Πολλοί μιλούν για ευρώ και πολλοί για δραχμή. Είναι άραγε αυτό το ερώτημα που δυστυχώς κάποιοι πολιτικοί το έχουν θέσει ως δίλημμα; Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι. Κάθε φορά που μπαίνουν διλλήματα , δημιουργείται ένταση και συνήθως ο ελληνικός λαός που από την φύση του είναι συναισθηματικός μπορεί να προκαλέσει έκρηξη στην κοινωνία και στις αξίες της. Το ευρώ και η δραχμή είναι νομίσματα. Με τα καλά και τα κακά τους.
Μην μου πείτε ότι η λάθος ανάπτυξη στην Ελλάδα προκαλέστηκε από το νόμισμα και όχι από τις κυβερνήσεις της. Πάλι ένα λάθος δίλημμα. Ο ελληνικός λαός είναι σαν το κύμα που όπου φυσάει ο άνεμος πηγαίνει και αυτό. Εάν δεν μπει η ιστορική λογική, και όταν λέω ιστορική λογική εννοώ την λογική της ιστορίας, την λογική των συμφερόντων και της εθνικής συνείδησης ο ελληνικός λαός θα παραμείνει έτσι. Οι τομείς του κράτους , η υγεία , η παιδεία, οι κοινωνικές συμβάσεις εργασίας κ.α. είναι κομμάτι του ελληνικού λαού. Κράτος σημαίνει στα αρχαία ελληνικά δύναμη.
Η δύναμη σε αυτόν το τόπο είναι ο ίδιος ο λαός. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που είχε γίνει λεπρή το τελευταίο καιρό από την αρρώστια του ωχαδερφισμού, του γρήγορου κέρδους και των λεγόμενων υψηλών γνωριμιών για να την βγάλει κανείς καθαρή. Να την βγάλεις καθαρή από ποιους όμως; Από αυτούς που είναι και αυτοί βρώμικοι. Αυτοί που βλέπουν τον συμπολίτη τους ως ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης και πλουτισμού. Βγαίνουν όλοι και κυρίως επιστήμονες των κοινωνικών επιστημών και αναλύουν τις κοινωνικές δομές και την εξέλιξη τους. Θέτουν λύσεις.
Μα κανένας δεν μιλάει τι άνθρωπος χρειάζεται για να γίνουν αυτές οι θεωρητικές λύσεις των πραγματικών προβλημάτων πράξεις. Ακούνε κάποιοι μια λύση , την σκέπτονται , λένε καλή είναι και την υιοθετούν. Την επικροτούν και την φωνάζουν λες και είναι πραμάτεια τους. Στο τόπο αυτό δεν θέλουμε λύσεις αλλά πράξεις. Στο σχολείο υπήρχε ο βαθμός της θεωρίας και ο βαθμός των ασκήσεων. Στο δεύτερο σκέλος λίγοι ήταν αυτοί που έπαιρναν πάνω από την βάση. Και τώρα έρχεται το ερώτημα, από αυτά που έμαθε ένας μαθητής , ένας φοιτητής ποια μπορεί να κάνει πράξη; Να σας πω εγώ , ένα πολύ μικρό ποσοστό.
Από ότι έχει δείξει και η ιστορία , πολλοί βρίσκουν λύσεις ένας όμως τις κάνει πράξη. Μην ψάχνουμε λοιπόν ανθρώπους με λύσεις , αλλά ανθρώπους με πράξεις. Είναι δύσκολο να τους βρεις. Είναι κάπου παρατημένοι γιατί απλά δεν μιλούσαν πολύ και θεωρούσαν περιττό τις πολλές λύσεις και τις πολλές θεωρήσεις του προβλήματος. Ο καιρός για τον ελληνικό λαό δεν είναι καιρός να ακούει προτάσεις αλλά να βρει στο πρόσωπο κάποιου να τις κάνει πράξη.
