– Ζούμε σε μια μυθοπλαστική αρένα πολυμέσων, όπου, εκτός από τις συμβάσεις του ίδιου του μέσου, σχεδόν δεν έχει σημασία με ποια φόρμα εμφανίζεται για πρώτη φορά μια αφήγηση. Πολλές επιτυχημένες αφηγήσεις ξεκινούν ως μυθιστορήματα, γίνονται κόμικς, περνούν στον κινηματογράφο.
– Υπάρχει μια βρετανική σχολή στο αμερικανικό κόμικ. Ο Αλαν Μουρ υπήρξε ο δυναμικός πρόγονος όλων μας. Αυτός, ο Γκραντ Μόρισον, ο Νιλ Γκέιμαν τίναξαν στον αέρα το υπερηρωικό κόμικ. Είχαν μεγαλώσει με αυτά, δεν ήταν όμως μέρος του αμερικανικού πολιτισμικού κατεστημένου, επομένως ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να διαπράξουν ασέβειες σε βάρος των χαρακτήρων τους, να κάνουν προκλητικά, άσεμνα πράγματα με τις πηγές τους.
– Για το «The Unwritten» χρησιμοποιώ σύγχρονες έννοιες της κοινωνικής ψυχολογίας, όπως, για παράδειγμα, ότι ο εαυτός μας είναι μια αφήγηση, ότι τον αντιλαμβανόμαστε σαν μια ιστορία. Αφηγούμαστε στον εαυτό μας την ιστορία της ζωής μας κι αυτή γίνεται εμείς. Αλλά, και με μια πιο καθημερινή προσέγγιση, ο κόσμος είναι αυτό που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι. Αν ελέγχεις ό,τι πιστεύουν, ελέγχεις τους ίδιους. Με αυτή την έννοια, νομίζω ότι πάνω από όλα το «The Unwritten» είναι ένα πολιτικό κόμικ.
– Στη Βρετανία η δεκαετία του ’80, τα χρόνια της Θάτσερ, ήταν μια εποχή άνθησης του πολιτικοποιημένου κόμικ. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι το «V for Vendetta» του Αλαν Μουρ, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα. Σήμερα ζούμε σε μια σχεδόν μεταπολιτική εποχή, όπου όλα έχουν εξαντληθεί. Λίγοι βρετανοί κομίστες δίνουν πολιτικό υπόβαθρο στο έργο τους.
– Η διάκριση μεταξύ mainstream και ενήλικου κόμικ τείνει να καταστεί απηρχαιωμένη. Οπωσδήποτε τα επίπεδα βίας που συναντά κανείς σε ένα κόμικ για όλες τις ηλικίες είναι απίστευτα. Υπάρχει βέβαια και η φωτεινή πλευρά: ο Μαρκ Μίλαρ στο «The Ultimates», για παράδειγμα, προσπάθησε με έντονο τρόπο να αποδομήσει τον πατριωτισμό και τις ακρότητες του εθνικισμού. Νομίζω όμως ότι το μεγαλείο εκδόσεων όπως η Vertigo είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ ενήλικου κόμικ που περιέχει απλώς σεξ και βία και ενήλικου κόμικ που βασίζεται σε ιδέες οι οποίες πιθανώς δεν γίνονται προσβάσιμες με την πρώτη ανάγνωση.
