Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα είναι μια ασθενής σε κώμα. Επί δύο χρόνια, ζει δεν ζει. Γίνεται ιατρικό συμβούλιο επάνω από το κρεβάτι της. Μια μεγαλογιατρός, η Ανγκελα, προτείνει να τραβήξουν τα σωληνάκια – η ευθανασία διευκολύνει τους πάντες, κυρίως τους συγγενείς που ταλαιπωρούνται με το «φυτό». Μια άλλη μεγαλογιατρός, η Κριστίν, επιμένει να γίνει δωρεά του πτώματος στην ιατρική σχολή – ας επωφεληθούν τουλάχιστον οι φοιτητές από την εμπειρία της διετίας.
Και ενώ ο Πόουλ αλλάζει τον καθετήρα, εισέρχεται στο δωμάτιο ένας χαμογελαστός νοσηλευτής, ο Αντώνης. Πάει να ανοίξει το στόμα του αλλά κανείς δεν τον ακούει. Είπαμε, είναι σύναξη μεγαλογιατρών. Τους διακόπτει όμως ξανά και ξανά λέγοντας: «Εχω κι εγώ να πω κάτι». Στο τέλος λένε: «Αϊ σιχτίρ, αφήστε τον να μιλήσει γιατί δεν θα ησυχάσουμε». Ο Αντώνης λοιπόν διατυπώνει την πρότασή του: «Θα ήθελα προτού πεθάνει η ασθενής να της κάνουμε ένα περιποιημένο μανικιούρ».
Το μανικιούρ εν προκειμένω ονομάζεται επιμήκυνση. Αυτό είναι ό,τι πιο επαναστατικό έχει φανταστεί ο κ. Σαμαράς στις επαφές του με τους ξένους. Είναι κάτι σαν προαναγγελθείσα εξέγερση, για την οποία αδημονούν στην Ευρώπη. Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών κ. Γκίντο Βεστερβέλε μόλις καταμετρήθηκαν τα κουκιά είπε ότι υπάρχει περιθώριο για το χρονικό πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων. Λιανά: Πρέπει να κοπούν 11 δισ. από τα έξοδα του κράτους μέσα σε δύο χρόνια. Για αποτελέσματα στο τσάκα τσάκα λαμβάνονται αποφάσεις όπως η μείωση στα ειδικά μισθολόγια κατά 12%.
Αυτά είναι τα εύκολα, και στα εύκολα υπάρχει μεγάλη αποτελεσματικότητα. Τι άλλο να κάνουν άμεσα; Μήπως να θάψουν ζωντανούς τους συνταξιούχους άνω των 75 ετών που κοστίζουν ένα κάρο λεφτά σε φάρμακα; Για να αποφευχθούν τέτοιες ακρότητες θα ζητηθεί και θα δοθεί περιθώριο να περικοπούν τα 11 δισ. σε τέσσερα χρόνια. Η επιμήκυνση θα δώσει στον κ. Σαμαρά τον χρόνο να σκεφθεί και να διαπιστώσει τις αντιφάσεις που δεν θα επιτρέψουν τη θεραπεία της ασθενούς.
Στις περικοπές περιλαμβάνονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμη και αν βαπτιστούν «εφεδρεία», «αραιώσεις» ή ό,τι άλλο βρουν, θα παραμείνουν απολύσεις. Στο πλάνο είναι να φεύγουν 150.000 εργαζόμενοι. Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι το σωστό, να ελαφρύνει το κόστος συντήρησης τεμπελχανάδων άμεσα και αποφασιστικά. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να πει το νούμερο: σε τι ποσοστό θα ανέλθει η ανεργία, για την οποία κλάφτηκε στη νικητήρια ομιλία του; Οφείλει να πει ότι διώχνοντας αυτούς τους ανθρώπους θα εξοικονομήσει Χ εκατομμύρια και ότι οι άνεργοι θα απορροφηθούν από τις επιχειρήσεις των ξένων επενδυτών, οι οποίοι θα πρέπει κάποτε να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο. Ποιες είναι οι επιχειρήσεις που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα με fast track ή με slow track;
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και έτσι ο κ. Σαμαράς μπορεί να κάνει όνειρα για την εισροή κεφαλαίων. Προκειμένου να γίνει κάτι τέτοιο αποδέχεται μια ελκυστική αγορά εργασίας με δούλους των 450 ευρώ. Στα μισθολογικά του μνημονίου έχει κάνει τσιμουδιά. Για το ακόμη πιο ελκυστικό πακέτο ο αρχηγός της Δεξιάς παρουσιάζει επιλεκτική μουγγαμάρα: μιλάμε για την προνομιακή, χαμηλή φορολόγηση των ξένων επενδυτών. Πάμε, δηλαδή, ολοταχώς για μοντέλο Αλβανίας, όπου όλοι επενδύουν (Κινέζοι, Καναδοί, Τούρκοι, Γερμανοί), αλλά το βιοτικό επίπεδο παραμένει άθλιο. Υπάρχει, δηλαδή, κέρδος και ανάπτυξη για τις ξένες επιχειρήσεις, όχι για τη χώρα – πλην της ευκαιριακής αύξησης θέσεων εργασίας.
Θα μπορούσαμε να πάρουμε τον άλλον δρόμο, να οδεύουμε προς το μοντέλο Εσθονίας, όπου με νομοθετικές ρυθμίσεις διευκολύνεται η ανάπτυξη των ντόπιων. Στην περίπτωσή μας προβλέπεται ευρωπαϊκός μποναμάς 50 δισ. για κάτι τέτοιο. Η μικρή χώρα της Βαλτικής κατέχει ρεκόρ στον ανεπτυγμένο κόσμο: με πληθυσμό 1,2 εκατομμύρια κατοίκους, κατέγραψε το 2011 ίδρυση 40.000 νέων επιχειρήσεων. Πώς τα κατάφερε; Με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που υποδεικνύουν σε εμάς οι δανειστές μας. Με χαμηλή φορολογία. Εκεί βέβαια υπάρχει ο παράγοντας της διαφάνειας. Η εντιμότητα όμως είναι κάτι που θωρακίζεται από τους νόμους όταν οι νόμοι εφαρμόζονται.
Το συμπέρασμα: στις βαριές αρρώστιες καλό είναι να παίρνουμε γνώμη και από άλλον γιατρό, όχι απαραιτήτως της ομοιοπαθητικής με τα ματζούνια, αλλά από άλλον γιατρό της παραδοσιακής ιατρικής. l
