Λίγες ημέρες προτού ξεκινήσει την περιοδεία της ανά την Ελλάδα με τον θίασο της παράστασης «Να ζει κανείς ή να μη ζει», η Κάτια Δανδουλάκη μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» για την πολιτική κατάσταση και το πώς αισθάνεται ως πολίτις αλλά και για τη δουλειά της στην τηλεόραση και στο θέατρο.
Οι πολιτικές εξελίξεις με τον σχηματισμό κυβέρνησης σας ανακούφισαν;
«Οχι, καθόλου. Μου προκαλεί τεράστια ανασφάλεια το μέλλον. Δεν ήμουν από αυτούς που φοβήθηκαν τη δραχμή ή πίστευα ότι καταστρεφόμαστε. Δεν πιστεύω καμία παράταξη, ό,τι κι αν λέει, απλά θεωρώ ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν το πιο ασφαλές που θα μπορούσε να βγει. Αλλά όχι, αίσθηση σταθερότητας δεν έχω. Το κεφάλι μας θα το έχουμε ήσυχο για κάνα δίμηνο, όχι παραπάνω».
Πιστεύετε ότι είχαμε τη δυνατότητα να μείνουμε για περισσότερο διάστημα ήσυχοι και δεν την επιλέξαμε;
«Οχι, νομίζω ότι ο ελληνικός λαός επέλεξε προς την πλευρά της σταθερότητας, όχι του ριψοκίνδυνου. Εφυγε ο θυμός και ο κόσμος είπε «ας κοιτάξουμε να έχουμε μια κυβέρνηση». Βέβαια, κοιτάζοντας το αποτέλεσμα και με εξαίρεση τον Κουβέλη, όπως φαίνεται, τους ίδιους έχουμε πάλι ως κυβέρνηση. Γιατί να ανακουφιστώ, λοιπόν; Για ποιον λόγο; Μου θυμίζει αυτές τις φορές που ένα ζευγάρι τσακώνεται και ο ένας λέει: «Εμπιστεύσου με, άλλαξα». Εχετε δει εσείς κάποιον να αλλάζει; Κάπως έτσι είναι και στην πολιτική. Δεν έχουμε πνεύμα συνεργασίας, γι’ αυτό είμαι τόσο επιθετικά απογοητευμένη. Θα πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία για να βγούμε από τα δύσκολα. Προς το παρόν επιλέξαμε την κομπρέσα για να αντιμετωπίσουμε το επόμενο δίμηνο».
Και πού οδηγεί όλο αυτό;
«Η ιδέα της κομπρέσας σε μένα δεν λειτουργεί ανακουφιστικά ούτε όταν είμαι άρρωστη. Πάντα περιμένω να βρεθεί το χάπι που θα με κάνει καλά, αλλά όχι το παγωμένο νερό. Το ότι δεν υπάρχει μια ιδεολογία αυτή τη στιγμή κοινά παραδεκτή την οποία μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι σοβαρό πρόβλημα. Ο Ελληνας δεν ξέρει τι να πιστέψει. Εχω μεγάλη ανησυχία και θυμό γιατί δεν έχει υπάρξει κάθαρση. Θα πρέπει να πιαστούμε από τα μαλλιά μας για να σωθούμε. Οταν δεν γίνεται κάθαρση, με τι κουράγιο θα πονέσουμε περισσότερο για να δούμε άσπρη μέρα; Οταν κόβονται συντάξεις και φάρμακα, τι κουράγιο να έχουμε; Είμαστε μια ευλογημένη φυλή που αδυνατεί να κάνει τις ευλογίες της να ανθήσουν. Δεν σηκώνουμε κεφάλι γιατί τρωγόμαστε συνέχεια μεταξύ μας. Και μετά μας πειράζει που η Τουρκία είναι στις δέκα πιο αναπτυγμένες χώρες».
Και οι τουρκικές σειρές πηγαίνουν εξαιρετικά, για να πάμε και λίγο στα τηλεοπτικά…
«Θυμάμαι μια περίοδο που έχοντας τελειώσει τα γυρίσματα έκανα ζάπινγκ στην τηλεόραση και παρακολούθησα την τουρκική σειρά «Χίλιες και μία νύχτες». Είπα ότι ήταν μια χαρά ρετρό άποψη, την οποία την είχαμε κι εμείς τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90. Απλά εκείνοι βρίσκονται λίγο «πιο πίσω» από εμάς σε ήθη, έθιμα κτλ. Τόλμησα να πω πως ήταν μια χαρά ηθοποιοί, με εντυπωσιακά σκηνικά και ότι καταλαβαίνω γιατί είχαν λαϊκή απήχηση και έπεσαν όλοι να με φάνε. Γιατί να μην πω πως μια τουρκική σειρά ήταν προσεγμένη; Παλιομοδίτικη, αλλά κι αυτή η τάση υπάρχει. Γιατί ξαφνικά βλέπουμε τον Αττίκ να έχει τόση επιτυχία; Ο κόσμος θέλει να επιστρέψει στα παλιά τραγούδια, ακόμη και οι νέοι. Ο κόσμος θέλει πιο χαμηλά ντεσιμπέλ και έναν κρυφό ρομαντισμό που τον έχουν αυτές οι εποχές».
Και γιατί δεν το κάνουμε κι εμείς;
«Το κάναμε παλαιότερα και το κάναμε πολύ ωραία. Πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε σε αυτό, είμαι σίγουρη. Ολα είναι κύκλοι και γυρνάνε. Θα επιστρέψουμε στο old time classic».
Σας λείπει η τηλεόραση;
«Είπα αμέσως “ναι” σε πρόταση από κανάλι της Κύπρου»
Ετοιμάζεστε για περιοδεία. Φοβάστε, δεδομένου ότι οι εποχές είναι δύσκολες;
«Θα κάνουμε περιοδεία-«σκούπα». Φοβάμαι πάρα πολύ επειδή βγαίνουν πάρα πολλοί θίασοι περιοδεία. Πόσα θέατρα θα δει ο κόσμος στην επικράτεια; Με τόσο οικονομικό στένεμα, πώς θα παρακολουθήσει ο κόσμος 37 θιάσους που θα περάσουν από την πόλη του κάθε μήνα; Αυτή είναι η μόνη μου αναστολή. Αυτά που είναι να δουλέψουν, θα δουλέψουν. Από ‘κεί και πέρα ο πήχης κατεβαίνει και οικονομικά, δηλαδή στην τιμή του εισιτηρίου, αλλά και στις προβλέψεις της προσέλευσης του κόσμου. Αν και ο κόσμος στηρίζει το θέατρο και έχει ανάγκη να ξεχαστεί».
Σας λείπει η τηλεόραση;
«Φυσικά και μου λείπει. Αλλά πια πρέπει να έχουμε πολύ μεγάλη υπομονή για να περιμένουμε να αρχίσει να κινείται κάτι στην τηλεόραση. Οσον αφορά το «Dancing with the stars», διάθεση έχω, δεν ξέρω αν θα είμαι πια ικανή να το κάνω, εννοώ αν θα μου το επιτρέπει το πρόγραμμα των υποχρεώσεών μου. Εχω δεχθεί και μια πρόταση η οποία δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμη και η οποία θα πάει ή στο Mega ή στον ΑΝΤ1, και μία άλλη, πιο στέρεη, από την Κύπρο, στην οποία είπα αμέσως «ναι». Αλλάζει ο τρόπος της ζωής μας πια. Αλλά είμαι αισιόδοξη. Με συντροφικές δουλειές και αλληλεγγύη θα τα καταφέρουμε».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
