Από τον Γιασίν ως τον Ινιέστα

Στην Πολωνία και στην Ουκρανία είναι συγκεντρωμένοι οι ποδοσφαιρικοί αστέρες της Γηραιάς Ηπείρου για την τελική φάση του 14ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου (γνωστότερου τα τελευταία χρόνια ως Euro, ενώ ο θεσμός ξεκίνησε το 1960 ως Κύπελλο Εθνών Ευρώπης) που διεξάγεται από την Παρασκευή 8 Ιουνίου και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 1η Ιουλίου. Πολυνίκης στην ιστορία της διοργάνωσης είναι η Γερμανία με τρία τρόπαια (1972, 1980, 1996). Από δύο τρόπαια κατέκτησαν η Ισπανία (1964, 2008) και η Γαλλία (1984, 2000). Από μία φορά ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου η ΕΣΣΔ (1960), η Ιταλία (1968), η Τσεχοσλοβακία (1976), η Ολλανδία (1988), η Δανία (1992) και η Ελλάδα (2004).

Κάθε διοργάνωση Euro είχε και τον ήρωά της, τουτέστιν τον παίκτη που ξεχώρισε με την απόδοσή του και έγινε το ίνδαλμα εκατομμυρίων φιλάθλων. Χρονικά πρώτος μεταξύ των πρώτων ο θρυλικός ρώσος τερματοφύλακας Λεβ Γιασίν και τελευταίος μεταξύ των πρώτων ο ισπανός μέσος της Μπαρτσελόνα Τσάβι. Ανάμεσα στους 13 ποδοσφαιριστές που κέρδισαν τις καρδιές των φιλάθλων ήταν και ο Θόδωρος Ζαγοράκης, που αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής του Euro 2004 από την επιτροπή ειδικών της UEFA.

1960: Λεβ Γιασίν (ΕΣΣΔ)

Το πρώτο πρωτάθλημα Ευρώπης βρήκε νικήτρια την ομάδα της πρώην ΕΣΣΔ κάτω από τα δοκάρια της οποίας ήταν ο θρυλικός Λεβ Γιασίν. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα ο τερματοφύλακας της Ντιναμό Μόσχας είχε στεφθεί χρυσός ολυμπιονίκης στη Μελβούρνη. Ο Γιασίν ήταν κορυφαίος παίκτης της ΕΣΣΔ στον ημιτελικό με την Τσεχοσλοβακία (3-0) και στον τελικό με τη Γιουγκοσλαβία (2-1). Δύο χρόνια μετά έγινε ο πρώτος και τελευταίος ως τώρα τερματοφύλακας που αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη και στον οποίο απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα.

1964: Λουίς Σουάρες (Ισπανία)

Ο μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα Λουίς Σουάρες Μιραμόντες το 1960 είχε ανακηρυχθεί κορυφαίος παίκτης στη Γηραιά Ηπειρο, αλλά η Ισπανία για πολιτικούς λόγους δεν κατέβηκε να αγωνισθεί στην προημιτελική φάση εναντίον της ΕΣΣΔ με εντολή του δικτάτορα Φράνκο. Το 1964 η Ισπανία αναδείχθηκε στη Μαδρίτη πρωταθλήτρια Ευρώπης νικώντας στον τελικό την ΕΣΣΔ με 2-1. Ο Σοάρες αγωνιζόταν τότε στην ιταλική Ιντερ, γι’ αυτό και οι Ισπανοί τον αποδοκίμαζαν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Στον ημιτελικό με την Ουγγαρία και στον τελικό με την ΕΣΣΔ δημιούργησε τα τρία από τα τέσσερα γκολ της ομάδας του υποχρεώνοντας στο τέλος τους συμπατριώτες του να τον αποθεώσουν σηκώνοντάς τον στα χέρια.

1968: Ντίνο Τζοφ (Ιταλία)

Ο κορυφαίος ιταλός τερματοφύλακας Ντίνο Τζοφ το 1982 στα 40 του χρόνια οδήγησε την Ιταλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται ότι 14 χρόνια νωρίτερα κράτησε το μηδέν στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με την πρώην ΕΣΣΔ (0-0) και στον επαναληπτικό τελικό με τη Γιουγκοσλαβία (2-0). Ηταν το πρώτο και τελευταίο τρόπαιο που κατακτούσε η Ιταλία στη διοργάνωση.

1972: Γκερντ Μίλερ (ΟΔ Γερμανίας)

Το 1970 και το 1972 ο Γκερντ Μίλερ κατέκτησε το χρυσό παπούτσι με 38 και 40 γκολ αντίστοιχα. Το 1970 αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της Γηραιάς Ηπείρου και του απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα. Στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σημείωσε τα τέσσερα από τα πέντε γκολ της (τότε Δυτικής) Γερμανίας. Τα δύο στη νίκη με 2-1 επί του Βελγίου στον ημιτελικό και τα δύο από τα τρία στη νίκη επί της ΕΣΣΔ στον τελικό με 3-0. Σε 62 συμμετοχές με την Εθνική Γερμανίας σημείωσε 68 γκολ.

1976: Ντίτερ Μίλερ (ΟΔ Γερμανίας)

Ο Ντίτερ Μίλερ, σε αντίθεση με τον συνεπώνυμό του Γκερντ Μίλερ, δεν ήταν βασικός στην Εθνική Δ. Γερμανίας το 1976. Στον ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία μπήκε αλλαγή στην επανάληψη και κατάφερε αρχικά να ισοφαρίσει σε 2-2 και στην παράταση να στείλει την ομάδα του στον τελικό σημειώνοντας άλλα δύο γκολ (4-2). Στον τελικό με την Τσεχοσλοβακία σημείωσε το πρώτο από τα δύο γκολ της Δ. Γερμανίας (2-2), ωστόσο στη διαδικασία των πέναλτι έκλεψε την παράσταση ο Αντον Πανένκα με την εκπληκτική εκτέλεση στο πέμπτο και τελευταίο πέναλτι που χάρισε το τρόπαιο στους Τσεχοσλοβάκους.

1980: Κ. Χ. Ρουμενίγκε (ΟΔ Γερμανίας)

Η γερμανική κυριαρχία συνεχίστηκε σε ατομικό επίπεδο για τρίτο συνεχές Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ο κόουτς Γιουπ Ντέρβαλντ κατάφερε να δημιουργήσει ένα νέο αξιόμαχο συγκρότημα από το οποίο ξεχώρισε ο 25χρονος Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε. Στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος που διεξήχθη στην Ιταλία πρώτος σκόρερ της Δ. Γερμανίας αναδείχθηκε ο Κλάους Αλοφς με τρία γκολ. Ωστόσο ο Ρουμενίγκε ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά. Την ίδια χρονιά αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης και του απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα.

1984: Μισέλ Πλατινί (Γαλλία)

Η τελική φάση της διοργάνωσης φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία και ο νυν πρόεδρος της UEFA Μισέλ Πλατινί κατάφερε να σημειώσει εννέα γκολ σε πέντε αγώνες, μολονότι αγωνιζόταν στη θέση του επιτελικού μέσου. Ηταν το πρώτο τρόπαιο που κατακτούσαν οι Τρικολόρ. Το 1983, το 1984 και το 1985 ο Πλατινί αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης.

1988: Μάρκο φαν Μπάστεν (Ολλανδία)

Στο πρώτο παιχνίδι της Ολλανδίας με την ΕΣΣΔ (0-1) ο Μάρκο φαν Μπάστεν δεν αγωνίστηκε επειδή προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό. Ο Ρίνους Μίχελς αναγκάστηκε να τον χρησιμοποιήσει εναντίον της Αγγλίας (3-1) και ο Φαν Μπάστεν τον δικαίωσε πετυχαίνοντας χατ τρικ. Στον ημιτελικό με τη Δ. Γερμανία σημείωσε στο 88′ το γκολ της νίκης (2-1) και στον τελικό με την ΕΣΣΔ (2-0) πέτυχε στο 54′ ίσως το ωραιότερο γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης. Το 1988, το 1989 και το 1992 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη.

1992: Πέτερ Σμάιχελ (Δανία)

Η Δανία την τελευταία στιγμή κλήθηκε από την UEFA να αντικαταστήσει τη Γιουγκοσλαβία στη διοργάνωση και κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο γκολκίπερ Πέτερ Σμάιχελ κράτησε το μηδέν στο παιχνίδι με την Αγγλία (0-0), ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας του στη νίκη επί της Γαλλίας (2-1) και στον τελικό δεν επέτρεψε στους Γερμανούς να παραβιάσουν την εστία του (2-0). Το 1992, το 1993 και το 1998 αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας της Ευρώπης.

1996: Ματίας Ζάμερ (Γερμανία)

Στα γήπεδα της Αγγλίας η ενωμένη Γερμανία κατέκτησε το πρώτο και τελευταίο ως τώρα τρόπαιο στην ιστορία της. Πρωταγωνιστής ήταν ο Ανατολικογερμανός Ματίας Ζάμερ. Ηταν ο εγκέφαλος της γερμανικής μηχανής στη μεσαία γραμμή και σκόρερ δύο τερμάτων. Την ίδια χρονιά αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης και του απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα.

2000: Ζινεντίν Ζιντάν (Γαλλία)

Η ιστορία λέει ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης δύο φορές αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Το πέτυχε το 1974 η Γερμανία και το 2010 η Ισπανία. Η Γαλλία ακολούθησε την αντίθετη διαδρομή. Το 1998 αναδείχθηκε πρώτα παγκόσμια πρωταθλήτρια και το 2000 πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και στις δύο διοργανώσεις ο Ζινεντίν Ζιντάν ήταν ο μαέστρος της γαλλικής ομάδας. Το 1998 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη και στον κόσμο.

2008: Τσάβι (Ισπανία)

Η ακατανίκητη την τελευταία τετραετία ισπανική ομάδα οφείλει σε μεγάλο βαθμό την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στον μέσο της Μπαρτσελόνα Τσάβι με την εκπληκτική τεχνική κατάρτιση και τελική πάσα. Και αν σε συλλογικό επίπεδο ο αργεντινός άσος της Μπάρτσα Λιονέλ Μέσι κερδίζει όλες τις ατομικές διακρίσεις, ο Τσάβι θα μείνει στην Ιστορία ως ο κορυφαίος παίκτης της Εθνικής Ισπανίας στο Euro 2008 και στο Mουντιάλ 2010.

2012: Αντρές Ινιέστα (Ισπανία)
Ο 27χρονος μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα αναδείχθηκε από την επιτροπή ειδικών της UEFA ως ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας.