«Το Κέντρο, η Αριστερά και η Δεξιά», το πρώτο ίσως νούμερο της παράστασης «Τι Βουλή θα παραδώσεις, μωρή;», το οποίο ερμηνεύουν η Αννα Παναγιωτοπούλου, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου και η Χρύσα Ρώπα, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης: η επιθεώρηση επιστρέφει δυναμικά επαληθεύοντας τη ρήση που θέλει την κρίση να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Και όσο πιο μεγάλη είναι η κρίση τόσο πολλαπλάσια είναι και η φαντασία που τη γεννά…
Αν και ο θίασος που ετοιμάζεται να περιοδεύσει ανά την Ελλάδα δεν θέλει να μιλάει για αναβίωση – πλάι στις προαναφερθείσες κυρίες, ο Αντώνης Καφετζόπουλος και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, ο Παντελής Καναράκης, ο Γιώργος Γαλίτης και τέσσερις ηθοποιοί της νεότερης γενιάς -, όλα δείχνουν ότι (ξανα)ήρθε η ώρα της… Περίπου 17 νούμερα από έναν 11μελή θίασο που στήνει μια παράσταση τηρώντας τους κανόνες και τους κώδικες της επιθεώρησης ξεκινούν στις 25 Ιουνίου, μαζί σχεδόν με τη νέα κυβέρνηση…
«Η ιδέα ξεκίνησε από μένα» παραδέχεται η Αννα Παναγιωτοπούλου, η οποία εδώ και πολλά χρόνια πίστευε ότι η επιθεώρηση δεν είχε πια θέση στη ζωή μας, μια που η επικαιρότητα έτρεχε σαν τρελή… «Ξαφνικά βρέθηκε όμως ένα νέο δεδομένο που δυστυχώς δεν θα αλλάξει: η κρίση – κι έχει πολύ ψωμί αυτό το θέμα. Λέγαμε ότι οι πολιτικοί αυτοσατιρίζονται στα κανάλια, άρα τι να κάνουμε εμείς… Και τώρα βλέπουμε ότι τελικά υπάρχει περιθώριο και για μας που γράφουμε… Κι αν αυτός είναι ο πρώτος λόγος, υπάρχει κι ένας δεύτερος, για μένα προσωπικά, και δεν είναι άλλος από την εκτόνωση. Η αλήθεια είναι ότι εκτονώθηκα πάρα πολύ. Να σκεφθείτε ότι για ένα διάστημα έπαιρνα αντικαταθλιπτικά χάπια τα οποία και έκοψα αμέσως μόλις άρχισα να γράφω… Μετά το γράψιμο η εκτόνωση πέρασε στις πρόβες. Αλλωστε όλοι μαζί είμαστε μια παρέα. Αλλιώς επιθεώρηση δεν γίνεται».
Η ίδια άλλωστε παρατηρεί ότι «με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως η παράσταση του Φασουλή, οι απόπειρες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια είχαν έναν μεταμοντέρνο χαρακτήρα. Ισως γιατί δεν υπήρχε κλίμα και έδαφος… Η επιθεώρηση ανθεί στα δύσκολα» τονίζει και επισημαίνει: «Το είδος δεν ξεχνιέται. Οταν εμείς τη δεκαετία του ’70 αρχίσαμε να γράφουμε επιθεώρηση, το είδος τότε είχε ήδη φθαρεί – όλο μπαλέτα κτλ. Ο κόσμος όμως την ξαναβρήκε αμέσως».
«Είναι τόσο εκτονωτικό πράγμα η επιθεώρηση…» λέει από την πλευρά της η Μίρκα Παπακωνσταντίνου. «Κι αυτή εδώ είναι μια κανονική του είδους, με την έναρξή της, τη σειρά στα νούμερα, τα τραγούδια, τα χορευτικά, το φινάλε». Με επίκεντρο την κρίση και την επίδρασή της στη ζωή μας, η Αννα Παναγιωτοπούλου με τον Αλέξη Καλλίτση και τον Μίνωα Θεοχάρη έστησαν τα νούμερα, σεβόμενοι όμως τους κώδικες της επιθεώρησης. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το νούμερο με θέμα «Το Οσκαρ απελπισίας», όπου στον ευχαριστήριο λόγο της νικήτριας η Αννα Παναγιωτοπούλου που την υποδύεται ευχαριστεί τους πολιτικούς, ονομαστικά κι έναν-έναν, και όχι μόνο, που την οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.
Ακόμη, «Ο γιος του Ευάγγελου Βενιζέλου», με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου να υποδύεται τον Λέλο Βενιζέλο: «Χρόνια ζητούσα από την Αννα να γράψει για μένα ένα νούμερο διαφορετικό, όχι συμβατικό…» λέει η ηθοποιός. «Της ζητούσα μια βλάχα, μια τρελή… Βαριέμαι τις κυρίες. Ηθελα να βγω και να πω κάτι που θα με φτιάξει… Το ψάχναμε και κάποια στιγμή όπως περπατούσαμε στον δρόμο μου λέει ότι σκέφθηκε κάτι αλλά ντρέπεται να μου το πει: τον γιο του Βενιζέλου! Φοβόταν ότι θα της έλεγα «όχι» λόγω του «πολιτικού εύρους» του ανδρός… Εγώ όμως ενθουσιάστηκα με τον Λέλο Βενιζέλο. Είναι ένα αγοράκι, το καημένο, που το βάζει κάτω κάθε μέρα ο πατέρας του διαρκώς και του κάνει διάλογο χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι…».
Η συνάντηση δύο παλιών γνωστών, με τον Μάκη και τον Μήτσο να αναζητούν θέμα για συζήτηση και να συνειδητοποιούν ότι όλα τους πληγώνουν, με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, γέννησε το νούμερο «Μη μου μιλάς γι’ αυτό…». Ο τελευταίος παίζει και τον αστυνομικό που καλείται από την υπηρεσία του να παραστήσει τον αναρχικό. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι επίσης και ο άντρας που την εποχή της κρίσης προσπαθεί να ρίξει, ανεπιτυχώς, τη Γωγώ.
Το βασικό πολιτικό νούμερο ερμηνεύει στο δεύτερο μέρος η Αννα Παναγιωτοπούλου: «Ουσιαστικά ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, μετά και τις δεύτερες εκλογές» λέει η ίδια, ενώ η Μίρκα Παπακωνσταντίνου παίζει την απελπισμένη απ’ όλους και απ’ όλα γυναίκα, κυρίως όμως από την ακρίβεια, και θυμάται την εποχή που είχε ακόμη λεφτά. Η Χρύσα Ρώπα έχει γράψει, μαζί με τον Θέμη Πάνου, ένα νούμερο για τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ ο Παντελής Καναράκης παίζει ένα δικό του νούμερο για έναν σύγχρονο Κρητικό.
Νούμερα με θέματα όπως η Eurovision, το μπότοξ, το lifestyle, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και η γλώσσα που χρησιμοποιούν τα παιδιά, με ήρωες από το χωριό ή την πόλη, διαπερνούν την παράσταση που επιμένει στο πολιτικο-οικονομικό θέμα που μαστίζει την καθημερινότητά μας. «Δεν σατιρίζουμε γενικά πολλά πρόσωπα μόνο σε επίπεδο ατάκας, εκτός από το κυρίως πολιτικό νούμερο, όπου χωράνε όλοι και όλα. Η σάτιρα για τα πρόσωπα είναι εκεί, πάντα» επισημαίνουν οι ηθοποιοί που, όπως φαίνεται, μπήκαν με μεγάλο κέφι στην περιπέτεια της επιθεώρησης…
«Ο κόσμος θέλει να ξεσπάσει»
«Προσωπικά μου αρέσει πολύ το είδος, το διασκεδάζω» λέει ο Αντώνης Καφετζόπουλος που μετράει τέσσερις παραστάσεις στο ενεργητικό του. «Πιστεύω ότι τώρα είναι μια πολύ καλή στιγμή για την επιθεώρηση. Βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους. Το καινούργιο δεν γεννήθηκε ακόμα. Γιατί σε τελική ανάλυση ακόμη και αυτό που συγκρούστηκε στις εκλογές ήταν οι παλιοί σχηματισμοί – και αναφέρομαι και στον ΣΥΡΙΖΑ, κι ας είχε φρέσκο πρόσωπο, κι ας πήρε φόρα. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα κι ας είναι δύσκολα και βασανιστικά. Νομίζω ότι θα ζήσουμε πιο κάτω και απ’ ό,τι μας άξιζε… Εσπασε ένα σπυρί 200 χρόνων… Πολλά πράγματα είναι συνυφασμένα με τον τρόπο που δομήθηκε το ελληνικό κράτος. Στην παράστασή μας υπάρχει ίσως η νοσταλγία ενός μέλλοντος».
«Προσωπικά μου αρέσει πολύ το είδος, το διασκεδάζω» λέει ο Αντώνης Καφετζόπουλος που μετράει τέσσερις παραστάσεις στο ενεργητικό του. «Πιστεύω ότι τώρα είναι μια πολύ καλή στιγμή για την επιθεώρηση. Βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους. Το καινούργιο δεν γεννήθηκε ακόμα. Γιατί σε τελική ανάλυση ακόμη και αυτό που συγκρούστηκε στις εκλογές ήταν οι παλιοί σχηματισμοί – και αναφέρομαι και στον ΣΥΡΙΖΑ, κι ας είχε φρέσκο πρόσωπο, κι ας πήρε φόρα. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα κι ας είναι δύσκολα και βασανιστικά. Νομίζω ότι θα ζήσουμε πιο κάτω και απ’ ό,τι μας άξιζε… Εσπασε ένα σπυρί 200 χρόνων… Πολλά πράγματα είναι συνυφασμένα με τον τρόπο που δομήθηκε το ελληνικό κράτος. Στην παράστασή μας υπάρχει ίσως η νοσταλγία ενός μέλλοντος».
Ενώ για τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση το «Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή;» είναι το βάπτισμά του στο είδος: «Ως τώρα η σχέση μου με την επιθεώρηση ήταν του θεατή. Ηταν όμως τόσο δελεαστική η πρόταση και επιπλέον μου αρέσει να κάνω πράγματα που δεν έχω ξανακάνει. Είχα και την ασφάλεια έμπειρων ανθρώπων στο είδος. Αν και αλλάζουν οι εποχές, η ιστορία έχει δείξει ότι ο Ελληνας την αγαπάει την επιθεώρηση. Κι η εποχή μας προσφέρεται – όπως τότε που άνθησε η επιθεώρηση μετά τον πόλεμο… Γιατί ο κόσμος θέλει να ξεσπάσει, να σαρκάσει, να εκτονωθεί…».
Με ένα ποτ πουρί πολύ γνωστών και αγαπημένων τραγουδιών αλλά με σατιρικούς στίχους η παράσταση έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κρίση έχει και την καλή της πλευρά, τουλάχιστον επί σκηνής…
πότε & πού:
«Τι Βουλή θα παραδώσεις, μωρή;» των Αννας Παναγιωτοπούλου – Αλέξη Καλλίτση – Μίνωα Θεοχάρη. Κίνηση: Φωκάς Ευαγγελινός, μουσική: Διονύσης Τσακνής, σκηνογραφία: Αναστασία Αρσένη. Παίζουν: Αννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Παντελής Καναράκης, Γιώργος Γαλίτης και οι Αννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Γιώργος Τσούρμας, Κατερίνα Δημάδη. Πρεμιέρα τη Δευτέρα 25 Ιουνίου, στο Θέατρο Παπάγου, στις 21.00. Θα ακολουθήσει περιοδεία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
