησε αργότερα ο Κώστας Σημίτης όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον διόρισε υπουργό Βιομηχανίας. Τότε ουσιαστικά έφτιαξε τις σχέσεις του με τον κ. Σημίτη και ήλθε σε επαφή με τον κίνημα εκσυγχρονισμού που εκείνος »έχτισε». Ακολούθησε στην συνέχεια τον κ. Παπαντωνίου στο υπουργείο Οικονομίας, έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και από τη θέση αυτή συμμετείχε στη βασική διαπραγματευτική ομάδα ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ.
Μετά τις εκλογές του 2000 και εν όψει της μετακίνησης του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Άμυνας τοποθετήθηκε στη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας με κύριο σκοπό την προετοιμασία ιδιωτικοποίησής της, την οποία παρεμπιπτόντως ολοκλήρωσε ο διάδοχός του κ. Γ. Προβόπουλος, που σήμερα προΐσταται της Τράπεζας Ελλάδος.
Με την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας ο Γιάννης Στουρνάρας αφιερώθηκε στο πανεπιστήμιο και στον ιδιωτικό τομέα. Στα χρόνια του Γιώργου Παπανδρέου δεν ευτύχησε και τελευταία ήταν γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, που ελέγχεται από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών.
Διατηρεί επί χρόνια σταθερές απόψεις και θεωρείται από τους πιο συστηματικούς μελετητές των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας. Είναι φιλελεύθερος, της αγγλοσαξονικής σχολής, είναι υπέρμαχος της απελευθέρωσης της οικονομίας, πιστεύει στον έλεγχο των δαπανών, αποδίδει εξαιρετική σημασία στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ομνύει στην αναδιοργάνωση του κράτους. Είναι φιλόδοξος, θέλει να πετύχει, είναι φύσει αισιόδοξος, θεωρεί ότι υπάρχουν περιθώρια διάσωσης ακόμη και τώρα. Είναι επίσης πείσμων, διαθέτει μέθοδο εργασίας, κινείται με άνεση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον και μπορεί να διαπραγματευθεί με τους εταίρους μας στην Ευρώπη.
Δεν ξέρουμε ποια τύχη θα έχει η προσπάθειά του.
Θα εξαρτηθεί από την υποστήριξη που θα εξασφαλίσει από τους αρχηγούς των κομμάτων και το διαπραγματευτικό αποτέλεσμα που θα επιτύχει στις Βρυξέλλες. Το σίγουρο είναι ότι θα φάει σίδερα προκειμένου να πετύχει το καλύτερο. Κι αυτή ίσως είναι μόνη εγγύηση που μπορεί να προσφέρει..
