H εξέλιξη του ελληνικού λαού γίνεται με δύο τρόπους. Ο ένας είναι μέσω της δημοκρατικής σκέψης και λογικής. Ο δεύτερος είναι μέσω της σύγκρουσης των δημοκρατικών θεσμών , με βέβαιο αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του. Οι θεσμοί είναι η βάση της δημοκρατίας. Συμπληρώνουν το Σύνταγμα. Στην εποχή μας το κράτος είναι αυτό που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο. Οι θεσμοί που κυβερνούν το κράτος και όχι τα πρόσωπα που τους υπηρετούν δέχονται χτυπήματα κάτω από τη ζώνη εις το όνομα του οικονομικού συστήματος.
Το οικονομικό σύστημα είναι ουραγός στη προσπάθεια του κράτους και όχι αντίπαλος. Λόγω όμως του κέρδους στην παγκόσμια αγορά , το οποίο είναι η βίβλος που διαβάζουν όλοι οι οικονομικοί αναλυτές και κάποιοι από αυτούς και ποδηγέτες των αγορών , το κράτος ως ανθρώπινο κατασκεύασμα άρχισε μετά από τους σεισμούς που αναφέρει και ο κ. Άλαν Γκρίνσπαν στο βιβλίο του με τίτλο ‘ Η εποχή των αναταράξεων’ να χάνει την ισορροπία του και σιγά σιγά να κατακρημνίζεται.
Οι κυβερνήσεις έχουν δύο επιλογές μπροστά τους . Η μία είναι να ακολουθήσουν το καλό του λαού μέσω των αγορών. Η δεύτερη είναι να ακολουθήσουν το καλό των αγορών μέσω του λαού. Πολλοί μιλάνε και για τρίτη επιλογή, να στηριχτούν στην ίδια τους την εγχώρια οικονομία. Τα κεφάλαια στην πρώτη επιλογή δανείζονται από τις αγορές. Ας μην κρυβόμαστε όμως, οι αγορές δεν ξέρουν τι σημαίνω αγρός, τι σημαίνει βιομηχανία, τι σημαίνει πρωτογενής τομέας. Ακόμα και να γνωρίζουν δεν τους ενδιαφέρει. Ο σκοπός τους είναι να επενδύουν σε χρήματα και να κερδίζουν χρήματα. Τα κεφάλαια στην δεύτερη επιλογή δανείζονται από το λαό για να κλείσουν τρύπες σε χρέη που δημιουργούνται από τους δανειστές για τους δανειστές.
Στην τρίτη επιλογή τα κεφάλαια είναι σε αγαθά. Το ένα αγαθό παράγει το άλλο και η σειρά συνεχίζεται μέχρι να κλείσει κυκλικά. Μετά, το κράτος μπορεί να επιλέξει να βγει μαζικά στις αγορές. Το μαζικά είναι όμως αυτό που δημιούργησε τις προαναφερόμενες τρύπες. Τα χρηματιστήρια ακολουθούν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Είναι οι διακόπτες που θα πέσουν σαν ρελέ σε τυχόν αβέβαιες καταστάσεις. Και πάλι κάποιοι θα τρέξουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση.
Μία άποψη είναι να υπάρχει αλληλεπίδραση των χρηματιστηρίων με την πραγματική αγορά, προκειμένου να υπάρχει περισσότερη σταθερότητα. Μια άλλη άποψη είναι να παράγεται στις αγορές χρήμα από το χρήμα, όπως το χωράφι που γεννά το καλαμπόκι και πωλείται στην αγορά. Έτσι και χρηματιστηριακά και μη προϊόντα παράγονται από μια λογιστική και καταναλώνονται στην αγορά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει χρήμα στην παγκόσμια αγορά περισσότερο από ότι χρειάζεται. Έτσι έχουμε ένα είδος πληθωρισμού. Σε συνθήκες πληθωρισμού τα προϊόντα ακριβαίνουν. Από την άλλη, η αγορά θέλει φθηνά προϊόντα. Καταστάσεις αντικρουόμενες. Έτσι χρησιμοποίησαν άλλο εργαλείο για να μειώσουν την μεγέθυνση και αυτό είναι το χρέος. Η μεγέθυνση όμως δεν μειώνεται ολιστικά.
Το κομμάτι που ανήκει στα κράτη είναι αυτό που απαιτούν οι αγορές να μειωθεί. Εκεί βλέπουμε τις τρεις παραπάνω επιλογές του θεσμού και του κράτους. Θέλοντας και μη πάλι βλέπουμε το κράτος να είναι υπεύθυνο να πάρει την απόφαση. Οι αγορές είναι πρόβατα, ένα κοπάδι που πάει και τρώει από τα χωράφια και από τα λιβάδια της κάθε χώρας. Οι λεγόμενοι βοσκοί, βλέπε οίκους αξιολόγησης, δίνουν εντολές για το πια χώρα είναι ο στόχος τους. Αναφορικά με τα παραπάνω το κράτος και οι θεσμοί του πρέπει να αποφασίσουν.
Το βασικό ζήτημα είναι ότι η απόφαση πρέπει να ληφθεί με ολιστικό τρόπο. Μια κοινή γραμμή που θα αποτελεί την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί για το καλό και των κρατών αλλά και των ιδιωτών. Η οικονομική μεγέθυνση είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή να υπάρχει ισορροπία όσα χρόνια μπορεί να υπάρξει βέβαια στηριζόμενοι και στην παγκόσμια ιστορία.
ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΕΜΠ
