Ο Μάιος ήταν ο μήνας της μεγάλης φυγής ιδιωτικών καταθέσεων. Ίσως της μεγαλύτερης από την έναρξη της κρίσης.
Τούτο τον εκλογικό μήνα διέρρευσαν από τα πιστωτικά ιδρύματα στο εξωτερικό, στις θυρίδες και στα σεντούκια, περισσότερα χρήματα απ’ όσα είχαν διάφύγει τον Οκτώβριο του 2011, τότε που ο κ. Παπανδρέου είχε τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος.
Χιλιάδες συμπολίτες μας παρασύρονται από τις ανασφάλειες και τους φόβους που γεννά η τρέχουσα πολιτική αστάθεια και προσπαθούν να αυτοπροστατευθούν, μην αντιλαμβανόμενοι ότι έτσι επιδεινώνουν το πρόβλημα και θεριεύουν την κρίση.
Το χειρότερο είναι ότι από την αυτή αντιφατική συμπεριφορά κινούνται Δεξιοί και Αριστεροί. Ορισμένοι το βράδυ ομνύουν στον Τσίπρα και το πρωί σπεύδουν στα γκισέ των Τραπεζών. Κι άλλοι επίσης μπορεί να προπαγανδίζουν ή να προεξοφλούν τη νίκη του κ. Σαμαρά, αλλά ασφαλίζονται διά παν ενδεχόμενον.
Όλοι ωστόσο μπορούν να αντιληφθούν πόση σημασία έχει να σταθεί ο τόπος όρθιος σε τούτες τις κρίσιμες μεταβατικές εκλογικές μέρες.
Άλλωστε εδώ γεννηθήκαμε, εδώ ζούμε και εδώ θα ζήσουμε, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Αν ξεπατωθεί ο τόπος, αν διασαλευτεί η κοινωνική ειρήνη, αν διαταραχθεί η οικονομική ζωή, αν επικρατήσουν καθεστώτα βίας και ανομίας, μικρή αξία θα έχουν οι καταθέσεις και τα χρήματα στην αλλοδαπή.
Η πατρίδα δεν επιτρέπεται να πέσει εκ των έσω. Διαθέτει ακόμη δυνάμεις και δυνατότητες. Οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν, παρά μόνο από τις μαζικές εκδηλώσεις πανικού.
Κι αυτές μπορούμε να τις αποκρούσουμε όλοι μαζί, αρκεί να σκεφτόμαστε λογικά.
